ยกตัวอย่างสัก 3 เรื่อง

เรื่องแรก   
25 ม.ค. 60  เหตุเกิดที่พัทยา  ข่าวว่าโจรย่องเบากลางวันแสก ๆ  
โดนเจ้าของบ้านจับได้  นำตัวส่งตำรวจเพื่อดำเนินคดี   ผลก็คือ ตำรวจรับตัวคนร้ายไว้แต่ไม่ได้สอบถามอะไรเจ้าทรัพย์
คือรับตัวโจรไว้เท่านั้น  ก็บอกเจ้าทรัพย์กลับบ้าน ให้เบอร์โทรเจ้าทรัพย์ไว้   
เจ้าทรัพย์ต้องเป็นผู้โทรสอบถามร้อยเวรเจ้าของคดี ว่าคดีถึงไหน ยังไง
ซึ่งร้อยเวรไม่เคยรับสาย

6 ก.พ. 60   โจรคนนั้นก่อเหตุอีกครั้ง  โดนจับอีกครั้ง  คราวนี้เป็นคดีจี้ปล้นหญิงท้อง 7 เดือน
ก็มีข้อสงสัยว่า  ในเมื่อโดนจับส่งตำรวจไปเมื่อไม่กี่วันก่อน  แล้วออกมาก่อเหตุซ้ำได้อย่างไร ?


เรื่องสอง
ก็คดีฆาตกรรม  แทงน้องแอ๊ปเปิ้ล 17 แผล  เหตุเกิดเมื่อปี 58  ที่เป็นข่าวครึกโครม
ตำรวจจับคนงานพม่า 4 คน  ข้อหาร่วมกันฆ่าน้องแอ๊ปเปิ้ล   
ตอนนี้อยู่ในระหว่างดำเนินคดี  พม่าทั้ง 4 โดนฝากขังในเรือนจำมาจะสองปีแล้ว

ที่น่ายกย่องตำรวจไทยก็คือ   พยานปากเอกที่เป็นนายจ้างคนงานพม่าทั้ง 4
ให้ปากคำว่า  ช่วงเวลาเกิดเหตุ  คนงานพม่าทั้ง 4 นั้น  
คนหนึ่งกำลังทำงานในโรงน้ำแข็งของเขา   คนหนึ่งอยู่ห้องเช่าแถวนั้นก็เดินไปเดินมาเห็น ๆ กันอยู่
คนหนึ่งไปเล่นเกมร้านเน็ตใกล้ ๆ

ที่โรงงานน้ำแข็งมีกล้องวงจรปิด  ที่ใช้งานได้  บันทึกเหตุการณ์วันเกิดเหตุไว้  ว่าเห็นคนงานทำงานอยู่
ตำรวจมาขอกล้องไปตรวจสอบ   ใช้เวลาหนึ่งเดือน เอากล้องมาคืน
แต่ผลปรากฎว่า  ภาพในกล้องโดนลบไปหมด

ก็หมายความว่า  ตำรวจทำลายหลักฐานซะเอง  เพื่อหักล้างหลักฐานที่ว่าคนงานพม่าทำงานอยู่ขณะเกิดเหตุ

น่าภูมิใจตำรวจไทยจริง ๆ



เรื่องสุดท้าย ขำ ๆ  แต่ขำแบบขื่น ๆ
ไปแจ้งความกลางดึก    คุณพี่ตำรวจบอกว่ามาใหม่พรุ่งนี้เช้า  เพราะท่านกำลังนอน   นอนบนสถานีตำรวจนั่นแหละ





ตำรวจมีไว้ทำไม ?




[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทู้นี้เขียนขณะนั่งคุยกับอดีตตำรวจ และตำรวจ ณ หน้าสถานีตำรวจแห่งหนึ่ง