สวัสดีค่ะ

กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อระบายความอัดอั้นของตัวฉันเอง เรื่องที่จะเล่านี้เกิดขึ้นเมื่อปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมา

ฉันเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่ไปรับการรักษาจากจิตแพทย์และนักจิตวิทยาได้เกือบสองปีแล้ว ฉันเป็นเด็กอายุ 18 ที่ดร็อปเรียนมาสองปี ตอนนี้ฉันอยู่ระดับชั้น ม.4

ฉันมีปัญหาด้านการเข้าสังคมในระดับหนึ่งเนื่องจากการถูกกลั่นแกล้งในวัยเด็กทำให้ฉันเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวและไม่พูดถึงความรู้สึกของตัวเอง แต่ฉันไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลเพราะฉันเจอปัญหาครอบครัวโหมซ้ำ ทำให้ความอดทนของฉันน้อยลงเรื่องๆ จนกระทั่งปัญหาแสดงออกชัดเจนทั้งเรื่องการเรียน การเข้าสังคม อารมณ์และครอบครัว สติฉันก็ขาดผึง

แต่เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเรื่องใหม่ ผ่านมาเกือบสามอาทิตย์แล้วฉันเพิ่งกล้าเล่าให้เพื่อนฟังเป็นครั้งแรก และเพื่อนเป็นคนแนะนำให้ฉันเล่า มันเริ่มตอนที่ฉันพูดคุยกับเพื่อนตามปกติ ก่อนที่จะรื้อฟื้นมัน

(ต่อเม้นล่าง ลืมเซนเซอร์ชื่อค่ะ)