ตอนรับเทศกาลของความรัก และมันก็ตรงซะจริงๆที่พระเอกนางเอกของเรา สาธิต-จีราวัจน์เริ่มรักกัน

สาธิต ในใจเผลอถลำตัวไปตอนไหนไม่รู้ ความรู้สึกผิดที่จีราวัจน์ฆ่าติวดี ยังคงติดอยู่ในใจ ทำให้รับจีราวัจน์มาไม่เต็มหัวใจ โดยการ

ไม่ยอมรับหัวใจตนเอง ความเป็นห่วงทางสายตาที่หมากทำมันดูใช่มาก เป็นห่วงเขาแต่ปากดันร้ายเพราะสมองสั่งให้เกลียด แต่ใจดันรักไปแล้ว



ส่วน จีราวัจน์ ความรู้สึกผิดของญาญ่าที่แสดงออกมันเหนื่อยหล้า อ่อนแอ เต็มที่หลังจากฟื้นจากการจมน้ำ เศร้าเสียใจอยู่ภายใน แต่ภายในต้องแสดง

ออกอยู่ตลอดว่าแข็งแรง พอมาถึงจุดที่พระเอกช่วยชีวิตตน แต่ตนก็อ่อนแอมากที่สุดตอนนี้ จึงแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา ว่ารู้สึกผิด และ

ไม่ได้ตั้งใจ ชอบซีนนี้มาก

"คุณไม่ได้อยากให้ฉันตาย ทีนี้คุณรู้แล้วใช่ไหม การที่ทำให้คนอื่นต้องตายโดยไม่ได้ตั้งใจมันเป็นยังไง"

"ผมไม่เหมือนคุณ"

"ทำไมจะไม่เหมือนก็คนเหมือนกันนิ พอเห็นคนกำลังจะตายก็ช็อคเสียใจจนแทบจะเป็นบ้า แล้วถ้าเรายื้อชีวิตเขาไม่ได้ ก็อยากให้คนที่ตายเป็นเราด้วยซ้ำ"



คือฉากนี้ตอน คุณไม่ได้อยากให้ฉันตาย มันเหมือนรู้สึกกันว่า พระเอกไม่ได้อยากตัวเองตายจนจีราวัจน์ซึ้งใจ พรั่งพรูความรู้สึกในใจจริงๆ ออกมา

แสดงดีกันมาก ทั้งหมาก-ญาญ่า ชอบบบบบบ ตอนเพลงคลอคือซึ้งและขนลุกมาก


เป็นความรักที่เริ่มจากความไม่เข้าใจ แต่ก็ต่อเนื่องรู้สึกดีเล็กๆ มาเรื่อยๆ เหมือนรักซึมลึกจริงๆ

สมกับเพลงประกอบละครในใจสาธิตกับมิสจี ตอนนี้จริงๆ ยิ่งห้ามยิ่งหวั่นไหว

สาธิต - รักแต่ยังยึดติดกับแฟนเก่าเลยสั่งใจให้เกลียด ห้ามรักคนๆนี้

มิสจี - รักแต่พยายามห้ามใจเพราะรักไปยังไงคงคิดว่าเขาไม่รักเพราะเราคือคนที่ทำให้แฟนเขาตาย รักไปก็เจ็บอยู่ดี

ปวดใจมาก