สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกที่ตั้งผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ
คบกันมาเกือบปีแล้วค่ะ แต่ระยะหลังมานี้เราทะเลาะกันบ่อยต่อๆติดๆบ่อยมาก
ครั้งล่าสุดเราเป็นฝ่ายไปง้อเขาเอง อยู่กันได้อาทิตย์นึงคืนวันที่ 14 กพ.เรารู้สึกว่า เค้าไม่เอาใจใส่เราเลย เหมือนทนได้ก็ทนทนไม่ได้ก็ไป
เช้าวันที่15 กพ. เราเก็บของออกจากห้อง เค้าถามว่าจะไปจริงๆหรอเราก็ออกมาเลย
ตรงนี้เราก็ยังมีหวังอยู่ว่าเขาอาจจะยังมีใจอยู่บ้าง แต่ทันทีที่เรากลับมาอยู่หอเราเขาตั้งเฟซบุคใหม่บล็อคเฟซบุคเรา
ตอนเย็นเราทนไม่ไหวเลยเฟซไทมไปถามว่าที่จริงแล้วรู้สึกยังไงอยู่ อันที่จริงเราแค่คิดถึงเค้ามากอยากได้ยินเสียงเค้าก็บอกว่ายังรู้สึกรักเหมือนเดิม ไม่ได้อยากเลิก
แต่ไปๆกลับๆแบบนี้เขาก็เหนื่อย หลังจากเคลียกันเรียบร้อยเราขอไม่วางสายขออยู่เงียบๆระหว่างที่เขาอ่านหนังสือไปสอบพรุ่งนี้ ตลอดเวลาก็มีเค้าก็มีแชทเข้าก็ตอบตลอด เราเจ็บมากๆเลยค่ะสุดท้ายเราก็ขอตัวไปนอน
วันนี้เรายังทำใจไม่ได้เลยค่ะ แอบส่องเฟซบุคใหม่เขาตลอด เขาก็ดูสบายดีไม่เพ้อไม่ดราม่าอะไร ต่างกับเราที่เอาแต่ร้องไห้ระบายกับเพื่อนๆแล้วก็ยังไม่ดีขึ้น
ไปติวหนังสือให้รุ่นน้องก็ยังไม่ดีขึ้นอยากอ่านหนังสือก็ทำไม่ได้ เราเครียดจนไม่กินข้าวทั้งวันเมื่อวาน พอกลับมาเริ่มกินก็อ้วกเราควรทำยังไงต่อไปกับชีวิตดีคะ เราไม่อยากให้พ่อแม่รู้ค่ะกลัวท่านไม่สบายใจ เราควรพบจิตแพทย์ดีไหมคะ
บอกเลิกเองเจ็บเอง ควรทำยังไงต่อไปดีคะ
คบกันมาเกือบปีแล้วค่ะ แต่ระยะหลังมานี้เราทะเลาะกันบ่อยต่อๆติดๆบ่อยมาก
ครั้งล่าสุดเราเป็นฝ่ายไปง้อเขาเอง อยู่กันได้อาทิตย์นึงคืนวันที่ 14 กพ.เรารู้สึกว่า เค้าไม่เอาใจใส่เราเลย เหมือนทนได้ก็ทนทนไม่ได้ก็ไป
เช้าวันที่15 กพ. เราเก็บของออกจากห้อง เค้าถามว่าจะไปจริงๆหรอเราก็ออกมาเลย
ตรงนี้เราก็ยังมีหวังอยู่ว่าเขาอาจจะยังมีใจอยู่บ้าง แต่ทันทีที่เรากลับมาอยู่หอเราเขาตั้งเฟซบุคใหม่บล็อคเฟซบุคเรา
ตอนเย็นเราทนไม่ไหวเลยเฟซไทมไปถามว่าที่จริงแล้วรู้สึกยังไงอยู่ อันที่จริงเราแค่คิดถึงเค้ามากอยากได้ยินเสียงเค้าก็บอกว่ายังรู้สึกรักเหมือนเดิม ไม่ได้อยากเลิก
แต่ไปๆกลับๆแบบนี้เขาก็เหนื่อย หลังจากเคลียกันเรียบร้อยเราขอไม่วางสายขออยู่เงียบๆระหว่างที่เขาอ่านหนังสือไปสอบพรุ่งนี้ ตลอดเวลาก็มีเค้าก็มีแชทเข้าก็ตอบตลอด เราเจ็บมากๆเลยค่ะสุดท้ายเราก็ขอตัวไปนอน
วันนี้เรายังทำใจไม่ได้เลยค่ะ แอบส่องเฟซบุคใหม่เขาตลอด เขาก็ดูสบายดีไม่เพ้อไม่ดราม่าอะไร ต่างกับเราที่เอาแต่ร้องไห้ระบายกับเพื่อนๆแล้วก็ยังไม่ดีขึ้น
ไปติวหนังสือให้รุ่นน้องก็ยังไม่ดีขึ้นอยากอ่านหนังสือก็ทำไม่ได้ เราเครียดจนไม่กินข้าวทั้งวันเมื่อวาน พอกลับมาเริ่มกินก็อ้วกเราควรทำยังไงต่อไปกับชีวิตดีคะ เราไม่อยากให้พ่อแม่รู้ค่ะกลัวท่านไม่สบายใจ เราควรพบจิตแพทย์ดีไหมคะ