ทะเราะกันครับ ไม่คุยกันมาสักพักแล้วครับ เค้าอันเฟนเฟสบุคผมไปแล้ว ต่างคนต่างไม่ทักหาอีกคน เราคบกันมาสองปีครึ่งได้แล้วครับ ตอนนี้ผมยังรักเค้าอยู่ แต่เค้ายังรัก ยังอยากคบกับผมอยู่ต่อไหมผมไม่รู้ ทะเราะกันบ่อยกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เหนื่อยใจกับทุกครั้งที่ทะเราะกัน บ้างครั้งก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เค้ามักจะบอกเลิกผมเสมอที่ทะเราะกัน จริงๆผมรู้ว่าเค้าไม่ได้พูดจริง แค่อยากประชดเฉยๆ แต่คนฟังมันท้อครับ ถ้านับตั้งแต่แรกจนถึงวันนั้น เค้าพูดบอกเลิก เป็นร้อยๆรอบแล้วครับ พูดเล่นๆก็มี อยู่ๆเค้าก็พูด "เลิกกันไหม" ผมก็ตอบ "เคร" เค้าก็ตอบกลับมา "เคร" พูดเล่นกันอย่างนี้เป็นประจำ ( เค้าเป็นคนถามผมเล่นๆแบบนี้ประจำ เป็นแค่การพูดขำๆ หยอกกันเล่นเป็นปกติ จนผมชินไปแล้ว ) เหมือนว่าเราคบกันไปวันๆ รอวันที่เค้าจะพูดบอกเลิกอีก แม้จะพูดจริงๆ หรือพูดเล่นๆ ก็ตาม  ยิ่งนานวันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จุดเริ่มต้นของเราคือคำว่า "รัก" แต่ตอนนี้มันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ การที่ยังคบกันอยู่ เริ่มแปรเปลี่ยนกลายเป็น "ความผูกพันธ์" ไปแล้ว คบกันเหมือนไม่ได้คบ อยู่ด้วยกันไปวันๆ เท่านั้น เวลาที่อยู่ด้วยกัน แทบไม่ได้คุยกันเลย เค้าเอาแต่ดูหนัง ผมก็เล่นเกมส์ไป ต่างคนต่างอยู่โลกของตัวเอง คุยกันน้อยลง อะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิม จากการเปลี่ยนแปลงเริ่มกลายเป็นความเคยชินของทั้งคู่ เหมือนรักของเราเริ่มถึงจุดอิ่มตัว ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเอายังไง แต่เสียดายเวลา เสียดายความผูกพันธ์ เป็นความรู้สึกที่ต่างคนต่างไม่มีอะไรชัดเจนเลยให้กันเลย ผมไม่ทักหาเค้า เค้าก็ไม่ทักหาผมเช่นกัน ต่างคนต่างหายไปจากกันแบบเงียบๆ ไม่มีคำพูดอะไรทั้งสิ้นแม้แต่คำร่ำลา ผมไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ ไม่รู้เค้าคิดเหมือนกันไหม ได้แต่เก็บคำถามเหล่านั้นไว้แต่เพียงในใจตัวเอง ตอนนี้ยังไม่รู้ใจตัวเอง ถ้าหากกลับไปคบกันอีก จะมีอะไรดีขึ้นไหมหรือเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างไหม กลัวเป็นแบบเดิมอย่างงี้ซ้ำๆ เหมือนเดิม.

ถอยคนละก้าวไหม ? เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น