แหงะ....มาร์คไว้ที่ นาที 4:30 มันไม่ตรง เลื่อนเอาเองนะ
สมัยก่อนแค่ชายหญิงที่ไม่ใช่ญาติ ยังห้ามอยู่กันลำพัง
ดูเถ้าแก่บุญทันขนาดเป็นสามีแม่ พยายามปลีกตัวออกไปเวลาสาวๆ เขาอยู่กันเป็นวงใหญ่
หรือฉากเดียวกับข้างบน แค่คนรับใช้อนลมาจับตัว (เจตนาจะช่วยขึ้นจากน้ำ) จันยังตะเพิดลั่น
นี่ใครที่ไหนก็ไม่รู้ (ในตอนนั้น) มาอุ้มท่านหญิงของจัน มีรึจะไม่กรี๊ดซะสุดเสียง
ดีใจจังที่มะปรางได้บทเป็นคนดีเสียบ้าง แต่นางก้เล่นดีทุกบทแหละ ชอบมาก
ชอบจังค่ะ รักษาบรรยากาศแบบโบราณๆ ได้แท้
ละครพีเรียดหลายเรื่องข้ามจุดนี้ไป อย่างเช่น บทเขียนให้ผู้หญิงสาว ไปไหนต่อไหนคนเดียว สมัยก่อนไม่มีนะ
ต้องมีคนไปด้วยอย่างน้อย ๑ คน
คำพูดที่พ่อแม่สั่งสอนคือ "อย่าไปไหนคนเดียว เดี๋ยวใครมันมาข่มเหงจะทำไง"
สมัยนี้.....ห้ามเท่าไรมันก็ไม่ฟังเนอะ เป็นข่าวตึงๆ ตามพาดหัวข่าวอาชญากรรม
___เพชรกลางไฟ : ชอบบทพูดนี้จัง "ไอ้ไพร่....อย่ามาโดนองค์นะ" จันกรี๊ดลั่นด้วยปฏิกิริยาอัตโนมัติ___
แหงะ....มาร์คไว้ที่ นาที 4:30 มันไม่ตรง เลื่อนเอาเองนะ
สมัยก่อนแค่ชายหญิงที่ไม่ใช่ญาติ ยังห้ามอยู่กันลำพัง
ดูเถ้าแก่บุญทันขนาดเป็นสามีแม่ พยายามปลีกตัวออกไปเวลาสาวๆ เขาอยู่กันเป็นวงใหญ่
หรือฉากเดียวกับข้างบน แค่คนรับใช้อนลมาจับตัว (เจตนาจะช่วยขึ้นจากน้ำ) จันยังตะเพิดลั่น
นี่ใครที่ไหนก็ไม่รู้ (ในตอนนั้น) มาอุ้มท่านหญิงของจัน มีรึจะไม่กรี๊ดซะสุดเสียง
ดีใจจังที่มะปรางได้บทเป็นคนดีเสียบ้าง แต่นางก้เล่นดีทุกบทแหละ ชอบมาก
ชอบจังค่ะ รักษาบรรยากาศแบบโบราณๆ ได้แท้
ละครพีเรียดหลายเรื่องข้ามจุดนี้ไป อย่างเช่น บทเขียนให้ผู้หญิงสาว ไปไหนต่อไหนคนเดียว สมัยก่อนไม่มีนะ
ต้องมีคนไปด้วยอย่างน้อย ๑ คน
คำพูดที่พ่อแม่สั่งสอนคือ "อย่าไปไหนคนเดียว เดี๋ยวใครมันมาข่มเหงจะทำไง"
สมัยนี้.....ห้ามเท่าไรมันก็ไม่ฟังเนอะ เป็นข่าวตึงๆ ตามพาดหัวข่าวอาชญากรรม