เช้าวันนึ้ เจอสิ่งดีๆแต่เช้า ^^

ลงมาจากหอ มีลุงขับมอเตอร์ไซค์วินผ่านมาพอดี
เช้านี้ขี้เกียจเดิน เลยโบก
นั่งตั้งแต่หน้าหอไปถึงปากซอย
ในใจรู้อยู่แล้วว่าจากหอมาปากซอย
หรือจากปากซอยมาหอ
ก็ราคาแปดบาทเท่ากัน

พอรถถึงปากซอย
เราลงจากรถ แล้วล้วงหาเหรียญสิบยื่นให้ลุง
แล้วก็กะจะไม่เอาเงินทอน
กำลังหันหลังจะเดินออกมาจากตรงนั้น
ลุงแกพูดขึ้นมาว่า

"หนูๆ แปดบาทนะ ไม่ใช่สิบบาท เอาเงินทอนด้วย"

เราก็หันหน้าไปหาลุง พร้อมกับที่ลุงยื่นเงินทอนให้เราสองบาท

"เห็นมั้ยเงินยังเหลืออีกตั้งสองบาท" ลุงมอเตอร์ไซค์วินพูดกับเราพร้อมด้วยรอยยิ้ม

เราพูด "ขอบคุณครับ" แล้วยิ้มตอบ
แล้วก็เดินกลับออกมา

......................................

ระดับคุณธรรมในจิตใจของคนไม่สามารถวัดจาก "ความยากดีมีจน" ได้

ลุงขับมอเตอร์ไซค์วินแก่ๆคนนึงยังมีคุณธรรม มีความซื่อสัตย์ต่ออาชีพและหน้าที่ของตัวเองมากกว่านักการเมืองไทยที่รวยเป็นสิบล้าน ร้อยล้าน พันล้าน หลายหมื่นล้าน เสียอีก

เรารู้สึกดีใจที่ในประเทศไทยยังมีคนแบบลุงคนนี้อยู่

.........................................
ขอบคุณคุณลุงมากๆค่ะ ^/\^