ผ่านพ้นวันที่ 2 ไปแล้วครับสำหรับ  ATP 500 ริโอโอเพน
การแข่งรอบแรกแข่งจบหมดทุกคู่แล้ว...เชื่อว่าตอนนี้เจ้าของรายการการแข่งขันทัวร์นาเมนต์นี้คงนั่งดม ยาหม่องน้ำเซียงเพียวอิ๊ว อยู่ในห้องแอร์ของตัวเองแน่นอน
เพราะเขาเพิ่งเซ็นเช็คให้มือวางอันดับที่แพ้ตั้งแต่ไก่โห่ไป 5 คน..แถมคนล่าสุดคือมือวางอันดับ 1 ของรายการซะด้วยอย่าง เคย์คุง ซะด้วย

เคย์คุง พ่ายแพ้ให้แก่นักเทนนิสมือวางอันดับ 76 ของโลก โธมัส เบรุชชี่...ตกรอบแรกตามรอยที่ ซองก้า ทำไว้เมื่อปีก่อน
ซึ่งมันไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ครับ....โธมัส เบรุชชี่ เจ้าของแชมป์ ATP 4 รายการ....คอร์ตดินล้วน ๆ
สนามคอร์ตดินที่อเมริกาใต้เป็นที่ ๆ เบรุชชี่ เข้าลงประชันมาตลอดในช่วงที่ยังเป็นมือไร้ชื่อ...แถมที่นี่คือ บราซิล บ้านเกิดของเบรุชชี่
มันต้องกับคำภาษิตจีน " มังกรใหญ่ไม่ข่มงูเจ้าถิ่น "
ไม่ว่าเป็นมือวางอันดับโลกศักดิ์ศรีสูงขนาดไหน...แต่ถ้าต้องลงแข่งในสนามที่ตัวเองไม่ถนัด และ ต้องสู้กับคนที่เจนสนามนั้น...ก็มีสิทธิ์พ่ายได้เช่นกัน
นี่คือมนตร์ขลังของฤดูกาล คอร์ตดินอเมริกาใต้ ครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คอร์ตดินอเมริกาใต้เดือนกุมภาพันธ์นี้มันต่างกับ ฤดูกาลคอร์ตดินปกติช่วงเข้าเดือนเมษายน ยังไง ?
อย่างที่บรรยายไว้ในกระทู้เมื่อวานซืนครับว่า...ฤดูกาลคอร์ตดินที่อเมริกาใต้จัดขึ้นในช่วงที่ฤดูกาลฮาร์ดคอร์ตช่วงต้นปียังไม่จบ
คอร์ตดินในอเมริกาใต้จึงเป็นศูนย์รวมของพวกมือดีในคอร์ตดิน...คนพวกนี้สามารถลงแข่งและทำได้ใกล้เคียงกับฟอร์มที่ดีของตัวเองได้โดยไม่ต้องเสียเวลาเรียกความคุ้นเคยบนคอร์ตดินมาก

ส่วนคอร์ตดินในยุโรปช่วง เดือนเมษายน นั้นต่างกันครับ
นักกีฬาที่สนใจเข้าร่วมมันไม่ใช่มีแค่นักหวดที่ถนัดคอร์ตดิน...แต่มันเป็นนักกีฬาทุกคน
มือวางอันดับโลกสูง ๆ ต่างพากันลงแข่งในทัวร์นาเมนต์คอร์ตดินโดยไม่เกี่ยงว่าตัวเองเก่งหรือไม่เก่งบนคอร์ตดิน....ซึ่งมือสูง ๆ 20 - 30 คน ก็จะได้ลงแข่งในเมนดรอว์ทันทีโดยไม่ต้องไปคัดเลือก

ถ้าให้เปรียบเทียบระหว่าง คอร์ตดินที่อเมริกาใต้เดือนกุมภาพันธ์ กับ คอร์ตดินที่ยุโรปเดือนเมษายน
สมมุติว่ามีคนลงแข่งในทัวร์นาเมนต์หนึ่ง 56 คน ( มือวาง 8 คน ได้ Bye )
ถ้าเป็นคอร์ตดินในอเมริกาใต้...อาจมีพวกที่ไม่ต้องวอร์มพร้อมสุด ๆ ไม่ต้องเสียเวลาสร้างความคุ้นเคยในการสู้บนคอร์ตดินซัก 40 กว่าคน...
ส่วนคอร์ตดินในยุโรป...อาจมีนักเทนนิสประเภทดังกล่าวไม่ถึงครึ่ง

เพราะงั้นสำหรับนักเทนนิสที่ไม่ได้เก่งบนคอร์ตดินเป็นพิเศษ...ยามที่ลงเล่นคอร์ตดินยุโรปเดือนเมษายน...เขาจะมีโอกาสเจอคนที่เก่งบนคอร์ตดินเป็นพิเศษตั้งแต่รอบแรก ๆ น้อยลง....คู่แข่งส่วนมากก็จะเป็น " คนที่กำลังเรียกความคุ้นชินบนคอร์ตดิน " เหมือนกัน
นั่นทำให้เหล่านีกกีฬามือสูงมีโอกาสได้สร้างความคุ้นเคยกับการเล่นในคอร์ตดินก่อนเข้า เฟรนช์โอเพน ครับ

ลุงเฟอแรร์ กลายเป็นอดีตสุดยอดฝีมือ คอร์ตดิน เต็มตัวไปซะแล้ว...เมื่อตกรอบแรกด้วยน้ำมือ 1 ใน 4 บรรพชิต ของวงการลูกสักหลาด " พราหมณ์ " โดลโกโปลอฟ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อีก 3 คนคือ " ฤาษี " ดัสติน บราวน์....." นักพรต " มากอส แบ็กฮ์ดาติส......กับอีกคน " หลวงจีน " นิโคไล ดาวิเนนโก้ หลวงจีนทุศีลผู้บังอาจมีเมียสวย ซึ่งปัจจุบันแขวนแร็กเก็ตไปแล้ว
แค่แซวเล่นนะครับ...เพ้อเจ้อล้วน ๆ อย่าถือนะครับ
ท่านพราหมณ์คนนี้คือ แชมป์หมาด ๆ จากการแข่งที่ บัวโนส ไอเรส...ผู้ที่โค่น เคย์คุง ไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ได้แชมป์คอร์ตดิน 2 จากจำนวน 3 รายการที่ได้แชมป์ทั้งหมด...สงสัย โดลโกโปรอฟ จะเป็นพวกที่เอาดีทางคอร์ตดินทั้ง ๆ ที่หน้าไม่ให้อีกคนนึงรึเปล่า

หลายท่านที่อาจลืมเลือนเจ้าหมอนี่ไปแล้ว...อย่าถูกอันดับโลกที่หมอนี่ถือครองอยู่ตอนนี้หลอกตาเอาได้นะครับ
ฝีมือจริง ๆ ของเจ้านี่เทียบเท่านักหวดในท็อป 20 ครับ....หมอนี่อยู่ในกลุ่มนักเทนนิสที่ผมเอาใจช่วยให้ขึ้นมาเป็นท็อป 10 ( ราโอนิช ดิมิตรอฟ ธีม กอฟแฟง ซเวเรฟ โดลโกโปลอฟ )...เพียงแต่หมอนี่มีปัญหาเจ็บบ่อยจนก้าวไปข้างหน้าเหมือนคนอื่น ๆ ไม่ได้
ในปี 2015 ที่ โนวัค แรงเต็มอัตราและแพ้ให้นักเทนนิสแค่ 4 คน ( โรเจอร์ คาโรวิช สแตน แอนดี้ )...ไอ้หมอนี่เกือบเป็นคนที่ 5 ( ลุงเฟอแรร์ ก็เกือบเป็นคนที่ 5 เช่นกัน )
ตอนนั้นพี่แกตัดสินใจผิดไม่ยอม ชาลเลนจ์ ไปครั้งเดียว....ไม่งั้นวันนั้นบี้ โนวัค 2 เซ็ตรวดไปแล้ว ( บางรายการ...ถึงนักกีฬาไม่ชาลเลนจ์...เขาก็จะเอาภาพจาก ฮ็อวค์อาย มาโชว์ให้ผู้ชมทางบ้านดู...ก็เลยเห็นชัด ๆ...ซึ่งถ้า โดลโกโปลอฟ กลับไปดูเทปวันนั้นคงเสียดายจนขี้ไม่ออกไปหลายวันแหง ๆ )
ฟอร์มกำลังมาดีขนาดนี้....อย่าเจ็บซะอีกล่ะ

ลุง เฟอแรร์ เราฟอร์มตกฮวบฮาบไม่เหลือลาย " คนเหล็กมหาอึด ".... " ราชาไร้มงกุฎ" นักเทนนิสผู้ไม่เคยคว้าแกรนด์สแลมที่ดีที่สุด ซะแล้วครับ
1 ปีที่ผ่านมานี่...ฟอร์มรูดแบบกู่ไม่กลับเลย...ตอน ออสเตรเลียนโอเพน ปีที่แล้วยังเห็นดี ๆ อยู่แท้ ๆ
แมตช์กับ แอนดี้ ในรอบ 8 คนสุดท้าย ออสเตรเลียนโอเพน นั่นคือแมตช์คุณภาพ....และเป็นภาพสุดท้ายในฐานะยอดนักเทนนิสของลุงแก
หลังจากนั้นก็ไม่เห็น ลุงเฟอแรร์ เล่นด้วยฝีมือระดับสูงแบบนั้นได้อีกเลย
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บเมื่อปีก่อนรึเปล่า....ฟอร์มถึงได้หล่นอย่างน่าใจหายขนาดนี้
ที่ บัวโนส ไอเรส ก็แมตช์เดียวปิ๋วเช่นกัน
มาถึงตอนนี้...ดูเหมือนว่าการจะทำสถิติชนะแมตช์ 700 แมตช์ จะเป็นเรื่องที่ลำบากสำหรับลุงแกซะแล้ว

เมื่อวานนี้มีเพื่อนสมาชิกตั้งกระทู้....เนื้อหาในกระทู้ก็คือ เงินรางวัลการแข่งเทนนิสระดับ ITF นั้นมันน้อยเหลือเกิน...น้อยจนต้องตั้งคำถามว่ามันคุ้มค่าเหนื่อยหรือค่าเดินทางรึเปล่า
อาชีพนักกีฬาประเภทที่ไม่ได้มีเงินเดือนกินประจำอย่างเทนนิสมันก็เหมือนชีวิตของ ฟรีแลนซ์ นั่นล่ะครับ...ไม่ทำงานก็ไม่มีกิน...ป่วยก็ไม่มีเงินเดือน
หากตัดสินใจที่จะเลือกเอาดีเป็นอาชีพนั้น....ก็ต้องผ่านการเตรียมใจอย่างยิ่ง...และต้องใช้หัวสมองคิดให้มาก ๆ ด้วยก่อนตัดสินใจ
เพราะอาชีพพวกนี้ไม่ว่าจะเป็นด้านกีฬา...งานกราฟิก หรือ งานศิลปะ....หากคิดจะเป็นมืออาชีพคุณต้องทุ่มเทฝึกฝนอย่างหนักจึงจะเป็นได้
หลังจากก้าวเข้ามาในวงการอาชีพ...คุณต้องเตรียมใจพบกับชีวิตที่ยากลำบาก...คุณอาจไม่ได้มีรายได้อู้ฟู่หรือมีชื่อเสียงไปตลอด
ต้องถามตัวเองว่าคุณรักงานนี้มากพอที่จะยอมอยู่อย่างยากลำบากรึเปล่า

เมื่อเช้านี้ผมเห็นนักเทนนิสคนนึงลงแข่ง....เลยหวนนึกถึงกระทู้เมื่อวานจนได้แรงบันดาลใจที่จะเขียนประเด็นดังกล่าวครับ
แมตช์ที่ว่านี้เป็นการแข่งของนักเทนนสมือ 2 ของรายการอย่าง โดมินิค ธีม กับนักเทนนิสอวุโสที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เห็นลงเล่นในทัวร์ใหญ่เท่าไหร่
จังโก้ ทิปซาเลวิช เทวดาตกสวรรค์
เขาคนนี้เคยรั้งอันดับ 8 ของโลก....เคยเข้าแข่งเวิลด์ทัวร์ไฟนอล 2 ครั้ง
ครั้งแรกในปี 2011..เป็นตัวสำรองมาลงแทน แอนดี้ ที่เจ็บหลังจากแข่งแมตช์แรก...สามารถชนะ โนวัค ได้แมตช์นึงในรอบ ราวนด์โรบิน ด้วย
ครั้งที่สองในปี 2012 ในฐานะตัวสำรองแทนที่ ราฟา ที่บาดเจ็บ
นอกจากนั้นเป็นหนึ่งในกำลังสำคัญร่วมกับ โนวัค พา เซอร์เบีย คว้าแชมป์ เดวิสคัพ เป็นครั้งแรก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนนั้น เซอร์เบีย เพิ่งตั้งประเทศอย่างเป็นทางการไม่นานเท่าไหร่....การได้แชมป์กีฬาระดับชาติเป็นสิ่งที่พวกเขาโหยหากันอย่างมาก...มันจึงเป็นแชมป์ที่มีความหมายมากสำหรับชาวเซอร์เบียทั้งประเทศ
ตัวเขาก็เคยผ่านความยากลำบากลงแข่งในระดับ ITF และ ชาลเลนเจอร์ทัวร์มาแล้ว...เคยต้องวางแผนว่าจะเดินทางยังไงให้ใช้เงินน้อยที่สุด...พักแรมที่ไหนถึงจะประหยัดที่สุด
จนกระทั่งชีวิตของเขารุ่งถึงขีดสุด...ได้ลงแข่งในสนามใหญ่ ๆ...แค่เงินรางวัลที่เขาแข่งชนะ โนวัค ในเวิลด์ทัวร์ไฟนอลแมตช์นึง...มากกว่าตอนที่เขาตระเวณเล่นใน ITF หรือ ชาลเลนเจอร์ทัวร์ 1 - 2 ปีแล้ว
แต่ใครจะทราบว่า...ชีวิตที่กำลังมาดี ๆ จะต้องตกต่ำแบบดิ่งเหวเนื่องจากอาการบาดเจ็บ

เราอาจเห็นนักเทนนิสหลาย ๆ คน ที่อันดับรูดเพราะอาการบาดเจ็บแต่ก็กลับมาเล่นได้ดีและอยู่ในอันดับสูง ๆ ได้ เช่น เดล ปอร์โต หรือ ทรอยซกี้
แต่ในความเป็นจริงอันโหดร้าย...มีนักเทนนิสจำนวนมากที่ผ่านการบาดเจ็บหนักจนไม่สามารถกลับมาเล่นได้ดีเหมือนเก่าได้อีกเลย
ทิปซาเรวิช ที่เคยเล่นใน ATP Tour กับ แกรนด์สแลม แบบไม่ต้องแข่งรอบคัดเลือก...ตลอดช่วงหลายปีมานี้เขาต้องกลับลงไปแข่งระดับ ITF กับ ชาลเลนเจอร์ทัวร์ ...การจะลงแข่งใน ATP Tour แต่ละที...ถ้าไม่ต้องฝ่าฟันผ่านรอบคัดเลือกมาเองก็ต้องอาศัย ไวด์คาร์ด แบบที่ได้ในทัวร์นาเมนต์นี้ล่ะครับจึงจะได้เข้าร่วมทัวร์ใหญ่

นี่คือชีวิตของนักกีฬาฟรีแลนซ์คนหนึ่งที่ถึงแม้จะลำบากก็ยังกัดฟันสู้ในวงการต่อไป

เช่นเดียวกับนักเทนนิสอีกคนซึ่งลงเล่นในรายการนี้..ที่ผมจะพูดถึง...เป็นการกัดฟันสู้อีกรูปแบบนึง
วิคตอร์ เอสเทลล่า เบอร์กอส ( Victor Estrella Burgos ) นักเทนนิสอวุโสวัย 36 ปี...ซึ่งพูดชื่อไป...แฟน ๆ เทนนิสจำนวนมากก็อาจส่ายหัวว่าไม่รู้จัก
ผมเองก็จำชื่อลุงแกได้จากการดูรายการ ATP Uncovered เมื่ออาทิตย์ก่อนนี่เอง
ความจริงตอนแรกลุงแกตกรอบคัดเลือกและไม่ได้มาเล่นใน เมนดรอว์ ในรายการนี้...ตอนตั้งกระทู้เมื่อวานซืน..ผมเข้าไปดูในสายการแข่งขันก็ยังไม่มีชื่อลุงคนนี้ปรากฎอยู่
แต่รู้สึกจะมีนักเทนนิสถอนตัวไปก่อนการแข่งจะเริ่ม...ลุงแกเลยได้มาแข่งในฐานะ " ผู้แพ้เปี่ยมวาสนา "

ลุงคนนี้...เทิร์นโปรเมื่อปี 2002....กว่าจะเข้ามาอยู่ในท็อป 100 เป็นครั้งแรกได้ก็ปี 2014
ช่วงชีวิตที่รุ่งที่สุดของลุงแกคือการได้เข้ามาอยู่ในท็อป 50 ติดต่อกัน 10 สัปดาห์....โดยอันดับที่ดีที่สุดคือเป็น มือ 43 ของโลกอยู่อาทิตย์นึง
แกเล่นเทนนิสมาจนอายุ 33 ปี ไม่เคยเข้าชิงในรายการระดับ ATP Tour แม้แต่ครั้งเดียว
อ่านมาถึงตรงนี้...หลายท่านอาจคิดว่า " เมิงจะทนเล่นไปทำไมว้า...หาอย่างอื่นทำได้แล้ว "
แต่ลุงแกยังคงอยู่ในวงการต่อไปครับ
หลังจากที่แกกัดฟันทนมาสิบกว่าปีในที่สุดแกก็คว้าแชมป์ ATP Tour แรกได้สำเร็จตอนอายุ 34...เป็นแชมป์รายการคอร์ตดิน ATP 250 กีว์โต้ เมื่อปี 2015
ใครจะคาดคิดครับ...หลังจากนั้นแกก็คว้าแชมป์ที่สนามเดิมได้อีกในปี 2016...และล่าสุดในปีนี้แกก็เพิ่งคว้าแชมป์รายการนี้ได้อีกครั้ง
กลายเป็นคนแรกที่ได้แชมป์รายการนี้ 3 สมัยซ้อน...ไม่น่าเชื่อว่าลุงอายุ 36 จะสร้างประวัติศาสตร์ในทัวร์นาเมนต์หนึ่งได้แบบนี้

ทว่าในขณะที่ความพยายามของลุงคนนี้ได้ออกดอกออกผล....ก็ยังมีนักเทนนิสอีกมากที่จบอาชีพโดยไม่ได้มีเกียรติยศอะไรติดตัวเลย
คนเราเมื่อตกลงปลงใจทำสิ่งที่ชอบถึงขั้นทุ่มสุดชีวิตไม่เกี่ยงความยากลำบาก...ก็อยากมีอะไรเป็นที่ระลึกให้ตัวเองนอนตาหลับได้บ้าง
ลุงคนนี้สร้างประวัตืศาสตร์เป็นแชมป์ที่ กีว์โต้ 3 สมัยซ้อน...ถือว่าหล่อเลี้ยงหัวใจแกได้เกินพอ
คุณดนัย อุดมโชค ของเรา ถึงไม่เคยเข้าชิงในระดับ ATP Tour เลย...แต่ก็ยังมีความสำเร็จในระดับชาติอย่างการคว้าเหรียญทองในซีเกมส์
ในขณะที่มีคนอีกมากที่ " เหมือนกับว่า " ไม่ได้อะไรติดมือไปจากการทุ่มเททำสิ่งที่ตัวเองชอบเลย
ขณะที่มีบางคนได้ความสำเร็จจนเอียน..พอมือตกหน่อยก็รับไม่ได้จนเกิดวลีว่า " เลิกเล่นเมื่อยังอยู่ในจุดสูงสุด "..." เลิกเล่นเมื่อยังเป็นที่จดจำ "

ในวงการเทนนิส...คนที่เป็นจุดสนใจ...สามารถครอบครองความสำเร็จ...ชื่อเสียง และ ความมั่งคั่ง อย่างเหลือเฟือมีแค่หยิบมือ
คนที่พอจะใช้ เทนนิส หากินอยู่ไปได้แบบไม่ขัดสนนักมีมากกว่านิดหน่อย
คนที่เหลือซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก
หลายคนต้องอาศัยซ้อมในคอร์ตสาธารณะ
บางคนอยู่มาได้เพราะมีสมาคมกีฬาของประเทศคอยช่วยส่วนนึง
หลายคนก็ต้องอาศัยที่บ้านช่วย
หลายคนอยู่เอง..ต้องประหยัดสุดฤทธิ์...พยายามเก็บเงิน + ยืมเงิน...เพื่อซื้อรถมือสองมาขับใช้ขับตระเวนแข่งในบ้านเกิดและประเทศเพื่อนบ้านเพื่อประหยัดค่าเครื่องบินและใช้รถเป็นที่ซุกหัวนอนเพื่อประหยัดค่าโรงแรม
มีชาวลัตเวียคนนึงโชคดีเกิดมามีพ่อรวย...ได้ของขวัญวันเกิดเป็นคอร์ตเทนนิส...ซื้อเครื่องบินส่วนตัวให้ขับไปแข่ง...ไม่พอใจก็หักแร็กเก็ตได้เท่าที่อยากหัก...แต่คนโชคดีแบบนี้มีไม่เยอะ

การจะเป็นมืออาชีพนั้นไม่ง่าย
ทว่าการเป็นมืออาชีพให้ยืดนั้นกลับยากยิ่งกว่า...ต้องอาศัยการเตรียมใจอย่างหนัก...และต้องมีใจรักอย่างมาก

ขอบคุณครับ