สวัสดีครับ ผมอยากมาเล่าประสบการณ์ความรัก 4 ปีของผม มันเป็นเรื่องของการแอบชอบมากกว่าครับ
ตอนผมอยู่ม.4 ผมเคยได้คบกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งเธอก็เป็นคนน่ารัก และค่อนข้างจะมีคนในโรงเรียนรู้จักเธอเยอะ
ผมชอบเธอ คุยกับเธอ จนเราตกลงคบกัน เราคบกันได้เดือนเดียวครับ ผมไม่ได้โทษเธอ และผมก็ไม่โทษใคร เราไม่ได้เลิกกันเพราะคนอื่น
เราเลิกกันเพราะตัวผมเองค่อนข้างจะเกเร และเขาเองก็ค่อนข้างจะไม่ชอบเรื่องพวกนี้ ตอนนั้นก็เจ็บแหละครับ ใจนึงก็ไม่อยากเจอ ใจนึงก็ยังอยากเจออยู่
ผมไปโรงเรียนก็เพราะเธอ ตอนนี้เมื่อผมมองย้อนกลับไป ผมนึกขำตัวเองที่ทำอะไรให้เขา แต่ไม่เคยบอกไม่เคยให้เขาเห็นเลย แม้กระทั่งไดอารี่ที่วาดรูปเขา
ก็ยังไม่ได้ให้ และก็คงจะไม่ให้ ผมนึกตลกตัวเอง ที่ครั้งหนึ่ง เคยทำอะไรดีๆเพื่อคนๆนึงอย่างจริงใจ ผมปริ้นตารางสอนห้องเขา มาคู่กับตารางสอนห้องผม ดูว่าวันไหนจะมีโอกาสเดินสวนกัน หรือห้องใกล้ๆกัน หรือเขาเรียนต่อห้องผม ตอนกีฬาสีผมก็ไปช่วยสีเขาทำแสตน เพื่อที่จะได้ดูเขาซ้อมควงไม้ดรัมเมเยอร์ แอบซื้อน้ำขนมไปให้หลังซ้อมเสร็จ เวลานั่งกินข้าวตอนเที่ยง ก็แอบมองเขากินข้าว พอวันเวลาไทน์ ผมกะจะให้ดอกไม้เขา ผมแอบไปซื้อเสื้อที่ตะวันนา เอาดอกไม้กับเสื้อใส่กระเป๋านักเรียน ไม่ให้เพื่อนๆเห็น ตอนพักเที่ยงผมพยายามหาโอกาสตอนเขาอยู่คนเดียว แต่พอจะเอาเข้าไปให้ ก็มีรุ่นพี่ที่นับถือเอาดอกไม้มาให้เขา ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนโดนหักหลังจากรุ่นพี่ แต่ก็ไม่เป็นไร สุดท้ายก็เลยไม่ได้ให้เขาครับ55555 ผมจะเขียนไดอารี่ทุกวัน ผมชอบวาดรูป ความทรงจำที่เกี่ยวกับเขา ผมจะวาดรูปเก็บไว้ ตอนเขาเป็นคนถือดรัมในกีฬาสี ผมนี่ได้แต่ยืนมองไกลๆเลยครับ เหมือนยิ่งไกลผมออกไปอีก ผมชอบไปนั่งรอร้านน้ำปั่นที่ตลาดเพื่อที่จะได้เห็นเขาตอนเดินกลับบ้าน ตอนเราไปเจอกันในคืนปีใหม่ ก็นั่งกินเหล้าโต๊ะเดียวกัน ผมค่อนข้างที่จะนั่งใกล้เธอ ใกล้จนไม่รู้ว่า ครั้งสุดท้ายที่ผมใกล้เขาขนาดนี้มันน่าจะผ่านมานานมากแล้ว เธอเมานิดหน่อยครับ ผมพาเธอออกไปเข้าห้องน้ำ แต่เธอออกมาไม่ได้เพราะว่าคนมันเยอะมาก ผมเดินออกมาหน้าร้านแล้ว หันไปก็ไม่เจอเธอ ผมเลยต้องเข้าไป และจับมือเธอ ตอนผมจับมือเขา ผมรู้สึกเหมือนหัวใจผมมันเต้นไม่หยุดเลย มันเหมือนผมได้มีความสุขจริงๆอีกครั้ง ก็พาเธอไปเข้าห้องน้ำปกติ ตอนเข้าไปผมก็จับมือเธออีก ตั้งแต่เลิกกันเราไม่เคยคุยกันเลย ผมกลัวเธอจะสะบัดมือหนีอยู่นะ แต่เธอก็ไม่ทำ มันทำให้ผมมีความหวังมากขึ้น แต่ความหวังนั้นมันก็จบแหละครับ สุดท้ายก็ต้องอยู่กับความเป็นจริง เธอเริ่มมีคนคุยแล้วครับ เป็นคนที่ค่อนข้างจะดูดี หล่อ คนชอบเยอะ และก็ดูชอบเธอจริงๆ เธอเองก็ดูจะชอบเขาครับ เพื่อนผมบอกว่าให้ทำใจ เพราะคนนี้เธอจริงจังแล้ว ผมเลยหยุดเขียนไดอารี่ครับ เพราะผมแพ้แล้ว ผมสู้ไอ้คนนั้นไม่ได้จริงๆ แทบจะทุกอย่าง เขาทำให้เธอมีความสุขมากกว่าผม และผมก็ควรจะบอกว่ายังรักเธออยู่ แต่ไม่ได้พูดหรอกครับ ใครจะไปกล้าพูดอะ555555 ผมเริ่มจะทิ้งความรักของผมไว้ตรงนั้น จนพอเขาคบกัน ผู้ชายมันมาคุยกับเพื่อนผม พาเพื่อนผมไปดูหนัง พาไปกินไอติม ทั้งที่ยังคบอยู่กับเธอ ตอนนั้นผมรู้สึกแบบเหมือนโดนเหยียบ ทางนึงก็เพื่อน ทางนึงก็คนที่ผมชอบ ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมบอกเธอไม่ได้เลย สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่บอกเธออีกเหมือนเดิม ขี้ป๊อดสุดๆแล้วครับผมอะ เธอคบกับเขาได้เดือนเดียวก็เลิกกันมั้ง ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ ตอนนี้เราคุยกันเป็นเพื่อนกัน แต่ผมไม่เคยเลิกรักเธอเลย ผมทำตัวเหมือนเพื่อนคนนึงที่คอยเม้าท์แตกกับเธอปกติ เวลาเธอมีปัญหาผมก็ช่วยเธอ ที่ผมมานั่งเล่าวันนี้ ผมไม่ได้อยากได้ความเห็นใจ และ ความคิดเห็นครับ ผมแค่อยากบอกสิ่งที่ผมทำ ให้ใครสักคนฟัง อย่างน้อยถ้าคนที่ผมรักเขาไม่เห็น ก็ไม่เป็นไร คนอื่นเห็นก็พอแล้ว(มั้ง)5555555555555

"การตัดใจจากคนที่เรารัก คือการสารภาพรัก" - Reply 1994

เราบอกลาความรู้สึกเราไว้ที่กระทู้นี้
เราบอกลาความรู้สึก 4 ปีไว้ที่นี่
เราบอกลาเธอที่เป็นเพื่อน และแฟนเก่าไว้ตรงนี้
ขอบคุณ และ ขอโทษ ดูแลตัวเองนะ 😀