ขอยกเคสนี้ละกันครับ มีครั้งนึง ผมจะเอารถเข้าบ้าน แต่เผอิญบ้านผม หน้าบ้านมันค่อนข้างจะพลุกพล่านในช่วงเวลาเย็นๆ ค่ำๆ คือหน้าบ้านจะเป็นพวกร้านอาหาร สถานที่ออกกำลัง เล่นกีฬา ฟิตเนสอะไรพวกนี้ตามหมู่บ้าน ก็มีรถเก๋งคันนึงจอดบังประตูรั้วครึ่งคันเลย ข้างหน้ามีมอไซต์จอดอยู่แต่ห่างพอควร แล้วทีนี้ผมก็จอดรถลงไปเปิดประตูรั้วรอละ คิดว่าเดี๋ยวคงมีคนมา แต่รอในรถ 2-3 นาทีผ่านไป เลยลงไปประกาศตามหา ก็ฝากบอกพนักงานที่ร้านพวกนั้นด้วยอีกทาง ก็เห็นไปตามหา แต่ไม่รู้คนไหน เอาสิ ผมก็ได้แต่นั่งรอในรถ เพราะตอนนั้นรถจอดเต็มพื้นที่เลย ถ้ามีที่ว่างหน้าบ้านอีกสักหน่อยคงจอดขวางหน้าบ้านตัวเอง ละกลับเข้าไปทำอะไร หาอะไรกินเย็นๆ คลายเครียดหลังทำงานสักหน่อย จะให้วนรถออกไปฆ่าเวลาก็ใช่เรื่อง พึ่งกลับมาแท้ๆ เหนื่อยก็เหนื่อย ร้อนก็ร้อน หิวอีก นั่ง จับเวลาว่ารอได้เกิน 5 นาทีละ ดีตอนนั้นไม่มีรถสวนไปมา ไม่งั้นคงอารมณ์เสียกว่านี้ จนผมไม่ไหวละ ลงไปประกาศหาตัวเจ้าของรถอีกทีพร้อมกับพนักงานของร้านนั้น รถก็จอดขวางไว้นั้นล่ะครับ

แล้วก็มีแสดงตัว 1 คนเป็นผู้หญิง เลยเอ่ยปากขอย้ายรถหน่อย บังประตูบ้าน เอารถเข้าบ้านไม่ได้ อารมณ์เสียละครับตอนนั้น เสียงผมไม่โอเคละ สีหน้าด้วย รู้ตัวเลย แต่ช้าแต่ คำตอบที่ได้คือกุญแจรถอยู่ที่คนมาเล่นกีฬาอีกที คนที่แสดงตัวนั่งกินข้าวรอ แล้วไงต่อ ผมก็เลยบอกว่าช่วยเรียกคนนั้นมาย้ายรถได้มั้ย ตอบมาว่าเขาขับรถไม่เป็น ต้องให้คนที่เล่นกีฬามาย้าย ผมก็โอเคขอเรียกมาย้ายหน่อย ผุ้หญิงคนนั้นก็เดินเข้าไป กลับออกมาพร้อมกุญแจรถ แล้วยื่นให้ผม พูดว่ารบกวนเอากุญแจรถไปแล้วย้ายเองได้มั้ยคะ พอดีคนขับเค้าออกมาไม่ได้ (คงเล่นเพลิน) ผมนี่ปรื๊ดแตกเลย เห็นเป็นเด็กรับรถอีก (อันนี้คิดเอง) เอาวะ ย้ายเองก็ย้าย ดีกว่าไม่ได้เข้าบ้านสักที ซึ่งมันก็พอดีกับจังหวะที่ข้างหน้ารถที่จอดบังมีช่องเหลือเยอะพอดี เลยพอขยับเดินขึ้นหน้าให้รถผมเข้าบ้านได้ ก็เป็นพอละ พอผมย้ายรถที่จอดบังขึ้นหน้าเสร็จ ผมเอารถเข้าบ้าน แล้วเดินบ่นๆ สบถๆ กับตัวเองนะ เพื่อจะเอากุญแจรถไปคืนให้ข้างบนอีกน่ะ เวรกรรมจริงๆ ดีที่ผู้หญิงคนนั้นยกมือไหว้ขอโทษ ไม่งั้นผมคงด่าเปิง เละเทะแน่ พอเห็นและได้ยินคำว่าขอโทษอารมณ์เย็น ใจเย็นขึ้นเยอะครับ ก็เลยบอกไปว่าตรงนี้มีรถเข้าออกตลอด ถ้ามาแถวนี้ขออย่าจอดบังอีกละกัน เดือดร้อนเข้าบ้านไม่ได้ คือเจอขวางหลายครั้งแล้ว เอาอะไรมาขวางมาบังทางก็ยังมีการลงจากรถมาขยับเอาออก เซ็งมากครับ พูดแล้วยังหงุดหงิดทุกทีที่นึกถึง บางทียังดีที่มีคนนั่งรอในรถ แต่กว่าจะเขยิบย้ายให้ก็ทำให้อารมณ์เสียเรื่อยๆ บ้างก็บอกรอลูกแป็บเดียว เหลือบไปเห็นคุณลูกค่อยๆ ลงมา เอ้อละเหยลอยชาย บางคันก็ยังดีจำได้ว่าเราจะออกบ้าน-เข้าบ้าน คงมาบ่อยเห็นรถในบ้านบ่อย ก็เขยิบย้ายให้เองโดยไม่ต้องบอก แบบนี้ก็ดีครับ ไม่ต้องปะทะคารมกัน

อีกครั้งนึง ป้ายหน้ารั้วก็มีว่ากรุณาอย่าจอดรถขวางประตู มีสิ่งของกั้นหน้ารั้วไว้ด้วย กันจอดล้ำมา มันเดือดร้อนจริงๆครับ เข้า-ออกบ้านไม่ได้ ทีนี้ตกใจมาก มอไซต์จอดเรียงกันขวางเต็มหน้าประตูไปหมด คือจะย้ายคันไหนก็ไม่ได้ เพราะคงมาด้วยกัน จอดขนาบข้างติดกันหมด ก็ไม่พ้นต้องไปตาม พอไปตามก็ไม่มีใครมาแสดงตัว สุดท้ายได้แต่ไปต่อว่าพนักงานร้านพวกนั้น ช่วยดูแลลูกค้าดีๆหน่อยอย่าให้มาจอดขวางประตู เคสแบบนี้เจอบ่อยจิตตกหลายรอบ เอากระดาษเขียนด่าแรงๆแปะไว้หน้ากระจกก็แล้ว เอาอะไรมาขวางก็แล้ว เขียนป้ายห้ามจอดก็แล้ว แก้ไม่ตก ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลมากไปจริงๆ จะให้มารอมันก้ใช่เรื่องครับ คือเจอแบบนี้ต้องใจเย็นๆ อย่างเดียว รอๆๆ แล้วก็รอ เข้าใจอารมณ์ในคดีล่าสุดเลย คนเราเดี๋ยวนี้เอาแต่ตัวเองว่า เห็นแก่ความสะดวกสบายของตัวเอง ไม่นึกถึงคนอื่น ไม่เคารพในสิทธิของคนอื่น เอาแต่ได้ฝ่ายเดียวเสียจริงๆ

ทีแรกว่าจะพิมพ์สั้นๆ มาเต็มเลย เหมือนระบายความอึดอัดในใจ ^^