หรือเน้นแปลที่ใจความมากกว่ากันคะ
อย่างนี้พอได้หรือเปล่าคะ
ขอบคุณค่ะ
He had an engine that he loved
With all his heart and soul,
And if he had a wish on earth
It was to keep it whole.
One day my-friends, prepare your minds;
I'm coming to the worst-
Quite suddenly a screw went mad,
And then the boiler burst!
เจ้าเครื่องยนต์ ที่เขารัก
หมดทั้งดวงจิต แลวิญญา
หากปรารถนา อันใดในหล้า
นั่นคือจักเก็บไว้ ให้อยู่ดี
วันหนึ่งเพื่อนเอย เตรียมใจให้พร้อม
มาถึงยังจุด สุดแสนเศร้า
ทันใดไขควง จักไม่เป็นใจ
หม้อน้ำพลัน ระเบิดบึ้ม!
With gloomy face he picked it up
And took it to his Mother,
Though even he could not suppose
That she could make another;
For those who perished on the line
He did not seem to care,
His engine being more to him
Than all the people there.
หยิบขึ้นมา ด้วยหน้าเศร้า
นำเอาไป ให้กับแม่
แม้ว่าเขา จะไม่คิดว่า
เธอจักทำ อันใดได้
ผู้สิ้นหวัง ดั่งตัวเขา
จึงไม่ใยดี ต่อสิ่งใด
เครื่องยนต์นี้ เป็นยิ่งกว่า
คนอื่นใด ในแห่งนั้น
And now you see the reason why
Our Peter has been ill:
He soothes his soul with pigeon-pie
His gnawing grief to kill.
He wraps himself in blankets warm
And sleeps in bed till late,
Determined thus to overcome
His miserable fate.
And if his eyes are rather red,
His cold must just excuse it:
Offer him pie; you may be sure
He never will refuse it.
บัดนี้คงเห็น ว่าทำไม
ปีเตอร์ของเรา จึงป่วยไข้
ขอกินพาย บรรเทาจิต
กังวลปนอาลัย หมายจักคร่า
ห่อตัวใย ในผ้าห่ม
นอนหลับซม จนสายโด่ง
หมายมุ่ง จักเอาชนะ
เคราะห์กรรม ครั้งกระนี้
แม้ดวงตา จักบวมแดง
อ้างว่าหวัด นั้นรุมเร้า
แม้นชิมพาย ทายได้ว่า
ไม่ส่ายหน้า แน่แท้เทียว
การแปลกลอนในนิยาย จำเป็นต้องแปลให้มีสัมผัสหรือไม่คะ
อย่างนี้พอได้หรือเปล่าคะ
ขอบคุณค่ะ
He had an engine that he loved
With all his heart and soul,
And if he had a wish on earth
It was to keep it whole.
One day my-friends, prepare your minds;
I'm coming to the worst-
Quite suddenly a screw went mad,
And then the boiler burst!
เจ้าเครื่องยนต์ ที่เขารัก
หมดทั้งดวงจิต แลวิญญา
หากปรารถนา อันใดในหล้า
นั่นคือจักเก็บไว้ ให้อยู่ดี
วันหนึ่งเพื่อนเอย เตรียมใจให้พร้อม
มาถึงยังจุด สุดแสนเศร้า
ทันใดไขควง จักไม่เป็นใจ
หม้อน้ำพลัน ระเบิดบึ้ม!
With gloomy face he picked it up
And took it to his Mother,
Though even he could not suppose
That she could make another;
For those who perished on the line
He did not seem to care,
His engine being more to him
Than all the people there.
หยิบขึ้นมา ด้วยหน้าเศร้า
นำเอาไป ให้กับแม่
แม้ว่าเขา จะไม่คิดว่า
เธอจักทำ อันใดได้
ผู้สิ้นหวัง ดั่งตัวเขา
จึงไม่ใยดี ต่อสิ่งใด
เครื่องยนต์นี้ เป็นยิ่งกว่า
คนอื่นใด ในแห่งนั้น
And now you see the reason why
Our Peter has been ill:
He soothes his soul with pigeon-pie
His gnawing grief to kill.
He wraps himself in blankets warm
And sleeps in bed till late,
Determined thus to overcome
His miserable fate.
And if his eyes are rather red,
His cold must just excuse it:
Offer him pie; you may be sure
He never will refuse it.
บัดนี้คงเห็น ว่าทำไม
ปีเตอร์ของเรา จึงป่วยไข้
ขอกินพาย บรรเทาจิต
กังวลปนอาลัย หมายจักคร่า
ห่อตัวใย ในผ้าห่ม
นอนหลับซม จนสายโด่ง
หมายมุ่ง จักเอาชนะ
เคราะห์กรรม ครั้งกระนี้
แม้ดวงตา จักบวมแดง
อ้างว่าหวัด นั้นรุมเร้า
แม้นชิมพาย ทายได้ว่า
ไม่ส่ายหน้า แน่แท้เทียว