ทำไมคนในบ้านของเราเองจะต้องคอยพูดจาถากถางเราตลอดด้วยหรอคะ
แรกๆเราก็คิดว่าเค้าอยากให้เราได้ดีอยากให้เราเปลี่ยนตัวเองใหม่ แต่นับวันคำพูดที่พวกเขาพูดออกมา ทำให้เราคิดมากทุกครั้งเลยค่ะ พูดว่าเราไม่เก่ง เราไม่อ่านหนังสือ เราแพ้เด็กคนอื่น เราไม่ได้เรื่อง
ทำไมเราอยู่กับคนในบ้านเราเองถึงต้องลำบากใจขนาดนี้คะ ?
แทบไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยเลย ไม่อยากนั่งอยู่ข้างๆด้วยซ้ำ เราอกตัญญูมากเลยใช่มั้ยคะ
แต่เราคิดมากจริงๆ เราไม่อยากฟังเลย บางทีเราแค่ตอบไม่ถูกใจ หรือตอบสั้นๆ เขาก็จะว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่มีสมอง เด็กอนุบาลยังตอบดีกว่านี้ คือเราร้องไห้บ่อยมาก เราทำอะไรผิดทำไมต้องทำร้ายเราด้วยคำพูดขนาดนี้
ทั้งๆที่เป็นญาติพี่น้องกันเองแท้ๆ เครียดมากเลยค่ะ ไม่อยากอยู่ด้วย เวลาเค้าว่าเราแล้งเราเงียบเค้าก็ชอบไปว่าแม่เรา ว่าสอนเราไม่ดี แม่เป็นยังไงลูกก็เป็นแบบนั้น
เราควรจัดการกับความรู้สึกยังไงดีคะ เราเครียดจริงๆ