“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! อะไรหนอเป็นเหตุ อะไรหนอ
เป็นปัจจัย ที่ทำให้สัตว์บางพวกในโลกนี้ ไม่ปรินิพพานในทิฏฐธรรม
(ปัจจุบัน) ?”.

ท่านผู้เป็นจอมเทพ ! รูป ทั้งหลาย ที่จะพึงรู้ได้
ด้วยจักษุ มีอยู่, เป็นรูปที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ
มีลักษณะน่ารัก เป็นที่เข้าไปตั้งอาศัยแห่งความใคร่ เป็น
ที่ตั้งแห่งความกำหนัด. ถ้าว่า ภิกษุย่อมเพลิดเพลิน พร่ำ
สรรเสริญ เมาหมกอยู่ ซึ่งรูปนั้นแล้วไซร้; เมื่อภิกษุนั้น
เพลิดเพลิน พร่ำสรรเสริญ เมาหมกซึ่งรูปนั้นอยู่, วิญญาณ
นั้น เป็นวิญญาณอันตัณหาในอารมณ์คือรูป อาศัยแล้ว
วิญญาณนั้นคืออุปาทาน1

ท่านผู้เป็นจอมเทพ ! ภิกษุผู้ มีอุปาทาน ย่อม
ไม่ปรินิพพาน.

ท่านผู้เป็นจอมเทพ ! นี้แลเป็นเหตุ นี้เป็นปัจจัย
ที่ทำให้สัตว์บางพวกในโลกนี้ ไม่ปรินิพพานในทิฏฐธรรม
(ปัจจุบัน).

---

1. ในที่นี้หมายถึงวิญญาณที่รู้สึกต่อความเพลิน และความมัวเมาในรูปนั้น
ไม่ใช่จักขุวิญญาณที่เห็นรูปตามธรรมดา.