สวัสดีค่ะพี่น้องชาวพันทิปทุกท่าน
สมัครพันทิปมาเพื่อมาระบายปัญหาที่อัดอั้นตันใจค่ะ
คือเรื่องเกิดขึ้นเมื่อวานค่ะวันที่ 28 ก.พ. 60 จขกท.ขึ้นรถบีอาทีจากสถานีสะพานพระราม 3 เพื่อไปทำงานที่สาทรตามปกติ ทุกๆวันจะขึ้นประมาณ 7.45 น. ไม่เกิน 8.00 น. ค่ะ พอเข้าไปในรถ จขกท.เลือกไปยืนที่ตรงหน้าที่นั่งของพระภิกษุ คนชรา และคนท้อง หากท่านใดที่เคยขึ้นบีอาทีจะนึกออกว่าเดินเข้าประตูไปเลี้ยวซ้ายจะเจอที่นั่งเดี่ยวเป็นแนวยาวสองฝั่ง จขกท.เลือกไปยืนตรงที่นั่งแรกของอีกฝั่งเพราะเห็นว่าตรงนั่นโล่ง พอรถผ่านมาสถานีที่สองคือเจริญราษฎร์ก็มีคนมายืนด้านหลังโดยที่รู้สึกว่ายืนใกล้มาก แต่ตอนนั้นคิดว่าคนด้านหลังเป็นผู้หญิงก็เลยไม่ได้ถือสา หลังจากนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาดุนที่ก้น ตอนแรกคิดว่าเป็นกระเป๋าเลยไม่ได้หันไปมอง
ผ่านไปสักพักรู้สึกว่าทำไมบางทีรถไม่เคลื่อน หรือไม่เบรกแต่ทำไมมันโดนที่ก้นบ่อยจัง จึงเหลือบไปมองเหล่ๆโดยที่ยังไม่เห็นหน้าคนด้านหลัง แล้วจขกท.ก็กระเถิบไปด้านหน้านิดนึงเพราะเขยิบมากไม่ได้เนื่องจากติดคนที่นั่งยืดขาอยู่ด้านหน้า แต่ก็ยังรู้สึกว่ายังมีอะไรมาดุนที่ก้นอยู่ดี จขกท.เลยหันไปเหล่อีกรอบพร้อมกับเขยิบขวา แต่ก็รู้สึกว่าคนด้านหลังกระเถิบใกล้มาเพื่อเอาอะไรมาดุนอยู่ดี พอถึงประมาณสถานีวัดปริวาสจขกท.เลยหมดความอดทนหันไปมองกะว่าจะส่งสายตาพิฆาต กลับกลายเป็นว่าด้านหลังเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีกระเป๋า มีแต่เป้าที่ชี้โด่ชี้เด่เหมือนกับที่จขกท.เคยดูในหนังคอมเมดี้อะไรประมาณนั้น ตอนนั้นเข้าใจแล้วว่าถูกผู้ชายคนนั้นเอาอวัยวะเพศมาถู ตอนนั้นก็เลยหันตัวไปด้านข้างพร้อมเอาหลังชนราวเหล็ก พร้อมกับไลน์หาแม่และน้อง แล้วก็คุยโทรศัพท์กัน ระหว่างนั้นจขกท.พยายามพูดเสียงดังให้ผู้ชายคนนั้นรู้ตัวว่าจขกท.รุ้ตัวแล้วนะ เขาเลยพยายามหันหน้าหนีและไม่สบตา ประจวบเหมาะกับคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าลงที่สถานีวัดด่านพอดี จขกท.เลยได้นั่ง ช่วงที่นั่งก็วีดีโอคอลคุยกับน้อง พร้อมกับแอบถ่ายผู้ชายคนนั้นไปด้วย
แต่เหมือนเขาจะรู้ เพราะเขาเอามือกั้นหน้าไว้ให้ไม่สามารถถ่ายรูปหน้าได้ชัด พอมาถึงสถานีถนนจันทร์ ผู้ชายคนนั้นก็ลงไป แต่ด้วยความที่จขกท.ไม่กล้าตามเลยกะว่าจะลงไปแจ้งยามที่สถานีสาทร พอไปถึงสถานีก็แจ้งเจ้าที่รักษาความปลอดภัย ซึ่งเจ้าหน้าที่ดีมาก ให้ความช่วยเหลือโดยให้จขกท.ให้เบอร์ไว้พร้อมทั้งถ่ายรูปผู้ชายคนนั้นจากโทรศัพท์มือถือของจขกท. แล้วบอกว่าหากเจอจะแจ้งให้ทราบ พร้อมทั้งจะแจ้งเรื่องไปสถานีอื่นๆด้วย หลังจากนั้นจขกท.ก็ไปทำงานตามปกติและตั้งใจว่าจะไปลงบันทึกประจำวันไว้ที่สถานีเพราะกลัวจะเจออีก เพราะว่าเคยเจอผู้ชายคนนี้แล้วครั้งนึงที่สถานีเดิมเมื่อวานซืน (27 ก.พ. 60) แต่วันนั้นเขาไม่ได้ทำอะไร แค่มายืนใกล้ๆ แต่เนื่องจากมีธุระต้องไปต่างจังหวัดด่วนเลยไม่ได้ไปสถานีตำรวจสักที ใครจะไปคิดว่าเจอผู้ชายคนเดิมวันนี้อีก
เช้าวันนี้จขกท.มาขึ้นรถที่สถานีเจริญราษฎร์โดยมีน้องมาเป็นเพื่อน แล้วโชคไม่รู้เข้าข้างหรือเปล่าเพราะเจอผู้ชายโรคจิตคนนั้นอีกแล้ว เจ้าของกระทู้เลยวิ่งสี่คูณร้อยไปที่ชานชาลาเพื่อจะแจ้งยาม ประจวบเหมาะรถบีอาทีมาพอดีแล้วผู้ชายคนนั้นกำลังก้าวเข้ารถ จขกท.เลยวิ่งไปหายามพร้อมชี้ไปที่หลังผู้ชายคนนั้นแล้วบอกว่า "พี่ คนนี้เขาลวนลามหนูเมื่อวาน"
ยามผู้หญิง: "เรื่องเกิดเมื่อไหร่คะ"
จขกท: "เมื่อวานค่ะ แจ้งเจ้าหน้าที่สถานีสาทรไว้แล้ว"
ยามผู้หญิง: "งั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ เรื่องมันเกิดไปแล้ว"
ประตูปิด รถออก
จขกท.: "หมายความว่ายังไงคะ"
ยามผู้หญิง: "ก็เรื่องเกิดแล้ว หลักฐานอะไรคุณก็ไม่มี แต่แจ้งไว้แล้วไม่ใช่หรอ"
คือจขกท.งงมากว่าจะหาหลักฐานจากไหนให้
ยามผู้ชาย: "เกิดไรขึ้นครับ"
จขกท: เล่าให้ฟังอีกรอบ....
ยามผู้หญิงและผู้ชาย: "เรื่องมันเกิดไปแล้ว มาบอกวันนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้"
ยอมรับเลยว่าโมโหมากค่ะเลยตอบไปว่าต้องรอให้โรคจิตทำอีกวันนี้หรือคะถึงจะแจ้งได้
ยาม: ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นครับ/ค่ะ บลาๆๆๆ
ตอนนั้นไม่ได้ฟังแล้วค่ะ เพราะรู้สึกโกรธทุกคน ทั้งตัวเอง ว่าทำไมไม่โวยวายตั้งแต่ที่โดน ทั้งยามที่ดูไม่ใส่ใจ
โกรธทุกอย่างจริงๆ แล้วรถคันต่อไปมาพอดีเลยขึ้นรถเพราะกลัวว่าจะไปทำงานสายด้วย
พอขึ้นรถมาได้ถึงนราราม 3 เจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องไว้ที่สถานีสาทรโทรมาว่าเขามาดักรอผู้ชายโรคจิตที่ถนนจันทร์
แต่ไม่เจอเลยกำลังกลับสถานีสาทร พอจขกท.บอกว่าเขาขึ้นรถนำหน้าจขกท.ไปคันนึงค่ะ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเสียดายไม่ทันแล้ว
เพราะเขากำลังกลับสาทรแล้ว จากนั้นเราก็จะนัดเจอกันที่สาทรเพื่อพูดคุยเพิ่มเติม เจ้าหน้าที่ท่านนี้สัญญาว่าพรุ่งนี้
เขาจะไปดักรอที่สถานีถนนจันทร์อีกรอบ แล้วบอกให้จขกท.ไปแจ้งความไว้
บางท่านอาจจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่จขกท.รู้สึกว่าหากไม่ทำอะไรเลย ผู้ชายคนนี้ต้องไปทำกับคนอื่นๆอีกแน่ๆ
จึงลงทุนลางานครึ่งวันเพื่อไปแจ้งความที่สถานีตำรวจวัดพระยาไกร แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะกระบวนการที่ซับซ้อนของการดำเนินคดี
พอไปถึงเล่าให้เจ้าหน้าที่คนแรกฟัง เจ้าหน้าที่พาไปหาคนที่สองซึ่งต้องเล่าให้ฟังใหม่ เจ้าหน้าที่คนที่สองก็พาไปหาคนที่สามพร้อมกับ
ให้เล่าให้ฟังใหม่อีกครั้ง สุดท้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งว่า หากไม่ทราบชื่อ-นามสกุลและไม่มีรูปภาพที่ชัดเจน ก็ไม่สามารถแจ้งจับได้ และหากต้องการเอาเรื่องให้ถึงที่สุด จขกท.ต้องไปให้เจ้าหน้าที่สเก็ตภาพที่สถานีตำรวจแห่งชาติ ซึ่งภาพอาจคลาดเคลื่อนได้ จขกท.เลยขอลงบันทึกประจำวันไว้ก่อน
แล้วขอคำแนะนำว่าควรทำอย่างไรต่อ ตำรวจเลยบอกว่าให้เอาใบลงบันทึกประจำวันไปขอภาพจากกล้องวงจรปิดของบีอาที จากนั้นให้เอารูป
มาเพื่อแจ้งความดำเนินคดี พอได้ใบบันทึกจขกท.เลยโทรหาเจ้าหน้าที่ที่สาทรเพื่อดำเนินการขอรูปจากกล้อง แต่เจ้าหน้าที่ของสถานีสาทร
แจ้งว่ากระบวนการนี้ผู้เสียหายไม่สามารถขอได้ ต้องให้ตำรวจดำเนินการเอง พอหันไปถามเจ้าหน้าที่ตำรวจ เขาแจ้งว่าไม่ต้องก็ได้ แค่ขอ
หนังสือราชการหรือเอาใบบันทึกประจำวันไปก็ขอได้แล้ว
จขกท.เลยลองเสี่ยงดวงไปสถานีเจริญราษฎร์เพื่อขอดูกล้อง เจ้าหน้าที่ที่เจริญราษฎร์ในตู้ให้ความร่วมมือดีค่ะแต่เธอแจ้งว่า
ไม่สามารถให้เข้าไปดูได้ หากไม่มีตำรวจมาด้วยก็ไม่สามารถโชว์ภาพได้ แต่เจ้าหน้าที่จะลองกรอภาพเมื่อเช้าดู เผื่อจะเจอภาพผู้ชายคนนั้น
เมื่อได้เวลาที่ชัดเจน ให้จขกท.เอานำหนังสือราชการจากตำรวจไปขอภาพได้ที่ศูนย์ทำการที่สถานีนราราม 3 ตอนนี้จขกท.เลยกลับมาบ้านก่อน
รอดึกๆจะไปที่สถานีเจริญราษฎร์อีกรอบเพื่อดูความคืบหน้า
เดี๋ยวจะมาแจ้งให้ทราบนะคะว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ระหว่างนี้หากคุณเป็นจขกท. คุณจะเลือกโวยวายหรือทำอย่างไรคะ บอกตามตรงตอนนั้นไม่กล้าโวยวายค่ะ กลัวทั้งจะไม่มีคนช่วย และกลัวโดนทำร้าย
ทั้งๆที่หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ที่ตรงเป้าของไอโรคจิตนั่น
ถ้าคุณโดนลวนลามบนรถสาธารณะ คุณจะทำอย่างไร
สมัครพันทิปมาเพื่อมาระบายปัญหาที่อัดอั้นตันใจค่ะ
คือเรื่องเกิดขึ้นเมื่อวานค่ะวันที่ 28 ก.พ. 60 จขกท.ขึ้นรถบีอาทีจากสถานีสะพานพระราม 3 เพื่อไปทำงานที่สาทรตามปกติ ทุกๆวันจะขึ้นประมาณ 7.45 น. ไม่เกิน 8.00 น. ค่ะ พอเข้าไปในรถ จขกท.เลือกไปยืนที่ตรงหน้าที่นั่งของพระภิกษุ คนชรา และคนท้อง หากท่านใดที่เคยขึ้นบีอาทีจะนึกออกว่าเดินเข้าประตูไปเลี้ยวซ้ายจะเจอที่นั่งเดี่ยวเป็นแนวยาวสองฝั่ง จขกท.เลือกไปยืนตรงที่นั่งแรกของอีกฝั่งเพราะเห็นว่าตรงนั่นโล่ง พอรถผ่านมาสถานีที่สองคือเจริญราษฎร์ก็มีคนมายืนด้านหลังโดยที่รู้สึกว่ายืนใกล้มาก แต่ตอนนั้นคิดว่าคนด้านหลังเป็นผู้หญิงก็เลยไม่ได้ถือสา หลังจากนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาดุนที่ก้น ตอนแรกคิดว่าเป็นกระเป๋าเลยไม่ได้หันไปมอง
ผ่านไปสักพักรู้สึกว่าทำไมบางทีรถไม่เคลื่อน หรือไม่เบรกแต่ทำไมมันโดนที่ก้นบ่อยจัง จึงเหลือบไปมองเหล่ๆโดยที่ยังไม่เห็นหน้าคนด้านหลัง แล้วจขกท.ก็กระเถิบไปด้านหน้านิดนึงเพราะเขยิบมากไม่ได้เนื่องจากติดคนที่นั่งยืดขาอยู่ด้านหน้า แต่ก็ยังรู้สึกว่ายังมีอะไรมาดุนที่ก้นอยู่ดี จขกท.เลยหันไปเหล่อีกรอบพร้อมกับเขยิบขวา แต่ก็รู้สึกว่าคนด้านหลังกระเถิบใกล้มาเพื่อเอาอะไรมาดุนอยู่ดี พอถึงประมาณสถานีวัดปริวาสจขกท.เลยหมดความอดทนหันไปมองกะว่าจะส่งสายตาพิฆาต กลับกลายเป็นว่าด้านหลังเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีกระเป๋า มีแต่เป้าที่ชี้โด่ชี้เด่เหมือนกับที่จขกท.เคยดูในหนังคอมเมดี้อะไรประมาณนั้น ตอนนั้นเข้าใจแล้วว่าถูกผู้ชายคนนั้นเอาอวัยวะเพศมาถู ตอนนั้นก็เลยหันตัวไปด้านข้างพร้อมเอาหลังชนราวเหล็ก พร้อมกับไลน์หาแม่และน้อง แล้วก็คุยโทรศัพท์กัน ระหว่างนั้นจขกท.พยายามพูดเสียงดังให้ผู้ชายคนนั้นรู้ตัวว่าจขกท.รุ้ตัวแล้วนะ เขาเลยพยายามหันหน้าหนีและไม่สบตา ประจวบเหมาะกับคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าลงที่สถานีวัดด่านพอดี จขกท.เลยได้นั่ง ช่วงที่นั่งก็วีดีโอคอลคุยกับน้อง พร้อมกับแอบถ่ายผู้ชายคนนั้นไปด้วย
แต่เหมือนเขาจะรู้ เพราะเขาเอามือกั้นหน้าไว้ให้ไม่สามารถถ่ายรูปหน้าได้ชัด พอมาถึงสถานีถนนจันทร์ ผู้ชายคนนั้นก็ลงไป แต่ด้วยความที่จขกท.ไม่กล้าตามเลยกะว่าจะลงไปแจ้งยามที่สถานีสาทร พอไปถึงสถานีก็แจ้งเจ้าที่รักษาความปลอดภัย ซึ่งเจ้าหน้าที่ดีมาก ให้ความช่วยเหลือโดยให้จขกท.ให้เบอร์ไว้พร้อมทั้งถ่ายรูปผู้ชายคนนั้นจากโทรศัพท์มือถือของจขกท. แล้วบอกว่าหากเจอจะแจ้งให้ทราบ พร้อมทั้งจะแจ้งเรื่องไปสถานีอื่นๆด้วย หลังจากนั้นจขกท.ก็ไปทำงานตามปกติและตั้งใจว่าจะไปลงบันทึกประจำวันไว้ที่สถานีเพราะกลัวจะเจออีก เพราะว่าเคยเจอผู้ชายคนนี้แล้วครั้งนึงที่สถานีเดิมเมื่อวานซืน (27 ก.พ. 60) แต่วันนั้นเขาไม่ได้ทำอะไร แค่มายืนใกล้ๆ แต่เนื่องจากมีธุระต้องไปต่างจังหวัดด่วนเลยไม่ได้ไปสถานีตำรวจสักที ใครจะไปคิดว่าเจอผู้ชายคนเดิมวันนี้อีก
เช้าวันนี้จขกท.มาขึ้นรถที่สถานีเจริญราษฎร์โดยมีน้องมาเป็นเพื่อน แล้วโชคไม่รู้เข้าข้างหรือเปล่าเพราะเจอผู้ชายโรคจิตคนนั้นอีกแล้ว เจ้าของกระทู้เลยวิ่งสี่คูณร้อยไปที่ชานชาลาเพื่อจะแจ้งยาม ประจวบเหมาะรถบีอาทีมาพอดีแล้วผู้ชายคนนั้นกำลังก้าวเข้ารถ จขกท.เลยวิ่งไปหายามพร้อมชี้ไปที่หลังผู้ชายคนนั้นแล้วบอกว่า "พี่ คนนี้เขาลวนลามหนูเมื่อวาน"
ยามผู้หญิง: "เรื่องเกิดเมื่อไหร่คะ"
จขกท: "เมื่อวานค่ะ แจ้งเจ้าหน้าที่สถานีสาทรไว้แล้ว"
ยามผู้หญิง: "งั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ เรื่องมันเกิดไปแล้ว"
ประตูปิด รถออก
จขกท.: "หมายความว่ายังไงคะ"
ยามผู้หญิง: "ก็เรื่องเกิดแล้ว หลักฐานอะไรคุณก็ไม่มี แต่แจ้งไว้แล้วไม่ใช่หรอ"
คือจขกท.งงมากว่าจะหาหลักฐานจากไหนให้
ยามผู้ชาย: "เกิดไรขึ้นครับ"
จขกท: เล่าให้ฟังอีกรอบ....
ยามผู้หญิงและผู้ชาย: "เรื่องมันเกิดไปแล้ว มาบอกวันนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้"
ยอมรับเลยว่าโมโหมากค่ะเลยตอบไปว่าต้องรอให้โรคจิตทำอีกวันนี้หรือคะถึงจะแจ้งได้
ยาม: ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นครับ/ค่ะ บลาๆๆๆ
ตอนนั้นไม่ได้ฟังแล้วค่ะ เพราะรู้สึกโกรธทุกคน ทั้งตัวเอง ว่าทำไมไม่โวยวายตั้งแต่ที่โดน ทั้งยามที่ดูไม่ใส่ใจ
โกรธทุกอย่างจริงๆ แล้วรถคันต่อไปมาพอดีเลยขึ้นรถเพราะกลัวว่าจะไปทำงานสายด้วย
พอขึ้นรถมาได้ถึงนราราม 3 เจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องไว้ที่สถานีสาทรโทรมาว่าเขามาดักรอผู้ชายโรคจิตที่ถนนจันทร์
แต่ไม่เจอเลยกำลังกลับสถานีสาทร พอจขกท.บอกว่าเขาขึ้นรถนำหน้าจขกท.ไปคันนึงค่ะ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเสียดายไม่ทันแล้ว
เพราะเขากำลังกลับสาทรแล้ว จากนั้นเราก็จะนัดเจอกันที่สาทรเพื่อพูดคุยเพิ่มเติม เจ้าหน้าที่ท่านนี้สัญญาว่าพรุ่งนี้
เขาจะไปดักรอที่สถานีถนนจันทร์อีกรอบ แล้วบอกให้จขกท.ไปแจ้งความไว้
บางท่านอาจจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่จขกท.รู้สึกว่าหากไม่ทำอะไรเลย ผู้ชายคนนี้ต้องไปทำกับคนอื่นๆอีกแน่ๆ
จึงลงทุนลางานครึ่งวันเพื่อไปแจ้งความที่สถานีตำรวจวัดพระยาไกร แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะกระบวนการที่ซับซ้อนของการดำเนินคดี
พอไปถึงเล่าให้เจ้าหน้าที่คนแรกฟัง เจ้าหน้าที่พาไปหาคนที่สองซึ่งต้องเล่าให้ฟังใหม่ เจ้าหน้าที่คนที่สองก็พาไปหาคนที่สามพร้อมกับ
ให้เล่าให้ฟังใหม่อีกครั้ง สุดท้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจแจ้งว่า หากไม่ทราบชื่อ-นามสกุลและไม่มีรูปภาพที่ชัดเจน ก็ไม่สามารถแจ้งจับได้ และหากต้องการเอาเรื่องให้ถึงที่สุด จขกท.ต้องไปให้เจ้าหน้าที่สเก็ตภาพที่สถานีตำรวจแห่งชาติ ซึ่งภาพอาจคลาดเคลื่อนได้ จขกท.เลยขอลงบันทึกประจำวันไว้ก่อน
แล้วขอคำแนะนำว่าควรทำอย่างไรต่อ ตำรวจเลยบอกว่าให้เอาใบลงบันทึกประจำวันไปขอภาพจากกล้องวงจรปิดของบีอาที จากนั้นให้เอารูป
มาเพื่อแจ้งความดำเนินคดี พอได้ใบบันทึกจขกท.เลยโทรหาเจ้าหน้าที่ที่สาทรเพื่อดำเนินการขอรูปจากกล้อง แต่เจ้าหน้าที่ของสถานีสาทร
แจ้งว่ากระบวนการนี้ผู้เสียหายไม่สามารถขอได้ ต้องให้ตำรวจดำเนินการเอง พอหันไปถามเจ้าหน้าที่ตำรวจ เขาแจ้งว่าไม่ต้องก็ได้ แค่ขอ
หนังสือราชการหรือเอาใบบันทึกประจำวันไปก็ขอได้แล้ว
จขกท.เลยลองเสี่ยงดวงไปสถานีเจริญราษฎร์เพื่อขอดูกล้อง เจ้าหน้าที่ที่เจริญราษฎร์ในตู้ให้ความร่วมมือดีค่ะแต่เธอแจ้งว่า
ไม่สามารถให้เข้าไปดูได้ หากไม่มีตำรวจมาด้วยก็ไม่สามารถโชว์ภาพได้ แต่เจ้าหน้าที่จะลองกรอภาพเมื่อเช้าดู เผื่อจะเจอภาพผู้ชายคนนั้น
เมื่อได้เวลาที่ชัดเจน ให้จขกท.เอานำหนังสือราชการจากตำรวจไปขอภาพได้ที่ศูนย์ทำการที่สถานีนราราม 3 ตอนนี้จขกท.เลยกลับมาบ้านก่อน
รอดึกๆจะไปที่สถานีเจริญราษฎร์อีกรอบเพื่อดูความคืบหน้า
เดี๋ยวจะมาแจ้งให้ทราบนะคะว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ระหว่างนี้หากคุณเป็นจขกท. คุณจะเลือกโวยวายหรือทำอย่างไรคะ บอกตามตรงตอนนั้นไม่กล้าโวยวายค่ะ กลัวทั้งจะไม่มีคนช่วย และกลัวโดนทำร้าย
ทั้งๆที่หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่ที่ตรงเป้าของไอโรคจิตนั่น