ปรึกษาหน่อยค้าาา คือเราไม่รู้จะทำยังไง เอ=คนที่ชอบ บี=ตัวเรา
คือเราชอบผู้ชายคนนึงชอบมากกกกกชอบสุดๆ เวลาเราเจอเราจะเชินเราต้องหลบหน้าไม่กล้าสบตา ด้วยความที่เพื่อนเรารู้จักเค้า เพื่อนมันก็จะเรียกเข้ามาเหมือนแกล้งเรา เราก็เขินตลอดเวลาเค้าเข้ามา แต่ด้วยความที่ว่าเค้ามีแฟนแล้ว คบกันมา4ปีอาศัยอยู่ด้วยกัน (เพื่อนเราบอกมาและจากที่เห็น) เราเลยคิดว่าเราควรแค่แอบชอบเค้าห่างๆก็พอ เราก็ชอบเค้ามาตลอดไม่เคยเลิกชอบได้เลย เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เราหัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ๆ จนมีวันนึงเค้ามาไลค์โพสเราเราดีใจมาก กระโดดโลดเต้นกรี๊ดลั่นบ้าน ทั้งที่ในเฟสก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะ เราก็ไม่ได้อะไรและไม่กล้าแอดเฟสไปเพราะเค้ามีแฟนแล้ว พอมาอีกวันนึงเค้าก็ใช้เฟสเก่าของเค้าแอดมา ด้วยความที่เราชอบเค้า รอไรละกดรับแอดเลย เค้าก็ทักมาถามแบบคนทั่วไป ทำไรกินไรยัง แนวนั้น แล้วเค้าก็ถามขึ้นมาว่า
เอ: ทำไมเวลาเจอเอแล้วทำไมบีต้องเขินต้องหน้าแดงด้วย
บี: (ด้วยความที่เราเป็นคนตรงๆ) นี่ไม่รู้จริงๆหรอ
เอ: ชอบเอหรอ
บี: ใช่
เอ: เอก็ชอบบีนะ บีน่ารักอ่ะเวลาเขินอินเมจแรงมาก แต่ว่าเรามีแฟนแล้วอะ
บี: บีรู้แล้ว
เอ: จะเป็นไรมั้ยถ้าเราจะคุยกัน
ด้วยความน่ามืดตามัว คนที่เราชอบมาบอกว่าชอบเราเหมือนกัน จากที่คิดว่าจะชอบเฉยๆกล้ายเป็นว่ารักไปแล้วหลังจากที่คุยกันมาเรื่อยๆยันปัจจุบัน
เราคุยกันทุกวันเจอกันทุกวันที่วิทลัย เค้าก็จะยิ้มให้และบ๊ายบ่ายให้ (ถ้าไม่อยู่กับแฟนนะ เค้าสองคนเรียนสาขาเดียวกันแต่คนละปีส่วนมากอยู่ด้วยกันตลอด) เค้าก็แอบทักแอบคุยกับเราตลอด เราคิดว่าแค่คุยเฉยๆให้มีความสุขบ้างเรารู้ว่าเราผิดเต็มๆที่ไปคุยกับคนมีเจ้าของ ท่องในใจเสมอว่าอย่ารู้สึกมากกว่าชอบนะ แต่พอมารู้ตัวอีกทีเราก็รักเค้าไปแล้ว เพราะเค้าดีกับเรามากกก ตอนแรกเวลาเจอเค้าอยู่ด้วยกันเราก็เฉยๆไม่รู้สึกเจ็บอะไรนะ แต่พอมาพักหลังกลับกลายเป็นว่าเราเจ็บมากเสียใจมาก วันนั้นเราทำเค้กส้มด้วยตัวเองตั้งใจจะให้เค้า พอลงมาจากช้นเรียนจะเอามาให้เค้าบอกจะนั่งรอ พอเรากำลังเดินเอาเค้กมาให้เค้าเราเห็นเค้าเล่นอยู่กับแฟน เราก็ฟอร์มเดินผ่านคือตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เริ่มรู้สึกเจ็บ น้ำตามันจะไหลมันไหลไม่ออกเหมือนจุก พอเรากลับบ้านเอก็ทักมา
เอ:โกดเค้าหรอ
บี:นิดหน่อย
เอ: เพราะอย่างงี้ไงเลยบอกให้รีบเอามาให้
บี: ไม่เป็นไรหรอก (เราแค่ตอบให้เค้าสบายใจแต่จริงๆแล้วเรารู้สึกเสียใจมาก)
หลังจากนั้นเรารู้ตัวเองแล้วแหล่ะว่ารักเค้าแล้วเราก็เจ็บทุกครังเสียใจทุกครั้งที่เค้าอยู่ด้วยกัน รู้สึกผิดที่มาคุยกับแฟนคนอื่นรู้สึกน้อยใจที่เป็นที่สอง มันเจ็บจนเกินจะทนแล้ว คือเราเป็นอายุมากกว่าเค้า เราใกล้เรียนจบแล้วในเดือนมีนา เราคิดว่าถ้าเราเรียนจบเราจะหายไปจากเค้าแล้วหยุดทุกอย่างที่เคยมีมา วันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเราทำฃ็อกโกแลตให้เค้าโดยใต้กล่องนั้นมีกระดาษคำเขียนที่เราเขียนเป็นจิ๊กซอลอยู่ เราเขียนถึงทุกความรู้สึกที่เรามีว่าเรารักเค้านะรักมาๆ แต่เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้สามคนตลอดไม่ได้ เราจะหายไปจากเธอนะ (อะไรประมาณนี้) พอเค้าต่อเส็ดเค้าก็รีบทักมาหาเรา
เอ:เธอจะหายไปไหน จะหนีเค้าไปไหน
บี:ไม่รู้ดิ
เอ:บอกมา
บี:เราก็ตอบไปตามความจริงว่า เราไม่อยากอยู่แบบนี้ การไม่มีบี เออาจจะมีความสุขมากกว่านี้ก็ได้
เอ:อย่าไปไหนจากเค้าเลย เค้าขอโทด บางทีเค้าก็คิดอยากให้เธอเป็นที่หนึ่งบ้าง แต่เค้าให้เฦธอได้แค่นี้
บี:ไม่เป็นไรเค้าเข้าใจ
เอ:อย่าไปไหนจากเค้าเลย เค้าขอร้องนะ
บี:เรารักเค้ามากอะ เราคิดนะว่าเราไปไหนจากเค้าไม่ได้เราเลยพูดไปว่า โอเคเค้าจะไม่หายไปไหน
เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ตั้งแต่วันแรกที่เค้าทักแชทมาจนถึงวันวาเลนไน์เราไม่เคยเจอกันนอกวิทลัย แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เค้ามารับเราไปเรียน (ปกติเค้ามาเรียนกับแฟนแต่ว่าวันนั้นแฟนเค้าไม่มีเรียนเลยมารับเรา) จนมีอยู่ครั้งนึงเอมาหาเราที่บ้าน โดยมากับเพื่อน เราก็นั่งคุยเรื่องทั่วไป นั่งข้างๆกันพอใกล้เวลาเอกลับ เราแค่จับมือ นั้นคือครั้งแรกที่เราจับมือกันและอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นเราอยากหยุดเวลาไว้มากกกก เราไม่เคยมีความสุขเท่านี้เลยไม่คิดว่าเค้าจะมานั่งอยู่ตรงนี้ข้างๆเรา แล้วก่อนกลับเอก็ขอเรากอดเราก็กอด เพราะเรากับเค้าคิดถึงกันตลอด แล้วเค้าก็กลับบ้านไป วันวาเลนไทน์เอไม่ได้ให้อะไรเรา พอผ่านมาซัก2-3วันเอก็ะเอาของมา เป็นของสำคันสำหรับเอแต่เอเอามาให้เรา แล้วบอกว่าใส่เอาไว้ห้ามถอดให้ใส่จนกว่าจะขาด เราก็ใส่มันมาตลอดรักษาอย่างดีเวลาอาบน้ำก็ถอดออกเพราะกลัวมันลอก (เผื่อๆไว้) แล้ววันเวลานั้นก็ใกล้มาถึงวันที่เราจะจบการศึกษา เราไปสัญญากับเอไว้ว่าเราจะไม่หายไปจากเค้า แต่เราคิดทุกวันทุกคืนต้องมารักกันหลบๆซ่อนๆ ยังไงเราก็ไม่มีทางเป็นตัวจริงเราจะอยู่ไปทำไม เราเจ็บเราเสียใจ แต่เรารักเค้าเราไม่รู้จะไปยังไงต่อ เราต้องตัดสินใจแล้ว มีนานี้เรามีสองตัวเลือก
1.คือพอหลังเรียนจบปุ๊บเราหายไปจากเค้าเลย (เรารักเค้ามากจนไม่คิดว่าจะตัดจากเค้าได้)
2.อยู่กับเค้าในสถานะนี้ไปตลอดชีวิต
ถ้าเป็น จขกท.จะทำยังไงค่ะ
อยากปรึกษาความรักค่ะ
คือเราชอบผู้ชายคนนึงชอบมากกกกกชอบสุดๆ เวลาเราเจอเราจะเชินเราต้องหลบหน้าไม่กล้าสบตา ด้วยความที่เพื่อนเรารู้จักเค้า เพื่อนมันก็จะเรียกเข้ามาเหมือนแกล้งเรา เราก็เขินตลอดเวลาเค้าเข้ามา แต่ด้วยความที่ว่าเค้ามีแฟนแล้ว คบกันมา4ปีอาศัยอยู่ด้วยกัน (เพื่อนเราบอกมาและจากที่เห็น) เราเลยคิดว่าเราควรแค่แอบชอบเค้าห่างๆก็พอ เราก็ชอบเค้ามาตลอดไม่เคยเลิกชอบได้เลย เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เราหัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ๆ จนมีวันนึงเค้ามาไลค์โพสเราเราดีใจมาก กระโดดโลดเต้นกรี๊ดลั่นบ้าน ทั้งที่ในเฟสก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะ เราก็ไม่ได้อะไรและไม่กล้าแอดเฟสไปเพราะเค้ามีแฟนแล้ว พอมาอีกวันนึงเค้าก็ใช้เฟสเก่าของเค้าแอดมา ด้วยความที่เราชอบเค้า รอไรละกดรับแอดเลย เค้าก็ทักมาถามแบบคนทั่วไป ทำไรกินไรยัง แนวนั้น แล้วเค้าก็ถามขึ้นมาว่า
เอ: ทำไมเวลาเจอเอแล้วทำไมบีต้องเขินต้องหน้าแดงด้วย
บี: (ด้วยความที่เราเป็นคนตรงๆ) นี่ไม่รู้จริงๆหรอ
เอ: ชอบเอหรอ
บี: ใช่
เอ: เอก็ชอบบีนะ บีน่ารักอ่ะเวลาเขินอินเมจแรงมาก แต่ว่าเรามีแฟนแล้วอะ
บี: บีรู้แล้ว
เอ: จะเป็นไรมั้ยถ้าเราจะคุยกัน
ด้วยความน่ามืดตามัว คนที่เราชอบมาบอกว่าชอบเราเหมือนกัน จากที่คิดว่าจะชอบเฉยๆกล้ายเป็นว่ารักไปแล้วหลังจากที่คุยกันมาเรื่อยๆยันปัจจุบัน
เราคุยกันทุกวันเจอกันทุกวันที่วิทลัย เค้าก็จะยิ้มให้และบ๊ายบ่ายให้ (ถ้าไม่อยู่กับแฟนนะ เค้าสองคนเรียนสาขาเดียวกันแต่คนละปีส่วนมากอยู่ด้วยกันตลอด) เค้าก็แอบทักแอบคุยกับเราตลอด เราคิดว่าแค่คุยเฉยๆให้มีความสุขบ้างเรารู้ว่าเราผิดเต็มๆที่ไปคุยกับคนมีเจ้าของ ท่องในใจเสมอว่าอย่ารู้สึกมากกว่าชอบนะ แต่พอมารู้ตัวอีกทีเราก็รักเค้าไปแล้ว เพราะเค้าดีกับเรามากกก ตอนแรกเวลาเจอเค้าอยู่ด้วยกันเราก็เฉยๆไม่รู้สึกเจ็บอะไรนะ แต่พอมาพักหลังกลับกลายเป็นว่าเราเจ็บมากเสียใจมาก วันนั้นเราทำเค้กส้มด้วยตัวเองตั้งใจจะให้เค้า พอลงมาจากช้นเรียนจะเอามาให้เค้าบอกจะนั่งรอ พอเรากำลังเดินเอาเค้กมาให้เค้าเราเห็นเค้าเล่นอยู่กับแฟน เราก็ฟอร์มเดินผ่านคือตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เริ่มรู้สึกเจ็บ น้ำตามันจะไหลมันไหลไม่ออกเหมือนจุก พอเรากลับบ้านเอก็ทักมา
เอ:โกดเค้าหรอ
บี:นิดหน่อย
เอ: เพราะอย่างงี้ไงเลยบอกให้รีบเอามาให้
บี: ไม่เป็นไรหรอก (เราแค่ตอบให้เค้าสบายใจแต่จริงๆแล้วเรารู้สึกเสียใจมาก)
หลังจากนั้นเรารู้ตัวเองแล้วแหล่ะว่ารักเค้าแล้วเราก็เจ็บทุกครังเสียใจทุกครั้งที่เค้าอยู่ด้วยกัน รู้สึกผิดที่มาคุยกับแฟนคนอื่นรู้สึกน้อยใจที่เป็นที่สอง มันเจ็บจนเกินจะทนแล้ว คือเราเป็นอายุมากกว่าเค้า เราใกล้เรียนจบแล้วในเดือนมีนา เราคิดว่าถ้าเราเรียนจบเราจะหายไปจากเค้าแล้วหยุดทุกอย่างที่เคยมีมา วันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเราทำฃ็อกโกแลตให้เค้าโดยใต้กล่องนั้นมีกระดาษคำเขียนที่เราเขียนเป็นจิ๊กซอลอยู่ เราเขียนถึงทุกความรู้สึกที่เรามีว่าเรารักเค้านะรักมาๆ แต่เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้สามคนตลอดไม่ได้ เราจะหายไปจากเธอนะ (อะไรประมาณนี้) พอเค้าต่อเส็ดเค้าก็รีบทักมาหาเรา
เอ:เธอจะหายไปไหน จะหนีเค้าไปไหน
บี:ไม่รู้ดิ
เอ:บอกมา
บี:เราก็ตอบไปตามความจริงว่า เราไม่อยากอยู่แบบนี้ การไม่มีบี เออาจจะมีความสุขมากกว่านี้ก็ได้
เอ:อย่าไปไหนจากเค้าเลย เค้าขอโทด บางทีเค้าก็คิดอยากให้เธอเป็นที่หนึ่งบ้าง แต่เค้าให้เฦธอได้แค่นี้
บี:ไม่เป็นไรเค้าเข้าใจ
เอ:อย่าไปไหนจากเค้าเลย เค้าขอร้องนะ
บี:เรารักเค้ามากอะ เราคิดนะว่าเราไปไหนจากเค้าไม่ได้เราเลยพูดไปว่า โอเคเค้าจะไม่หายไปไหน
เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ตั้งแต่วันแรกที่เค้าทักแชทมาจนถึงวันวาเลนไน์เราไม่เคยเจอกันนอกวิทลัย แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เค้ามารับเราไปเรียน (ปกติเค้ามาเรียนกับแฟนแต่ว่าวันนั้นแฟนเค้าไม่มีเรียนเลยมารับเรา) จนมีอยู่ครั้งนึงเอมาหาเราที่บ้าน โดยมากับเพื่อน เราก็นั่งคุยเรื่องทั่วไป นั่งข้างๆกันพอใกล้เวลาเอกลับ เราแค่จับมือ นั้นคือครั้งแรกที่เราจับมือกันและอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นเราอยากหยุดเวลาไว้มากกกก เราไม่เคยมีความสุขเท่านี้เลยไม่คิดว่าเค้าจะมานั่งอยู่ตรงนี้ข้างๆเรา แล้วก่อนกลับเอก็ขอเรากอดเราก็กอด เพราะเรากับเค้าคิดถึงกันตลอด แล้วเค้าก็กลับบ้านไป วันวาเลนไทน์เอไม่ได้ให้อะไรเรา พอผ่านมาซัก2-3วันเอก็ะเอาของมา เป็นของสำคันสำหรับเอแต่เอเอามาให้เรา แล้วบอกว่าใส่เอาไว้ห้ามถอดให้ใส่จนกว่าจะขาด เราก็ใส่มันมาตลอดรักษาอย่างดีเวลาอาบน้ำก็ถอดออกเพราะกลัวมันลอก (เผื่อๆไว้) แล้ววันเวลานั้นก็ใกล้มาถึงวันที่เราจะจบการศึกษา เราไปสัญญากับเอไว้ว่าเราจะไม่หายไปจากเค้า แต่เราคิดทุกวันทุกคืนต้องมารักกันหลบๆซ่อนๆ ยังไงเราก็ไม่มีทางเป็นตัวจริงเราจะอยู่ไปทำไม เราเจ็บเราเสียใจ แต่เรารักเค้าเราไม่รู้จะไปยังไงต่อ เราต้องตัดสินใจแล้ว มีนานี้เรามีสองตัวเลือก
1.คือพอหลังเรียนจบปุ๊บเราหายไปจากเค้าเลย (เรารักเค้ามากจนไม่คิดว่าจะตัดจากเค้าได้)
2.อยู่กับเค้าในสถานะนี้ไปตลอดชีวิต
ถ้าเป็น จขกท.จะทำยังไงค่ะ