สวัสดี !! *-*
ก็ตามหัวข้อกระทู้แหละอาจจะไม่พิมไม่ค่อยรู้เรื่องนะครับแต่ก็พยายามเรียบเรียงเพราะพิมไปคิดไปมันออกมาจากความรู้สึก...คือเข้าเรื่องเลยละกันช่วงนี้ปัญหารุมเร้าเยอะมากไม่ผลเรื่อง"เงินตรา"ที่จำนำมาแก้ไขปัญหาทุกอย่างผมอายุ23เข้า24เรียนจบแค่ม.6หวังจะสอบราชการแต่ก็ไม่ได้สักทีคงหัวไม่ถึงมั้ง?ครอบก็ปานกลางพ่อแม่แยกกันอยู่พ่อไปมีเมียใหม่ไม่ได้ส่งเสียอะไรมีแต่แม่ถ้าอยากอะไรเขาก็ทำงานหามาให้เราคือไม่รู้ใครเป็นไหมเวลาเราได้ของได้สิ่งที่เราอยากได้มันก็ดีใจแต่ในใจคือมันอยากหาเงินมากกว่าคือแม่แก่แล้วไง...มันจึงเกิดกระทู้นี้ขึ้นมา มาเพื่อระบายมาเพื่อแชร์ประสบการมาอยากจะหาแรงบันดาจใจในหัวตอนนี้คืออยากกลับเรียนเสาร์-อาทิดหรือไม่ก็เรียนรามเรียนที่แบบเขาอ่านหนังสือแล้วไปสอบเอานะจนจบป.ตรีเน้นไปที่ทำธุระกิจซะมากกว่าประเด็นคือเราทุนไม่หนาถ้าจะเอาเงินมาเริ่มทำธุระกิจผมก็จะไปหางานทำแล้วเก็บเงินมาทำธุรกิจแต่ก็กลัวเจ็งพยายามหาแรงบันดานใจไม่ว่าจะอ่านหนังสือดังๆ เช่น เหนื่อยวันนี้สบายชั่วโคต ของคุณพอล พ่อรวยสอนลูก เป็นต้นมันก็เหมือนมีไฟนะแต่มันก็แค่นั้นไม่รู้สิจะพูดยังไง...อาจจะเป็นเพราะกลัวจะล้มกลัวจะไปไม่ถูกทางสักทีกลัวทีจะกลับไปทำงานพาสทามแล้วก็เก็บเงินมาลงทุนใหม่ยังงี้ไปเรื่อยๆถ้าจะกลับไปเรียนจริงๆจังแม่ก็คงต้องเหนื่อยมากอีกพูดไปมันก็กลับไปคิดถึงช่วงม.6จะเข้ามหาลัยผมดันเกเรไม่ตื่นไปเรียนบ้างเที่ยวบ้างจนทายออกมานี่สินะที่ผู้ใหญ่ชอบพูดกัน"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้"ประโยคนี้มันก็มาถึงผม ผมไม่อายนะที่อายุขนาดนี้แล้วยังจะกลับไปเรียนปี1แต่ผมก็อยากหาเงินไปด้วยคือใครเป็นเหมือนผมหรือแนวๆนี้แชร์หน่อยหรือใครผ่านมาแล้วแชร์หน่อยนะผมไม่ได้มาพิมเรียกความสงสารหรืออะไรนะผมแค่อยากรู้ผมควรไปต่อยังไง..ในหัวตอนนี้คือแบบถ้าเราหาเงินได้เร็วเท่าไหร่นะมันจะเปิดอะไรมากขั้นแต่ประเด็นสมัยนี้เขาทำอะไรกันรับของจากไหนกัน... วันนี้พิมแค่นี้ก่อนขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแชร์ประสบการดีดีให้ผมหรือพูดบอกให้ผมมีแรงบันดาจใจต่อไปในวันพรุ้งนี้ครับ ปล.ผมอาจจะพิหรือพูดจาวกวนหรือพิมไม่ถูกต้องต้องขออภัยด้วยครับ
หาแรงบันดาจใจกันหน่อย
ก็ตามหัวข้อกระทู้แหละอาจจะไม่พิมไม่ค่อยรู้เรื่องนะครับแต่ก็พยายามเรียบเรียงเพราะพิมไปคิดไปมันออกมาจากความรู้สึก...คือเข้าเรื่องเลยละกันช่วงนี้ปัญหารุมเร้าเยอะมากไม่ผลเรื่อง"เงินตรา"ที่จำนำมาแก้ไขปัญหาทุกอย่างผมอายุ23เข้า24เรียนจบแค่ม.6หวังจะสอบราชการแต่ก็ไม่ได้สักทีคงหัวไม่ถึงมั้ง?ครอบก็ปานกลางพ่อแม่แยกกันอยู่พ่อไปมีเมียใหม่ไม่ได้ส่งเสียอะไรมีแต่แม่ถ้าอยากอะไรเขาก็ทำงานหามาให้เราคือไม่รู้ใครเป็นไหมเวลาเราได้ของได้สิ่งที่เราอยากได้มันก็ดีใจแต่ในใจคือมันอยากหาเงินมากกว่าคือแม่แก่แล้วไง...มันจึงเกิดกระทู้นี้ขึ้นมา มาเพื่อระบายมาเพื่อแชร์ประสบการมาอยากจะหาแรงบันดาจใจในหัวตอนนี้คืออยากกลับเรียนเสาร์-อาทิดหรือไม่ก็เรียนรามเรียนที่แบบเขาอ่านหนังสือแล้วไปสอบเอานะจนจบป.ตรีเน้นไปที่ทำธุระกิจซะมากกว่าประเด็นคือเราทุนไม่หนาถ้าจะเอาเงินมาเริ่มทำธุระกิจผมก็จะไปหางานทำแล้วเก็บเงินมาทำธุรกิจแต่ก็กลัวเจ็งพยายามหาแรงบันดานใจไม่ว่าจะอ่านหนังสือดังๆ เช่น เหนื่อยวันนี้สบายชั่วโคต ของคุณพอล พ่อรวยสอนลูก เป็นต้นมันก็เหมือนมีไฟนะแต่มันก็แค่นั้นไม่รู้สิจะพูดยังไง...อาจจะเป็นเพราะกลัวจะล้มกลัวจะไปไม่ถูกทางสักทีกลัวทีจะกลับไปทำงานพาสทามแล้วก็เก็บเงินมาลงทุนใหม่ยังงี้ไปเรื่อยๆถ้าจะกลับไปเรียนจริงๆจังแม่ก็คงต้องเหนื่อยมากอีกพูดไปมันก็กลับไปคิดถึงช่วงม.6จะเข้ามหาลัยผมดันเกเรไม่ตื่นไปเรียนบ้างเที่ยวบ้างจนทายออกมานี่สินะที่ผู้ใหญ่ชอบพูดกัน"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้"ประโยคนี้มันก็มาถึงผม ผมไม่อายนะที่อายุขนาดนี้แล้วยังจะกลับไปเรียนปี1แต่ผมก็อยากหาเงินไปด้วยคือใครเป็นเหมือนผมหรือแนวๆนี้แชร์หน่อยหรือใครผ่านมาแล้วแชร์หน่อยนะผมไม่ได้มาพิมเรียกความสงสารหรืออะไรนะผมแค่อยากรู้ผมควรไปต่อยังไง..ในหัวตอนนี้คือแบบถ้าเราหาเงินได้เร็วเท่าไหร่นะมันจะเปิดอะไรมากขั้นแต่ประเด็นสมัยนี้เขาทำอะไรกันรับของจากไหนกัน... วันนี้พิมแค่นี้ก่อนขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแชร์ประสบการดีดีให้ผมหรือพูดบอกให้ผมมีแรงบันดาจใจต่อไปในวันพรุ้งนี้ครับ ปล.ผมอาจจะพิหรือพูดจาวกวนหรือพิมไม่ถูกต้องต้องขออภัยด้วยครับ