สวัสดีพี่ๆชาวพันทิปทุกคนนะคะ
กระทู้นี้คือกระทู้ที่ต่อจากโรคหมอนรองกระดูกกดทับเส้นประสาทค่ะ อยากเล่า+ระบายค่ะ

คือหนูเป็นโรคหมอนรองกระดูกกดทับเส้นประสาท เป็นที่สะโพกขวาร้าวลงขาขวาค่ะ เป็นมา2เดือนได้แล้วค่ะ ตั้งใจทำกายภาพบำบัดทุกเช้าเย็น ไปทำกายภาพบำบัดด้วยไฟฟ้าตามนัดทุกครั้ง ระวังเริ่มการใช้ชีวิตมากขึ้นทุกๆอย่าง กินยาตรงเวลาตามแพทย์สั่งตลอด ก็ค่อนข้างดีขึ้นนิดนึงค่ะ พอเดินได้ ไม่ชาขาแล้ว  

แต่ผลที่ได้จากกินยาคือ เกิดอาการคลื่นไส้อาเจียนตั้งแต่วันที่ 5กุมภาที่ผ่านมา คืออาเจียนทุกวัน วันละ1-2ครั้ง พอวันที่8 นัดกายภาพและไปพบแพทย์อีกครั้ง บอกว่าหนูเป็นกระเพาะอาหารอักเสบ สั่งให้หยุดกินยาไดโครฟีแนค แล้วถ้าปวดก็กินยาพาราแทน ส่วนยาอื่นๆไม่กัดกระเพาะ กินได้ตามปกติ

พีคไปกว่านั้นคือ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ยังอาเจียนไม่หยุดเลยค่ะ ทุกวัน วันละ1-2รอบ แล้วจะคลื่นไส้ตลอด แน่นๆมวนๆท้อง ตอนแรกไม่ปวด แต่วันสองวันมานี้มีอาการปวดท้องร่วมด้วย

ทรมานสุดๆเลย ไม่เป็นอันทำอะไร โรงเรียนก็ไม่ได้ไป ต้องสอบย่อยๆทั้งๆที่ไม่ได้เรียน อย่าเองก็ไม่มีสมาธิเลย พ่อแม่ก็ต้องคอยพะวงหน้าพะวงหลังกับหนูอีก TT

นี่หรอคะคือผลที่หนูพยายามทำทุกๆอย่างเพื่อให้หายจากโรคหมอนรองฯ ทั้งทางโลกทางธรรม ทำทุกอย่างที่แพทย์สั่ง สวดมนต์ตักบาตรสมาธิก็ทำ พยายามไม่เครียดไม่คิดมาก คิดซะว่าเป็นกรรมแต่ชาติปางก่อน พยายามทำดีเข้าไว้ เดี๋ยวก็หาย

แต่มันไม่ใช่เลยอ่ะค่ะ เหมือนมันจะดีขึ้น แต่สุดท้ายมันก็แย่ลง มันไหนเป็นมากๆก็อาเจียนหลายรอบ คิดดูนะคะคนเราอาเจียนก็รอบสองรอบวันเดียวมันก็ทรมานแล้ว นี่อาเจียนเป็นอาทิตย์ ไหนจะปวดที่ขาที่สะโพกอีก เป็นก็ยังไม่ค่อยปกติ ต้องลากสังขารวิ่งไปอาเจียนอีก คิดดูนะคะ ทรมานแค่ไหน แต่ที่มันร้ายๆมันก็มีอะไรให้เราได้คิดทบทวนทำให้เรารู้ซึ้งขึ้นไปอีกว่ายามลำบากก็มีแต่พ่อแม่ครอบครัวๆที่รักเราจริง และก็รู้ว่าเพื่อนคนไหนหวังดีกับเราจริงๆ

สุดท้ายนี้ขอบคุณนะคะที่ผ่านเข้ามาอ่าน
ถ้ามีวิธีที่พอจะหายได้บอกหนูหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ^^