ผมก็เคยเป็นแบบนั้นครับ ตอนนั้นโลกของเรายังแคบนัก จะทำอะไรคิดถึงผลกระทบคนอื่นไปหมด  พอดีมีเพื่อนคนหนึ่งได้ให้แสงสว่าง บอกว่า คนเราต้องกร้านโลกบ้าง ไม่ต้องคิดแทนคนอื่น ใส่ใจคนอื่นมากนัก เพราะบางทีจะทำอะไรให้เสร็จซักอย่างนึงเนี่ยมันต้องมีคนสมหวังผิดหวังคู่กันตลอดครับ
ถ้าไม่ได้ไปทำเค้าถึงเจ็บ ถึงตาย มันก็โอเคครับ  โลกนี้ไม่มีใครได้ไปซะทั้งหมด เราไม่ใช่พระเจ้าที่จะเสกให้ทุกคนสมหวังครับ  เค้าเจ็บ เค้าเสียใจ หรือเราเจ็บ เราเสียใจ พอเวลาผ่านไปมันลืมได้ หายได้เองครับ