ก็สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านและเข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับผม
ก่อนอื่นจากหัวข้อที่ตั้งไว้นั้นเอง ก็ขอพูดก่อนเลยว่าในปัจจุบันในความคิดผมนั้นครอบครัวหลายครอบครัวก็อยากให้ลูกหลานตนเองได้เข้าเรียนในระบบรัฐบาลมาตั้งแต่ไหนแล้วซึ่งในปัจจุบันก็ยอมรับว่าคนเข้าไปเรียนในระบบเอกชนเยอะขึ้นเลยอยากลองฟังความเห็นของเพื่อนๆพี่ๆพ่อแม่ๆทุกคนที่เข้ามาลองอ่านดูนะครับผม (ไม่ได้ต้องการให้เป็นดราม่านะครับ มาแลกเปลี่ยนความคิดกัน
)
เอาล่ะโอเค...เข้าเรื่องกันดีกว่านะครับอย่างที่ผมบอกไว้ข้างบนว่าในปัจจุบันพ่อแม่หรือตัวเด็กเองหลายคนก็อยากเข้าม.นั้นๆที่โด่งดังในประเทศไทยเราซึ่งจากประสบการณ์ของตัวผมและเพื่อนๆรอบตัวผมเองก็คือในครอบครัวผมนั้นผมถือว่าก็เหมือนๆหลายคนทั่วไปนะครับ พ่อแม่ก็หวังอยากให้เข้านั้นเข้านี่และในครองครัวผมในเมื่อผมมาถึงจุดที่เรียกว่าเจอตัวตนตัวเองแล้วพ่อแม่หรือทุกคนในครอบครัวก็ยอมรับสิ่งที่เราใช้อาชีพนั้นในอนาคตของเราได้และก็ส่งเสริม ซึ่งจากเพื่อนผมรอบตัวก็มีแบบผมบ้าง เช่น พ่อแม่ส่งเสริมให้เข้าที่นั้นที่นี่ บางครอบครัวก็เรียกว่าบังคับให้เข้าทางรัฐบาลอย่างเดียวก็มี บางครอบครัวก็ไม่ให้ลูกเรียนต่อแล้วมาช่วยที่บ้านทำกิจการของที่บ้านเองก็มี ซึ่งสิ่งที่ผมเจอคือวันนึงผมได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนเรื่องว่าเราจะไปต่อไหนกันดีแล้วก็คุยไปสักพักเพื่อนผมก็ตอบกันมาแบบ อยากเข้าม.ศิลปากรนะ อยากเราจุฬาบ้าง ธรรมศาตร์บ้าง เป็นต้น จนแบบเหมือนผมจะเป็นคนเดียวที่ตั้งใจตั้งแต่ม.4แล้วแบบเราจะเข้าม.เอกชนแล้วพอพูดเรื่องนี้ไปเพื่อนอีกคนก็อยู่แนะแบบ ทำไมไม่เข้าของรัฐว่ะจะได้ไม่ต้องจ่ายเงินเรียนเยอะแยะ ผมก็ตอบไปก็คณะที่กูต้องการมันเด่นที่ม.นั้นนี่หว้า อุปกรณ์ก็ครบ เพราะสายกูมันเน้นอุปกรณ์ (ที่ผมพูดไปก็คณะนิเทศสาขาภาพยนต์แหละครับ) มันก็ถูกของเพื่อนแหละครับเพราะของรัฐก็ถูกกว่าใช่ครับผมไม่เถียงไม่ว่ามัน แต่สิ่งที่ผมคิดข้างในคือว่าผมเข้าใจว่าม.เอกชนมันแพงผมก็พยายามเก็บเงินของตนไปเรียนด้วยนะครับไม่ใช่ว่าพึ่งที่บ้านอย่างเดียวเพราะที่บ้านก็ไม่ใช่ฐานะอะไรก็ธรรมดาทั่วไปเหมือนคนอื่นเขาแหละครับ ซึ่งที่ผมอยากจะสื่อนั้นคือ(ในความคิดผมนะ)คือในมุมมองผมคือไม่ว่าเราจะเข้ามหาลัยใดก็ได้จะเป็นรัฐหรือเอกชนมันก็เป็นวิชาที่เราไปคว้ามาทั้งนั้นมันก็ไม่เกี่ยวหรอกว่าที่ไหนสอนดีกว่ามันอยู่ที่เราใฝ่เรียนมั้ยมากกว่า ทุ่มเทกับมันมากแค่ไหนมากกว่า บางคนพ่อแม่อยากให้เข้ารัฐเพราะชีวิตนึงถ้าเราจบเราก็ได้รับปริญญากับพระเทพบ้าง ฟ้าชายบ้าง ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นนะชีวิตนึงของเราก็อยากรับจากพระหัตถ์ของพระองค์สักครั้งในชีวิตนึงของเรา
ก็เลยอยากลองฟังความคิดเห็นของเพื่อนๆหรือทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะครับว่ามีความเห็นกันไงบ้าง
เห็นด้วยกันบ้างหรือไม่ยังไงก็คอมเม้นบอกกันหน่อยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันด้วยนะครับผม
จากปากสู่ปาก : การเข้ามหาลัยรัฐหรือเอกชนแบบไหนดีกว่ากัน ???
ก่อนอื่นจากหัวข้อที่ตั้งไว้นั้นเอง ก็ขอพูดก่อนเลยว่าในปัจจุบันในความคิดผมนั้นครอบครัวหลายครอบครัวก็อยากให้ลูกหลานตนเองได้เข้าเรียนในระบบรัฐบาลมาตั้งแต่ไหนแล้วซึ่งในปัจจุบันก็ยอมรับว่าคนเข้าไปเรียนในระบบเอกชนเยอะขึ้นเลยอยากลองฟังความเห็นของเพื่อนๆพี่ๆพ่อแม่ๆทุกคนที่เข้ามาลองอ่านดูนะครับผม (ไม่ได้ต้องการให้เป็นดราม่านะครับ มาแลกเปลี่ยนความคิดกัน
เอาล่ะโอเค...เข้าเรื่องกันดีกว่านะครับอย่างที่ผมบอกไว้ข้างบนว่าในปัจจุบันพ่อแม่หรือตัวเด็กเองหลายคนก็อยากเข้าม.นั้นๆที่โด่งดังในประเทศไทยเราซึ่งจากประสบการณ์ของตัวผมและเพื่อนๆรอบตัวผมเองก็คือในครอบครัวผมนั้นผมถือว่าก็เหมือนๆหลายคนทั่วไปนะครับ พ่อแม่ก็หวังอยากให้เข้านั้นเข้านี่และในครองครัวผมในเมื่อผมมาถึงจุดที่เรียกว่าเจอตัวตนตัวเองแล้วพ่อแม่หรือทุกคนในครอบครัวก็ยอมรับสิ่งที่เราใช้อาชีพนั้นในอนาคตของเราได้และก็ส่งเสริม ซึ่งจากเพื่อนผมรอบตัวก็มีแบบผมบ้าง เช่น พ่อแม่ส่งเสริมให้เข้าที่นั้นที่นี่ บางครอบครัวก็เรียกว่าบังคับให้เข้าทางรัฐบาลอย่างเดียวก็มี บางครอบครัวก็ไม่ให้ลูกเรียนต่อแล้วมาช่วยที่บ้านทำกิจการของที่บ้านเองก็มี ซึ่งสิ่งที่ผมเจอคือวันนึงผมได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนเรื่องว่าเราจะไปต่อไหนกันดีแล้วก็คุยไปสักพักเพื่อนผมก็ตอบกันมาแบบ อยากเข้าม.ศิลปากรนะ อยากเราจุฬาบ้าง ธรรมศาตร์บ้าง เป็นต้น จนแบบเหมือนผมจะเป็นคนเดียวที่ตั้งใจตั้งแต่ม.4แล้วแบบเราจะเข้าม.เอกชนแล้วพอพูดเรื่องนี้ไปเพื่อนอีกคนก็อยู่แนะแบบ ทำไมไม่เข้าของรัฐว่ะจะได้ไม่ต้องจ่ายเงินเรียนเยอะแยะ ผมก็ตอบไปก็คณะที่กูต้องการมันเด่นที่ม.นั้นนี่หว้า อุปกรณ์ก็ครบ เพราะสายกูมันเน้นอุปกรณ์ (ที่ผมพูดไปก็คณะนิเทศสาขาภาพยนต์แหละครับ) มันก็ถูกของเพื่อนแหละครับเพราะของรัฐก็ถูกกว่าใช่ครับผมไม่เถียงไม่ว่ามัน แต่สิ่งที่ผมคิดข้างในคือว่าผมเข้าใจว่าม.เอกชนมันแพงผมก็พยายามเก็บเงินของตนไปเรียนด้วยนะครับไม่ใช่ว่าพึ่งที่บ้านอย่างเดียวเพราะที่บ้านก็ไม่ใช่ฐานะอะไรก็ธรรมดาทั่วไปเหมือนคนอื่นเขาแหละครับ ซึ่งที่ผมอยากจะสื่อนั้นคือ(ในความคิดผมนะ)คือในมุมมองผมคือไม่ว่าเราจะเข้ามหาลัยใดก็ได้จะเป็นรัฐหรือเอกชนมันก็เป็นวิชาที่เราไปคว้ามาทั้งนั้นมันก็ไม่เกี่ยวหรอกว่าที่ไหนสอนดีกว่ามันอยู่ที่เราใฝ่เรียนมั้ยมากกว่า ทุ่มเทกับมันมากแค่ไหนมากกว่า บางคนพ่อแม่อยากให้เข้ารัฐเพราะชีวิตนึงถ้าเราจบเราก็ได้รับปริญญากับพระเทพบ้าง ฟ้าชายบ้าง ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นนะชีวิตนึงของเราก็อยากรับจากพระหัตถ์ของพระองค์สักครั้งในชีวิตนึงของเรา
ก็เลยอยากลองฟังความคิดเห็นของเพื่อนๆหรือทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะครับว่ามีความเห็นกันไงบ้าง
เห็นด้วยกันบ้างหรือไม่ยังไงก็คอมเม้นบอกกันหน่อยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันด้วยนะครับผม