พ่อเราเคยบอกให้มีแฟนตอนอายุ30 เขาไม่ปล่อยเราเพราะกลัวเราจะเสีย แต่เรารู้เรื่องนี้ดี

ตอนนี้เรามีแฟน(พ่อแม่ยังไม่รู้) เราอยากย้ายไปอยู่กับแฟน เพราะเราไม่เคยออกมาใช้ชีวิตข้างนอกด้วยตัวเองเลย

อยู่กับพ่อแม่จนเคยชินเรารู้สึกว่าเราไม่โตสักที เราเรียนจบแล้ว กำลังจะหางาน แล้วเราก็บ้านอยู่ไกลจากกรุงเทพ

ซึ่งถ้าเราทำงานเราก็ต้องทำในกรุงเทพอยู่แล้วเพราะงานมีมากกว่า ให้ไป-กลับคงไม่ไหว

อีกอย่างเราก็อยากอยู่กับแฟน แล้วเราก็อยากจะออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาหลายครั้งแต่ยังไม่มีโอกาส(ก่อนหน้าที่ยังไม่มีแฟนก็รู้สึกแบบนี้)

เคยอยากอยู่หอพักตอนเรียนมหาลัย พ่อก็ไม่มห้ไปเพราะเขากลัว ไม่รู้กลัวอะไร เรารู้สึกเขาห่วงเราเกินไปให้เราอยู่กับเขาตลอดแล้วเราเคยตัวจนเหมือนเด็ก

อีกอย่าง พ่อเราก็ออกจากบ้านตั้งแต่18 ไปอยู่กับเพื่อน กับแฟน ทำไมเขาถึงไม่คิดถึงตัวเองตอนที่เรายังเด็ก เรารู้สึกเขาให้เราอยู่ในกรอบมากเกินไป

ขอคำปรึกษาหน่อยเราตะคุยเรื่องนี้ยังไงดี ที่เราจะขออกไปอยู่ข้างนอก แล้วเรื่องแฟน เราก็ยังไม่ได้บอก เราจะพูดยังไงดีให้เขาเข้าใจเรา

ถ้าเราไม่ให้เราไป อย่างน้อยวันนึ่งเขาก็ต้องรู้ว่าเรามีแฟนอยู่ดี จะพูดกะเขายังไงดีคะ