เรื่องมีอยู่ว่า..
เราเป็นนักเรียนใหม่ พึ่งเข้ามาเรียน เราเป็นเด็กนาฎศิลป์และห้องนาฎศิลป์จะใกล้กับห้องศิลปะ ซึ่งครูที่เราแอบชอบก็เข้ามาใหม่เหมือนกัน เป็นครูศิลป์.
นักเรียนคนไหนเห็น ก็จะมองงงงตาเป็นมันเลยทีเดียว ลักษณะของครูที่เราแอบชอบ แกจะเป็นคนยิ้มหวาน น่ารัก คำพูดหน้าหลงไหล เราขอตั้งชื่อครูคนนี้ในกระทู้ว่า ครู ต.
โอเคร เข้าเรื่องเลยดีกว่า พอดีเราลงวิชาเพิ่มเติมกับครู ต. เพื่อที่จะได้ใกล้ชิด และก็ได้ใกล้ชิดมากก ใจเราสั่น ทำอะไรไม่ถูก อดยิ้มไม่ได้ เวลาครู ต. ถามทีไรก็ชอบหลบตา และเรากับครู ต. ก็เริ่มจะสนิทกันแล้ว เพราะเราเห็นหน้ากันบ่อยขึ้น จนครู ต. ตั้งฉายาให้เราว่า เถิก,เหม่ง อะไรประมาณนี้ เราก็ทำท่าว่าไม่ชอบ แต่ที่จิงเราชอบมาก 5555 คนที่เป็นเพื่อนสนิทเราก็รู้หมดว่าเราแอบชอบครู ต. และมีเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดไปไกล หรือเราคิดไปเองกูไม่รู้น่ะ แต่เรามั่นใจ ว่าครู ต. ต้องคิดอะไรกับเราบ้างสิ เพราะครู ต. มักจะพูดแซว จะพูดหยอกเราคนเดียว ทั้งๆที่เราก็เดินด้วยกันกับเพื่อนหลายๆคน และมีบางครั้งเราก็เตือนตัวเองว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้แน่ๆ ที่ครูกับนักเรียนจะรักกัน เราเลยโพสลงเฟสบุ๊คว่า ( ต่อไปนี้จะไม่สนใจ จะไม่มองล่ะกัน ) "ลืมบอกค่ะว่าครูต. เป็นเพื่อนในเฟสเราด้วย" .พอเราโพสเส็จ วันต่อมา เรามา ร.ร. แล้วสิ่งที่เราเจอคือ ครู ต. ไม่พูดไม่แซวอย่างที่เคย ไม่มองเราด้วยซ้ำทั้งๆที่เรายกมือไหว้ !_! ความรู้นี้เราเจ็บสุดๆ น้ำตาเราซึม หลังจากนั้น เราก็ไม่ค่อยได้เข้าวิชาแกมาประมาณ3อาทิตย์และไม่ได้เจอหน้ากัน จนกระทั้งมีเหตุจำเป็นที่เราต้องไปห้องศิลป์ และได้เจอครู ต. อีกครั้ง มันทำให้เราหวั่นไหวอีกครั้ง เราเดินผ่านแบบไม่มองหน้า แต่สิ่งที่เราไม่คิดมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คือ ครู ต. กลับมาพูดแซวเรา คือตอนนั้น เราแบบดีใจมากกกกจนเราเก็บความรู้สึกนี้ไม่ไหวและไปละบายกับเพื่อน สิ่งที่ครู ต.ทำ มันทำให้เรากลับมาแอบชอบอีกครั้ง และครั้งนี้เราออกอาการมากที่สุด จนถึงวันวาเลนไทน์ วันที่14 กุมภาพันธ์ 2560ที่ผ่านมา เราซื้อกระดาษดอกไม้เป็นดอกกระหลาบให้ครู ต. แต่เราไม่ได้เอาไปให้กับตัวหรอก เพราะถ้าเอาไปให้กับตัวน่ะ มีหวัง มองหน้าไม่ติด ไม่รู้จะคุยอะไรกันยังไง เราเลยเอาดอกกุหลายกระดาษไปว่างไว้ในรถของครู ต. และเราก้เขียนซองแดงให้กับครู ต. ว่า "สวัสดีวันวาเลนไทน์น้ะค้ะครู ต. สำหรับครูเป็นคนหนึ่งที่หนูชอบมาก แต่ก็ทำได้แค่ปลื้มแหละค้ะ >< ชอบครูมากน้ะค้ะ"
เรื่องดอกไม้กับซองแดง คนที่รู้เรื่องก็มีแค่เพื่อนเรา1คนเท่านั้น เพื่อนเราก็ให้กำลังใจเราน้ะ แต่! มันคงรู้แหละว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้
จนผ่านวันวาเลนไทน์ไป ครู ต. กับเราเจอกันคนแรกที่ ร.ร. เลย มันทำให้เราเขินเกือบเก็บอาการไว้ไม่อยู่ แต่ครู ต.ก็ดูเหมือนจะรูว่าเราเป็นคนที่ทำสิ่งนี้ให้แก :
คำแรกที่แกทัก ก็คือ "ทำไร เถิก " 5555 แล้วก็ยิ้มให้ มองหน้าตลอดดด 'โอ๊ยยย เราเขิ๊นเขิน จนเราเจอเพื่อนเรา เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า ครู ต. ไปถามกับเพื่อนเราว่า
ครูต. " เห็นคนที่มาว่างกระดาษดอกไม้ไว้ที่รถครูมั๊ย"
เพื่อนเราเลยเนียนกับไปว่า. " ใครจะไปรู้ค่ะครู หนูไม่ใช่โคนันน้ะ"
คือ... ได้แต่คิดว่า ทำไมไม่ถามเราบ้างน้าาาา >< จนถึงทุกวันนี้ ครู ต.ก้ยังไม่รุ้ว่าใครเป็นคนที่ให้ดอกกุหลาบกระดาษกับซองแดงนั้น !
จบ.
#เราอยากปรึกษาว่าเราควรชอบต่อดีมั๊ยหรือต้องตัดใจหรือมีวิธีที่ดีกว่านี้มั๊ย เพราะทุกวันนี้ เรากับ ครู ต. ก็เริ่มจะสนิทกันมากๆแล้ว และเรารู้สึกว่าวันที่เราไม่ได้เจอหน้ากับครู ต. มันทำให้เราเหมือนขาดไม่ได้ มองหาตลอด
แอบชอบครูผิดมั๊ย!!
เราเป็นนักเรียนใหม่ พึ่งเข้ามาเรียน เราเป็นเด็กนาฎศิลป์และห้องนาฎศิลป์จะใกล้กับห้องศิลปะ ซึ่งครูที่เราแอบชอบก็เข้ามาใหม่เหมือนกัน เป็นครูศิลป์.
นักเรียนคนไหนเห็น ก็จะมองงงงตาเป็นมันเลยทีเดียว ลักษณะของครูที่เราแอบชอบ แกจะเป็นคนยิ้มหวาน น่ารัก คำพูดหน้าหลงไหล เราขอตั้งชื่อครูคนนี้ในกระทู้ว่า ครู ต.
โอเคร เข้าเรื่องเลยดีกว่า พอดีเราลงวิชาเพิ่มเติมกับครู ต. เพื่อที่จะได้ใกล้ชิด และก็ได้ใกล้ชิดมากก ใจเราสั่น ทำอะไรไม่ถูก อดยิ้มไม่ได้ เวลาครู ต. ถามทีไรก็ชอบหลบตา และเรากับครู ต. ก็เริ่มจะสนิทกันแล้ว เพราะเราเห็นหน้ากันบ่อยขึ้น จนครู ต. ตั้งฉายาให้เราว่า เถิก,เหม่ง อะไรประมาณนี้ เราก็ทำท่าว่าไม่ชอบ แต่ที่จิงเราชอบมาก 5555 คนที่เป็นเพื่อนสนิทเราก็รู้หมดว่าเราแอบชอบครู ต. และมีเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดไปไกล หรือเราคิดไปเองกูไม่รู้น่ะ แต่เรามั่นใจ ว่าครู ต. ต้องคิดอะไรกับเราบ้างสิ เพราะครู ต. มักจะพูดแซว จะพูดหยอกเราคนเดียว ทั้งๆที่เราก็เดินด้วยกันกับเพื่อนหลายๆคน และมีบางครั้งเราก็เตือนตัวเองว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้แน่ๆ ที่ครูกับนักเรียนจะรักกัน เราเลยโพสลงเฟสบุ๊คว่า ( ต่อไปนี้จะไม่สนใจ จะไม่มองล่ะกัน ) "ลืมบอกค่ะว่าครูต. เป็นเพื่อนในเฟสเราด้วย" .พอเราโพสเส็จ วันต่อมา เรามา ร.ร. แล้วสิ่งที่เราเจอคือ ครู ต. ไม่พูดไม่แซวอย่างที่เคย ไม่มองเราด้วยซ้ำทั้งๆที่เรายกมือไหว้ !_! ความรู้นี้เราเจ็บสุดๆ น้ำตาเราซึม หลังจากนั้น เราก็ไม่ค่อยได้เข้าวิชาแกมาประมาณ3อาทิตย์และไม่ได้เจอหน้ากัน จนกระทั้งมีเหตุจำเป็นที่เราต้องไปห้องศิลป์ และได้เจอครู ต. อีกครั้ง มันทำให้เราหวั่นไหวอีกครั้ง เราเดินผ่านแบบไม่มองหน้า แต่สิ่งที่เราไม่คิดมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คือ ครู ต. กลับมาพูดแซวเรา คือตอนนั้น เราแบบดีใจมากกกกจนเราเก็บความรู้สึกนี้ไม่ไหวและไปละบายกับเพื่อน สิ่งที่ครู ต.ทำ มันทำให้เรากลับมาแอบชอบอีกครั้ง และครั้งนี้เราออกอาการมากที่สุด จนถึงวันวาเลนไทน์ วันที่14 กุมภาพันธ์ 2560ที่ผ่านมา เราซื้อกระดาษดอกไม้เป็นดอกกระหลาบให้ครู ต. แต่เราไม่ได้เอาไปให้กับตัวหรอก เพราะถ้าเอาไปให้กับตัวน่ะ มีหวัง มองหน้าไม่ติด ไม่รู้จะคุยอะไรกันยังไง เราเลยเอาดอกกุหลายกระดาษไปว่างไว้ในรถของครู ต. และเราก้เขียนซองแดงให้กับครู ต. ว่า "สวัสดีวันวาเลนไทน์น้ะค้ะครู ต. สำหรับครูเป็นคนหนึ่งที่หนูชอบมาก แต่ก็ทำได้แค่ปลื้มแหละค้ะ >< ชอบครูมากน้ะค้ะ"
เรื่องดอกไม้กับซองแดง คนที่รู้เรื่องก็มีแค่เพื่อนเรา1คนเท่านั้น เพื่อนเราก็ให้กำลังใจเราน้ะ แต่! มันคงรู้แหละว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้
จนผ่านวันวาเลนไทน์ไป ครู ต. กับเราเจอกันคนแรกที่ ร.ร. เลย มันทำให้เราเขินเกือบเก็บอาการไว้ไม่อยู่ แต่ครู ต.ก็ดูเหมือนจะรูว่าเราเป็นคนที่ทำสิ่งนี้ให้แก :
ครูต. " เห็นคนที่มาว่างกระดาษดอกไม้ไว้ที่รถครูมั๊ย"
เพื่อนเราเลยเนียนกับไปว่า. " ใครจะไปรู้ค่ะครู หนูไม่ใช่โคนันน้ะ"
คือ... ได้แต่คิดว่า ทำไมไม่ถามเราบ้างน้าาาา >< จนถึงทุกวันนี้ ครู ต.ก้ยังไม่รุ้ว่าใครเป็นคนที่ให้ดอกกุหลาบกระดาษกับซองแดงนั้น !
จบ.
#เราอยากปรึกษาว่าเราควรชอบต่อดีมั๊ยหรือต้องตัดใจหรือมีวิธีที่ดีกว่านี้มั๊ย เพราะทุกวันนี้ เรากับ ครู ต. ก็เริ่มจะสนิทกันมากๆแล้ว และเรารู้สึกว่าวันที่เราไม่ได้เจอหน้ากับครู ต. มันทำให้เราเหมือนขาดไม่ได้ มองหาตลอด