สวัสดีค่ะ ทุกคนคงเคยโดนพ่อและแม่คาดหวังต่างๆนานาว่าเราจะต้องทำอย่างนั้น ทำอย่างนี้มั้ยคะ
เราเป็นอีกหนึ่งคน ที่แม่มีความคาดหวังในตัวเราสูงมาก ว่าเราจะเป็นคนอย่างที่เขาอยากให้เป็น
เรามีความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างสิ่งที่เราควรทำ กับสิ่งที่เราต้องการจะทำค่ะ
คือเราไม่ได้เป็นคนไม่ดีนะคะ การเรียนเราก็ดีค่ะ ความสามารถก็มีอยู่
แต่บางสิ่งบางอย่างมันทำให้เราคิดว่าเราผิดมากรึเปล่า ที่เรามักจะออกนอกกรอบที่พ่อและแม่หรือสังคมได้ตั้งไว้
เราเป็นวัยรุ่นหนึ่งคน ที่จะเรียกว่าใจแตกดีมั้ย...เราไม่เชิงมีอะไรกับแฟนแบบเพศสัมพันธ์แต่แค่เล้าโลมกัน
แล้วทางบ้านเคร่งเรื่องนี้มากๆ ถ้ามีคนรู้เราก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พ่อและแม่ก็คงผิดหวังในตัวเราค่ะ
แม่ไม่ค่อยชอบแฟนคนนี้ของเราเพราะเหตุผลหลายประการ แต่เราก็ได้คบกับเขามาเกือบปีแล้วค่ะ
เรารู้ว่ามันอาจเร็วไปที่จะเสียตัว แต่ในเมื่อมันเสียไปแล้ว มันก็แก้ไขไม่ได้ใช่มั้ยคะ
หลังเราได้ทำผิดจากที่แม่ห้ามแล้ว เราก็รู้สึกผิดมาก แต่มันก็ไม่ทันแล้ว... และแม่มักจะพูดเหมือนแต่ในเรื่องแย่ๆของแฟนเรา
เรารู้สึกเหมือนเขาอยากให้เราเลิก ... แต่ตัวเราเองก็ยังไม่คิดถึงขั้นแต่งงาน เพราะตอนนี้ยังเรียนอยู่
แต่ฝ่ายแฟนเราเขาจริงจังมาก เราไม่รู้ควรดีใจรึเปล่าที่เจอคนที่จริงจังแบบนี้
ปัญหาที่เราเครียดอยู่ทุกๆวันคือ แม่มักจะคาดหวังว่าเราจะอยู่ในกรอบของเขา
ไม่ชิงสุกก่อนห่าม ซึ่งมันไม่ทันแล้ว แล้วแม่ก็คาดหวังมากๆว่าเราจะไม่ทำตัวแบบนั้น ขนาดถึงเขาพูดว่ามั่นใจ
เรารู้สึกผิดมาก เวลาฟังเขาพูดว่าเขาไว้ใจในตัวเรา ทั้งๆที่เราทำตัวไม่ดี
เราไม่รู้ว่าสมัยนี้การเสียตัวมันเป็นธรรมดาไปหรือยัง แต่สำหรับแม่เราและครอบครัว ญาติๆของเรารับไม่ได้
เราควรทำยังไงกับความรู้สึกผิดบาปในใจของเราดีคะ ... กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆค่ะ