บุพเพสันนิวาส...
โดย...ล. วิลิศมาหรา
คุณเชื่อเรื่องด้ายแดงที่จะผูกพันคนสองคนไว้ทุก ๆ ชาติไหม ด้ายแดงเส้นนี้ฉันขอเรียกมันว่าบุพเพสันนิวาส ฉันมีอะไรจะเล่าให้คุณฟัง และอยากฝากบอกไปถึงเธอ...
ฉันมองเห็นด้ายแดงที่ผูกข้อมือของเราสองคนเอาไว้ ระหว่างฉันกับเธอคนนั้น...หญิงสาวที่ไม่กลัวเปียกฝน
ฉันเจอเธอในวันที่ฝนตก
ตัวเธอเปียกปอนเพราะไม่ยอมหลบฝน หนาวสั่นและกำลังร้องไห้
เธอยืนอยู่ตรงทางแยก ท่าทางสับสนลังเล
เธอคงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะไปทางซ้ายหรือทางขวาดี
ฉันมองเธออยู่นาน กำลังลังเลเหมือนกันว่าจะบอกเธอดีไหม
ทางขวาคือหีบสมบัติมีค่า...
ถ้าเธอเดินไปทางนั้นเธอก็จะต้องเข้าไปเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งในหีบนั่น
และขึ้นชื่อว่าสมบัติ มันย่อมถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี ไม่มีมดแมลงตัวใดได้ไต่ตอม
อาจถูกหยิบออกมาเชยชมเป็นบางครั้ง ถูกนำออกงานเชิดหน้าชูตาเจ้าของเป็นบางเวลา เสร็จแล้วก็ต้องกลับไปอยู่ในหีบอย่างเก่า
แต่ถ้าเธอเลือกเดินมาทางซ้าย...
เธอจะกลายเป็นของเล่นราคาถูก
ขึ้นชื่อว่าของเล่น เธอย่อมรู้ดีว่าไม่ใช่ตัวจริง เขาจะเล่นเมื่อต้องการเล่น
พอเล่นเบื่อเขาก็ทิ้ง เพราะมันไม่มีคุณค่าหรือราคามากพอให้เก็บรักษาเอาไว้
เธอจะเลือกเดินไปทางไหนดี หยุดร้องไห้แล้วถามใจตัวเองอีกที
ฉันรู้...เธอกำลังชั่งใจ
แต่อยากจะเสนอหนทางใหม่ให้เธอสักครั้ง
ฉันมองด้ายแดงบนข้อมือเราสองคนแล้วจึงลุกเดินไปหา
เธอเห็นด้ายแดงเส้นนั้นหรือเปล่า ไม่รู้ว่าเธออยากมากับฉันไหม หรือเธออยากดึงมันทิ้ง
ทางเลือกที่สาม...
เดินตรงมาสิ ไม่ต้องแวะซ้ายหรือขวา
ฉันจะไม่ให้เธอเป็นทั้งสมบัติและของเล่น
แต่เธอจะได้เป็น"ความรัก"
เราจะอยู่ด้วยกันในที่ซึ่งมีอิสระ โดยปราศจากสิ่งกีดกั้นพันธนาการ
เธอเป็นความรัก และฉันพร้อมจะแต่งเติมความรักลงไปให้เต็มภาชนะที่เรียกว่าหัวใจ...
(เห็นเขาหวานกันบนถนน ลิก็อดเขียนอะไรหวาน ๆ ไม่ได้ แต่ตาเจ้ากรรมไม่เป็นใจ ขอเขียนสั้น ๆ ก็แล้วกันนะคะ)
บุพเพสันนิวาส
โดย...ล. วิลิศมาหรา
คุณเชื่อเรื่องด้ายแดงที่จะผูกพันคนสองคนไว้ทุก ๆ ชาติไหม ด้ายแดงเส้นนี้ฉันขอเรียกมันว่าบุพเพสันนิวาส ฉันมีอะไรจะเล่าให้คุณฟัง และอยากฝากบอกไปถึงเธอ...
ฉันมองเห็นด้ายแดงที่ผูกข้อมือของเราสองคนเอาไว้ ระหว่างฉันกับเธอคนนั้น...หญิงสาวที่ไม่กลัวเปียกฝน
ฉันเจอเธอในวันที่ฝนตก
ตัวเธอเปียกปอนเพราะไม่ยอมหลบฝน หนาวสั่นและกำลังร้องไห้
เธอยืนอยู่ตรงทางแยก ท่าทางสับสนลังเล
เธอคงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะไปทางซ้ายหรือทางขวาดี
ฉันมองเธออยู่นาน กำลังลังเลเหมือนกันว่าจะบอกเธอดีไหม
ทางขวาคือหีบสมบัติมีค่า...
ถ้าเธอเดินไปทางนั้นเธอก็จะต้องเข้าไปเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งในหีบนั่น
และขึ้นชื่อว่าสมบัติ มันย่อมถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี ไม่มีมดแมลงตัวใดได้ไต่ตอม
อาจถูกหยิบออกมาเชยชมเป็นบางครั้ง ถูกนำออกงานเชิดหน้าชูตาเจ้าของเป็นบางเวลา เสร็จแล้วก็ต้องกลับไปอยู่ในหีบอย่างเก่า
แต่ถ้าเธอเลือกเดินมาทางซ้าย...
เธอจะกลายเป็นของเล่นราคาถูก
ขึ้นชื่อว่าของเล่น เธอย่อมรู้ดีว่าไม่ใช่ตัวจริง เขาจะเล่นเมื่อต้องการเล่น
พอเล่นเบื่อเขาก็ทิ้ง เพราะมันไม่มีคุณค่าหรือราคามากพอให้เก็บรักษาเอาไว้
เธอจะเลือกเดินไปทางไหนดี หยุดร้องไห้แล้วถามใจตัวเองอีกที
ฉันรู้...เธอกำลังชั่งใจ
แต่อยากจะเสนอหนทางใหม่ให้เธอสักครั้ง
ฉันมองด้ายแดงบนข้อมือเราสองคนแล้วจึงลุกเดินไปหา
เธอเห็นด้ายแดงเส้นนั้นหรือเปล่า ไม่รู้ว่าเธออยากมากับฉันไหม หรือเธออยากดึงมันทิ้ง
ทางเลือกที่สาม...
เดินตรงมาสิ ไม่ต้องแวะซ้ายหรือขวา
ฉันจะไม่ให้เธอเป็นทั้งสมบัติและของเล่น
แต่เธอจะได้เป็น"ความรัก"
เราจะอยู่ด้วยกันในที่ซึ่งมีอิสระ โดยปราศจากสิ่งกีดกั้นพันธนาการ
เธอเป็นความรัก และฉันพร้อมจะแต่งเติมความรักลงไปให้เต็มภาชนะที่เรียกว่าหัวใจ...