ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เขาทิ้งเราไปมีคนอื่นที่ใหม่กว่าเด็กกว่าและก็ผูกแขนไปแล้วปีกว่าแล้วคะ ดูเขามีความสุข แต่คนที่ถูกทิ้งอย่างเรา ต้องทรมานมาปีกว่าแล้ว อายุก็ปา ไป 32 แล้ว ร้องไห้ตั้งแต่วันนั้น 30 ส.ค 58 จนถึงวันนี้ ปีครึ่งได้แล้วมั้ง แต่ความทรมาน มันยังคงอยู่เสียใจ ปนแค้น แต่ก็ยังรัก ไม่รู้ต้องทนทรมานไปแค่ไหน ไม่มีความสุขเลยคะ ไม่ยอมลืม ยิ่งคิดให้ลืมก็ยิ่งจำ แค่อยากระบายออกทางใดทางนึง แค่นั้นคะ (รักครั้งแรกคะคบมาตั้งแต่18ไม่เคยมองคนอื่นนอกจากเขาคะแต่ตอนที่ทิ้งเขาไล่เราให้หาคนใหม่ เสียใจมากคะ น้ำตาไหลทุกครั้งที่นึกถึง บอกเลิกทางไลน์คะไม่ได้เจอ หรือมีโอกาสได้คุยกันเลยเขาไม่ยอมมาเจอ บอกตรงๆคะ ร้องไห้เกือบทุกวัน อย่าว่ากันเลยนะคะ ขอแค่ระบายออกมาก็เท่านั้นคะ ไม่รู้ว่าจะหายสนิทเมื่อไรจะฉลาดขึ้นตอนไหนแต่ตอนนี้ยังทรมานอยู่ไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเอง)