ปกติผมเป็นชอบคุยกับแฟนเก่านะ เพราะเวลาได้คุยเหมือนได้คุยกับคนรู้ใจแบบเป็นคนที่รู้ในตัวเราและน่าจะเข้าใจเราที่สุด
.
แต่ผมเริ่มไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมทำตอนนี้ เธอคือคนที่ผมคิดถึงตลอด ทุกครั้งที่เมา ผมอยากจะขอโทหาเธอ โครตคิดถึงอะ ผมอยากจะโทหาตลอด แต่ติดตรงผมรู้สึกผิดต่อแฟนใหม่ของผมและแฟนใหม่ของเธอ ไม่รู้สิเหมือนผมรักแฟนเก่าคนนี้มากๆ มันเหมือนรักแรกของผมด้วยว้ำทั้งๆที่ผมก็เคยมีแฟนมาแล้ว   มากมาย แต่เหมือนมันเป็นแผลฝังใจ เวลานึกถึงเวลาเก่าๆ เจออะไรเก่าๆ โครตคิดถึง ถึงเวลามันจะไม่นาน มันฝังใจ   น้ำตาผมไหลได้ทุกที่ทุกเวลาที่คิดถึง ที่ผมเป็นคนทิ้งเธอเอง ผมทำอะไรแย่ๆใส่เธอมากมาย
.
จนตอนนี้ผมกลายเป้นคนที่เธอทำเหือนไม่รู้จักด้วยซ้ำ ตอนเลิกกับเธอ ผมทำตัวเหลวแหลกประชดชีวิต ผ่านผญ มากมายเพื่อจะให้ลืมเธอ เอาทุกคนที่คิดว่าใช่เอามาใช้เป็นเกาะหนาๆไม่ให้คิดถึงเธอ
.
จนผมมีแฟนใหม่แบบเป็นจริงเป็นจัง เป็นคนที่ผมแอบชอบมา3 ปี ผมตัดสินใจคบ เธอก็ดีกับผมหลายๆอย่าง แต่ทุกวันนี้เหมือนผมเอาเธอมาเป็นเกาะ ไม่ให้คิดถึงแฟนเก่า ยิ่งนานวันผมกับรู้สึกเฉยๆ ไม่เคยเสียน้ำตาแม้แต่หยดเดียว ผมไม่รู้เหมือนกันว่าที่ผมทำอยู่คืออะไร ทุกวันนี้กับแฟนใหม่ก็ไม่ได้แย่ ปากก็บอกว่ารักๆ ทั้งที่ใจยังเฉยๆ ไม่รู้สึกผมโลเล
.
ในความคิดผมนะ อีกสักสี่5 ปี ถ้าผมโตขึ้น แล้วในใจผมยังคิดดถึงเธอ (แฟนเก่า) ยังคงต้องการผมจะไม่หลอกตัวเองอีกต่อไป ผมคงกลับไปขอโอกาสเธอ
ถ้าเธอยังไม่มีใครหรือแต่งงาน ตอนนี้ผมยังไม่รู้ใจตัวเองเลย รู้แแค่ว่ายังรักและคิดถึงมากๆแต่ทำอะไรไม่ได้ เธอก็มีใหม่และผมก็มีใหม่แล้ว
.
by เด็กกระโปรก