สวัสดีค่ะ
เราทำงานเป็นเลขาฯกรรมการผู้จัดการบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งค่ะ ทุกวันเราจะนั่งมอเตอร์ไซค์วินจากบ้านไปปากซอยเพื่อที่จะไปทำงาน ด้วยความที่ทุกครั้งที่เรานั่งมอเตอร์ไซค์วิน เรามักจะเจอมอเตอร์ไซค์วินคนนี้บ่อยๆเป็นประจำทุกวัน เลยได้มีโอกาสพูดคุยกันมาเรื่อยๆจนถึงขั้นขอไลน์ ขอfacebookกัน และหลังจากนั้นก็มีโอกาสได้พูดคุยติดต่อกันมาเรื่อยๆ แต่ยังไม่เคยได้ไปเที่ยวหรือนัดกันไปดูหนัง ทานข้าวนะคะ ด้วยความที่เรากับเค้าอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เรา 32 ปี เค้า 34 ปี เลยพูดคุยเรื่องทั่วๆไปกันได้ทุกเรื่องอย่างเข้าใจ เค้าจะพูดจากับเราด้วยความสุภาพ เค้าเป็นคนรักครอบครัวมากๆค่ะ และเป็นพ่อหม้าย ส่วนเรายังโสด ไม่เคยผ่านการแต่งงาน
เรากับเค้าคุยกันมาได้ 1 ปีแล้ว จนวันนึงเค้าบอกว่าเค้าชอบเรา จริงๆเค้าชอบเรามาตั้งนานแล้วแต่ด้วยหน้าที่การงาน การศึกษาที่ต่างกันทำให้เค้าไม่กล้า แต่เค้าทนเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ไม่ไหว เพราะรู้สึกว่าคู่แข่งจะเยอะเหลือเกิน (เราชอบปรึกษาเค้าค่ะเวลามีคนมาจีบ) เราก็รู้สึกดีกับเค้านะคะ เพราะเวลาที่มีคนมาจีบเรามักจะบอกพวกเขาเหล่านั้นว่า เรามีคนที่เราชอบอยู่แล้ว ตอนที่เค้าบอกว่าชอบเรา เราก็ดีใจนะ ดีใจมากๆเลย ทุกวันนี้เราก็ยังนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ของเค้าไปทำงาน แต่จะแตกต่างจากเมื่อก่อนคือเราไม่ต้องจ่ายเงิน เราพยายามให้เค้านะคะ แต่เค้าไม่ยอมรับ มีจับมือกันบ้างเพื่อเป็นกำลังใจให้กันและกัน แต่ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น ยังทรหากันทุกวัน บอกอรุณสวัสดิ์ตอนเช้า และราตรีสวัสดิ์ก่อนนอน
แต่ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในนิยายสิคะ พอเพื่อนๆที่สนิทของเรารู้ก็ไม่ค่อยจะสนับสนุนสักเท่าไหร่นัก ก็อย่างที่บอก ฐานะ ความเป็นอยู่ อาชีพ หน้าที่การงาน การศึกษาของเรากับเค้าต่างกันมาก ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่ของเรายังไม่รู้ ถ้าท่านรู้ท่านก็คงจะไม่พอใจเช่นกัน เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ
จะเป็นไปได้ไหมคะที่ความรักของเราจะสุขสมหวังเหมือนคนอื่นๆ จะเป็นไปได้ไหมคะที่พ่อแม่ของเราจะยอมรับความรักของเราสองคน