ครั้งหนึ่งในวันที่ผมยังเป็นนักศึกษาฝึกสอน ผมได้สัญญาไว้กับเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง
คำสัญญาที่ตามมาหลอกหลอนผมจนถึงวันนี้  คำสัญญาที่ผมยังทำมันไม่สำเร็จ

4 ปีก่อน

ผมเป็นนักศึกษาฝึกสอนที่ถูกส่งตัวเข้ามาเป็นครูประจำชั้นป.6 ซึ่งเป็นชั้นที่ถือว่าเป็นหน้าตาของโรงเรียน
เพราะต้องสอบ O-net คะแนนการสอบจะออกมาเทียบและจัดลำดับแต่ละโรงเรียนทันทีที่สอบเสร็จ

โจทย์ใหญ่คือยกผลสัมฤิทธิ์ O-net แต่โจทย์แรกที่ผมต้องพบเจอ คือ จะทำยังไงให้เด็กชอบเรียนกับผมและชอบวิชาที่ผมสอน
แต่เรื่องนี้ไม่ง่ายเท่าใดนักเพราะบริบทโรงเรียนที่ผมถูกส่งมานั้นเป็นโรงเรียนที่รวมเหล่าเด็กอันธพาลไว้มากมาย
นักเรียนที่สอบเข้าโรงเรียนใหญ่ไม่ได้หรือมีฐานะไม่ดีจะมาเรียนที่นี่



ยกตัวอย่างความโหดของเด็กที่ผมพบเจอ เด็กบางคนพกสนับมือมาโรงเรียน บางคนในกระเป๋ามีถุงยางอนามัย
มีบุหรี่ บางคนพกมีดมาแหลมมา เมื่อโดนผมยึดก็กล้าพอที่จะวิ่งมาแย่งมีดจากมือผม รวมไปถึงการตั้งแก๊งค์ไถเงิน
เอาไว้หากมีโอกาสผมจะกลับมาเล่าความโหดของเด็กที่นี่ต่อ

ในการรับหน้าที่ประจำชั้นร่วมนั้น ผมคิดแล้วว่าจะทำยังไงให้เด็กรักและศรัทธาในตัวผม
ความรู้สึกเป็นสิ่งที่ส่งต่อกันได้ ถ้าพวกเขาชอบผม พวกเขาก็จะชอบวิชาที่ผมสอนด้วย
ซึ่งวิชานั้นคือ

คณิตศาสตร์

โจทย์นี้ดูหินทีเดียวแต่มันก็ไม่ยากเกินไป  
ผมใช้เวลาสังเกตนานซักอาทิตย์ก็พบว่านักเรียนที่นี้ชอบเล่นหมากฮอสและหมากรุกกัน
โรงเรียนมีการส่งเด็กไปแข่งได้รางวัลระดับภาค แต่การที่จะเล่นหมากรุกกับเด็กในทันที
ดูจะเป็นเรื่องยากเกินไปผมจึงเล่นหมากฮอสเเทน

เด็กพวกนี้แม้จะหัวแข็งแต่พวกเขาจะยอมรับและศรัทธาในฝีมือของคนที่เก่งกว่า
ถ้าสามารถทำให้พวกเขาเห็นได้ว่าเหนือกว่าจริงๆ พวกเขาก็จะยอมรับ
พูดให้เข้าใจง่ายๆคือ ยอมเป็นลูกน้อง
ผมเห็นเด็กเล่นหมากฮอสผมจึงขอเล่นด้วย
เด็กก็พูดเลยว่า  อยากเจอครับอยากเจอ  จะกิน 3 ครูให้ดู



หลังจากวันนั้นผมก็ได้ลูกน้องมา...



          ผมเล่นหมากฮอสไม่แพ้เลย ทุกเที่ยงพวกเขาจะต้องมาต่อคิวเพื่อเล่นหมากฮอสกับผม
กฏที่นี่ง่ายๆคือ ถ้าแพ้ ต้องลุกออกจากโต๊ะให้คนอื่นนั่ง ตลอดเวลา 1 เทอมที่ผ่านมานั้น
ผมแพ้อยู่ไม่กี่ครั้ง จำได้ว่าตอนนั้นเด็กลงทุนไปให้พ่อที่เป็นเซียนหมากฮอสสอน
และเป็นครั้งแรกที่ผมต้องลุกออกจากโต๊ะ แต่สุดท้ายก็ผมก็กลับมายึดตำแหน่งได้ใหม่

การเล่นหมากฮอสทำให้ผมได้รู้จักกับเด็กชายชื่อ "เสริม" กับ "โอ๊ค" เด็กชายห้องประจำชั้นกลุ่มเป้าหมาย
ทั้งคู่เป็นเด็กแว้นที่ชอบมาเล่นฮอสกับผมเป็นประจำ พวกเขาแพ้จนกระทั่งบอกว่า
ครูครับผมขอชนะทีเถอะ ผมได้แต่ยิ้มแล้วบอกว่า   "ไม่ได้"


หากจะชนะใครซักคน ให้ชนะตอนที่เขาแข็งแกร็งที่สุด ไม่ใช่อ่อนแอที่สุด
เพราะนั้นหมายความว่า เราสมควรที่จะชนะจริง เราต้องเข้มแข็งและจงอย่าขอให้ใครมาสงสาร


จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป 1 เทอม พวกเขาจะต้องจบการศึกษาและก็เป็นเวลาเดียวกันที่ผมจะต้องไปจากที่นี่
การเล่นหมากฮอสของผมชนะใจเด็กชาย เสริมและโอ๊คมาขอเล่นฮอสกับผมทุกวัน

รวมถึงวันสุดท้ายที่ผมอยู่ที่นั้นด้วย

วันนั้นจึงเป็นวันที่เราให้สัญญาบางอย่างต่อกัน.... สัญญาที่ผมยังไม่ทำมันไม่สำเร็จ