พอดีว่าคุณครูให้แต่เรื่องสั้นแต่ยังติดตรงชื่อ เรื่อง ช่วยหนูคิดหน่อยค่ะ
แนะนำตัวละคร
1. ชินดนัย  เทพพิทักษ์  หรือ ดนัย
    ดนัย เรียนอยู่ชั้นม.5เป็นคนที่ไม่เหมือนเพื่อนๆ เขามีผมสีผมน้ำตาลแดง นัยน์ตาสีน้ำตาลตั้งแต่เกิด และดนัยยังดูโตกว่าเด็กอายุ 17 ปีทั่วไป เขามีส่วนสูงถึง 180 เซนติเมตร ไม่ใช่เขาจะต่างที่ความสูงเพียงอย่างเดียว ดนัยยังมีพลังพิเศษลึกลับที่มนุษย์ธรรมดา ยังไม่รู้จัก ซึ่งเขาเองก็ไม่ทราบเช่นกัน พลังนี้จะค่อยปรากฏเมื่ออายุมากขึ้นจนถึงอายุ 18 ปีบริบูรณ์ ดนัยไม่มีเพื่อนในโรงเรียน และเขาถูกล้อว่าเป็นตัวประหลาด จึงทำให้เขาอยู่ในโรงส่วนตัวเพียงลำพัง
2. สุจิตตรา วงศ์จันทรา หรือ ฟ้าใส
        ฟ้าใส นักเรียนชั้นม.5 เป็นเด็กธรรมดาอายุ17 ปี เรียนดี รูปร่าง ตัวเล็กน่ารัก ผมยาวสีดำ นัยน์ตาสีฟ้า สูงเพียง 165 เซนติเมตร พึ่งย้ายมาจากต่างจังหวัด จึงทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อน บุคลิกของเธอ ฟ้าใสเป็นคนขี้สงสัย ขี้เล่น ทะเล้นน่ารัก รักเรียนชอบสังเกตสิ่งรอบตัว จนทำให้นำตัวไปที่ ที่อันตรายเป็นประจำ
3.  อินทัช ชนะโชติ หรือ มิดไนท์
    มิดไนท์ เป็นนักเรียนชั้นม.5  ไม่ใช่เด็กผู้ชายธรรมดา เขามีเป็นนัก       เวทมนต์ ที่จริงเขามีอายุถึง 197 ปีมาแล้ว เขาเป็นอมตะ รอคนรักที่ชื่อว่า     สุจิตตรา ซึ่งเขาทุกวิถีทางที่จะทำให้ได้เธอมาครอบครอง รูปร่างสูง200เซนติเมตร นิสัย เงียบๆ ไม่ชอบสังคม ทำตัวแปลกๆ อยู่ที่มืด รักในชัยชนะ อยากได้อะไรแล้วต้องได้เสอม แต่จุดอ่อนอยู่ที่คนรัก
ท้องฟ้ามืดครึ้ม ท่ามกลางฝนโปรยปราย มีชายคนหนึ่งกำลังกรี๊ดร้องด้วยความเจ็บปวด มีกลิ่นไอความชั่วแผ่กระจายออกมาจากชายคนนั้น และมีชายชราพยายามทำบางสิ่งบางอย่างกับเขา ไม่นานเสียงกรีดร้องก็หยุดไป จากนั้นผู้ชายคนนั้นค่อยๆลุกขึ้นมาพร้อมกับหันมามองที่ฉัน  พร้อมกับสายตาอันน่ากลัว เพียงแค่กระพริบตาเดียว ชายคนนั้นก็มายืนอยู่ตรงหน้าและพูดว่า “ฉันรอเธอมานานแล้วนะ....สุจิตตรา ”
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น กรี๊ง..กรี๊ง….กรี๊ง..!!! ฟ้าใสสะดุ้งมาปิดนาฬิกาพร้อมพูดว่า “ฉันฝันอีกแล้วหรอ” ฟ้าใสหันไปมองนาฬิกา ซึ่งเวลาประมาณ 07.30 น.แล้ว เธอก็รีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน วันนี้เป็นวันแรกของเธอในโรงเรียนเซนโนริ เซนได พอถึงที่โรงเรียน ครูประจำชั้นแนะนำ ฟ้าใสให้กับเพื่อนๆในห้องให้รู้จัก ที่นั่งที่ใหม่ของเธออยู่แถวหลังสุดริมหน้าต่างซึ่งเป็นที่เดียวกับ ดนัย ชายผู้เย็นชาต่อสิ่งรอบข้าง  “สวัสดี เราชื่อฟ้าใส เพิ่งมาใหม่ยินดีที่รู้จักนะ^^ ” ณ ขณะเดียวกัน ดนัยเองก็ไม่สนใจแม้แต่น้อยและนั่งเรียนตามปกติ ข้างๆของฟ้าใสเป็นชายที่ชื่อว่า มิดไนท์ ซึ่งเธอเองมีความรู้สึกว่าชายคนนี้เหมือนคนในฝันของเธอเมื่อคืน
เวลาพักเที่ยง…
นักเรียนทุกคนต่างนำข้าวกล่องที่นำมาจากบ้านมาทานกันที่ห้องเรียน แต่ในขณะเดี๋ยวกัน ฟ้าใสดันลืมข้าวกล่องเพราะว่าเธอตื่นสายทำให้เธอไม่มีข้าวกลางวันทาน เธอจึงดื่มน้ำเพื่อดับความหิว แต่ในขณะเดียวกันดนัยก็ยื่นข้าวกล่องของตนไปให้กับฟ้าใส ฟ้าใสจึงรับแล้วทานข้าวกล้องนั้น มิดไนท์เห็นเข้าจึงแสดงอาการไม่พอใจ จึงลุกออกไปพร้อมทำผลักโต๊ะเสียงดัง จนคนทั้งห้องหันมามอง
หลังเลิกเรียน…
นักเรียนทุกคนต่างกลับบ้าน ยกเว้นแต่ฟ้าใสที่ยังไม่กลับ เพราะอยากที่จะเดินชมโรงเรียนให้ทั่ว เมื่อได้โอกาส กันต์ก็เข้าไปหาฟ้าใสพร้อมพูดว่า “เย็นแล้วทำไมไม่กลับบ้านหล่ะ ที่โรงเรียนเวลากลางคืนจะไม่มีแสงสว่างมันน่ากลัวมากเลยนะสาวน้อย ให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านไหม” ฟ้าใสยืนงงว่า มิดไนท์ทำไมยังไม่กลับทั้งที่ทุกคนกลับบ้านไปแล้ว แต่ก็ไม่คิดอะไร พร้อมตอบ “ ฉันเพิ่งมาใหม่อยากจะเดินรอบๆให้คุ้นชิน แต่เดี๋ยวก็กลับแล้ว ไม่เป็นไรจ่ะ” แล้วเธอก็หันหลังพร้อมกับเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเธอเห็นเงาดำแปลกๆคอยเดินตามตัวเธอตลอด เธอจึงรีบเดินจนถึงหน้าโรงเรียนก็เห็นกลุ่มชายฉะกัน แต่งตัวแปลกๆ เดินไปทางด้านหลังโรงเรียน เธอจึงตัดสินใจเดินตามแล้วพบว่าว่าชายกลุ่มนั้นกำลังทำอะไรบางอย่าง ด้วยความสงสัยเธอจึงแอบย่องไปดู แต่เธอสะดุดก้อนหินใกล้จะล้ม แล้วจู่ๆมีชาย มาคว้าเธอไว้ทันพอดีปรากฏว่า ชายคนนั้นเป็นดนัย “เธอมาทำอะไรตรงนี้รู้ไหมว่าที่นี่มันอันตราย” ฟ้าใสตอบว่า “ฉันเห็นมีคนแต่งตัวแปลกๆเดินมาเลยมาดูว่าเขามาทำไร” กลุ่มชายที่ฟ้าใสเห็นเป็นพ่อมดซึ่งเป็นลูกสมุนของมิดไนท์ พวกนั้นกำลังว่าแผนอะไรไม่รู้ซึ่งตอนนี้ดนัยเองก็กำลังสืบอยู่เช่นกัน ขณะเดียวกัน มิดไนท์ที่เรียกพ่อมดมา ได้พูดในเรื่องของฟ้าใส ที่เธอกลับมาที่นี่ครั้ง มีเนื้อหาประมาณว่า “ในคืนจันทร์ดับเป็นคืนที่พวกเรามีพลังเข้มแข็งที่สุด คืนนั้นพวกเราจะทำพิธีคืนความทรงจำของสุจิตตรามา ฉันและเธอจะได้กลับมารักกันอีกครั้ง” แต่มิดไนท์เองก็ลืมไปว่าคืนพระจันทร์ดับตรงกับวันคล้ายวันเกิดของดนัยพอดี ซึ่งทำให้พลังของดนัยก็ครบ 18 ปีตามกำหนดเช่นกัน และพวกเขาก็แยกย้ายไป ในเวลาเดียวกัน ดนัยก็เดินไปส่งฟ้าใสที่บ้าน พร้อมเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ฟ้าใสฟังทั้งหมด จริงๆแล้วดนัยเป็นลูกครึ่งระหว่ามนุษย์กับพ่อมด ซึ่งได้มาจากพ่อที่เป็นพ่อมดแต่มีแม่เป็นมนุษย์ธรรมดาทำให้ดนัยมีพลังเวท สำหรับเพียงแค่ป้องกันเท่านั้น ไม่สามารถตอบโต้ได้ เพียงแค่พลังนี้จะสะท้อนพลังเปรียบเสมือนกระจกเงา  ส่วนมิดไนท์ เป็นพ่อมดเต็มตัว จึงทำให้สามารถใช้พลังทั้งป้องกันและต่อสู้ได้ โดยมีข้อแม้ว่าถ้าหากมิดไนท์ใช้พลังเวทมากเท่าไหร่พลังชีวิตความเป็นอมตะก็จะน้อยลงเช่นกัน  เช้าวันต่อมา ฟ้าใสไปโรงเรียนและกำลังเรียนวิชาดาราศาสตร์ คุณครูพูดว่า “อีก สามวันจะเป็นวันจันทรุปราคา โรงเรียนเราจะจัดกิจกรรม Dark Moon Club จะให้นักเรียนแต่งตัวเป็นผีนานาชาติ โดยเราจะจัดปาร์ตี้  Cosplay กันตอนเที่ยงคืน ให้นักเรียนไปเตรียมตัวกันมานะครับ” ฟ้าใสรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากแต่ก็แอบเครียดเล็กน้อยว่ากับการที่ตัวเองยังไม่มีชุด ส่วนทางด้านมิดไนท์ เองแอบฟังความคิดของฟ้าใส จึงพูดขึ้น “ บ้านเรามีชุด Cosplay เยอะแยะเลยนะ เธอสนใจไหมเราแบ่งให้” ฟ้าใสแอบดีใจนิดๆ “ จริงสิ งั้นเลิกเรียนเจอกันนะ” มิดไนท์ยิ้มมุมปากแล้วก็เดินออกไป ดนัยเป็นห่วงฟ้าใสจึงถามว่า “เธอก็รู้ หนิว่าไอมิดไนท์ มันมีนิสัยยังไง เธอยังจะเอาตัวไปเสี่ยงอีกหรอ ไม่เป็นห่วงชีวิตตัวเองบ้าเลยหรือไร” ฟ้าใสตอบ “ใช่ รู้ว่าอันตรายแต่ก็จะเสี่ยง เพราะจะได้รู้แผนของมิดไนท์ไง” ดนัยจึงตอบว่า “งั้นเดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนนะ”น้ำเสียงที่ดนัยใช้กับฟ้าใสเต็มไปด้วยความห่วงใย ฟ้าใสก็ยิ้มและรับรู้ถึงความรู้สึกของดนัยเช่นกัน เธอเองก็แปลกใจที่ผู้ชายอย่างดนัยที่เป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึกจะมีอาการและท่าทีที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงได้มากมายถึงขนาดนี้
หลังเลิกเรียน…
ฟ้าใสและดนัยกำลังไปตามมิดไนท์ เมื่อเดินถึงไปกับเจอมิดไนท์กำลังรอพอดี “นี่ไอดนัยฉันไม่ได้ชวนแกไปด้วยนะ ฉันจะไปกับฟ้าใสกันสองคน แกอย่ามายุ้ง” พร้อมดึงมือฟ้าใสไปต่อหน้าต่อตา “ดนัยเธอกลับบ้านก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันไปเลือกชุดแปบเดียวนะ ไม่ต้องเป็นห่วง” พร้อมยิ้มอ่อนให้กับดนัย ส่วนดนัยเองยืนงงสักพักแล้วรู้ว่าถ้าหากตามไปจะทำให้ฟ้าใสอันตรายมากขึ้น เวลานั้นฟ้าใสได้ไปถึงบ้านของมิดไนท์เรียกว่าบ้านไม่ได้สิ ต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า มิดไนท์ให้ฟ้าใสนั่งรอที่ห้องรับแขก เพื่อจะได้ไปหาชุดให้กับฟ้าใส ขณะที่ฟ้าใสรอเธอมีความรู้สึกว่าเป็นเหมือนบ้านของตัวเอง เธอคุ้นชินกับบ้านหลังนี้เหมือนเคยอยู่มานับสิบๆปี ซึ่งเธอไม่เคยมาบ้านหลังนี้มาก่อนมันก็แปลกดีเหมือนกัน ไม่นานมิดไนท์ก็ได้นำชุดมาให้เธอ ลักษณะ เป็นชุดโบราณ สีขาวนวน ชุดกระโปรงคลุมเข่า มีลายลูกไม้รอบชุด ซึ่งกันเองให้ฟ้าไปลองชุดที่ห้องแต่ตัว ในเวลาไม่นานฟ้าใสก็ออกมาจากห้องลองชุด เธอแปลกใจมากที่ชุดที่มิดไนท์เลือกให้ มันชั่งพอดีตัวเหมือนเธอเป็นคนสั่งตัดชุดนี้มาใส่อย่างไรอย่างนั้น พอเธอเดินออกมาแล้วยิ้มให้กันต์ กันต์ถึงกับละสายตาไปจากฟ้าใสไม่ได้แล้วพูดว่า “เธอสวยเหมือนเดิมเลยนะ...สุจิตตรา คนรักของฉัน” ฟ้าใสงงกับพูดของเขาเธอจึงถามกลับไปว่า “คนรักอะไรหรอ” มิดไนท์เองก็รวบรวมสติแล้วตอบมาว่า “ ไม่มีอะไรหรอก อีกไม่นานเธอคงเข้าใจ”
ทันใดนั้นมีเสียงเคาะประตู.... ก๊อกๆๆๆ! กันต์ไปเปิดประตู “แกมีธุระอะไรกับบ้านฉัน” ฟ้าใสมองไปที่ประตูปรากฏว่าเป็น ดนัย “ฉันไม่มีธุระอะไรกับนายหรอกนะ แต่ฉันจะมารับฟ้าใสกลับบ้านต่างหาก” ฟ้าใสก็รีบเปลี่ยนชุดแล้วพูดว่า “ขอบคุณมากสำหรับชุดสวยๆแบบนี้ มันก็ดึกมากแล้วขอตัวกลับก่อนนะคะ” จากนั้นดนัยก็ดึงมือฟ้าใสออกจากหน้าประตู แล้วเดินไปส่งฟ้ากลับถึงบ้าน “คราวหน้าห้ามไปกับเจ้าหมอนั้นสองต่อสองเป็นเด็ดขาด” หน้าตาและน้ำเสียงของดนัยออกดุแต่ลึกๆมีแต่ความเป็นห่วงและหวงฟ้าใส *_*
สามวันก่อนวัน Dark Moon Club  เหตุการณ์ภายในโรงเรียนเป็นปกติ ยกเว้นเวลากลางคืน ที่มีความเคลื่อนไหวอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะตอนเที่ยงคืนจะมีเสียงกรีดร้อง เสียงคล้ายๆผู้ชายที่ดิ้นทุลนทุลายเหมือนกำลังโดนกีดร่างกาย แต่มันมักจะเริ่มค่อยๆเงียบลงประมาณตอนตี1 จากนั้นก็จะกลับสู่สภาวะเดิม
   สองวันก่อนวัน Dark Moon Club  ภายในห้องเรียนทุกคนต่างพูดถึงการเตรียมตัว ยกเว้นดนัยที่ไม่ค่อยจะรู้สึกตื่นเต้นอะไรกับงานนี้เลย เขารู้สึกต่างออกไปคือ รู้สึกไม่สบายใจเหมือนจะมีเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่ดี และยังรู้สึกเป็นห่วงฟ้าใสมากเป็นพิเศษ ยิ่งใกล้ถึงวันก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วง วันนี้กันต์ก็ไม่มาโรงเรียน ดนัยคิดว่า คืนนี้ต้องไปสืบให้รู้เรื่อง
กรี๊ง!..กรี๊ง!..กรี๊ง!..เสียงกริ่งเลิกเรียน.....
นักเรียนคนอื่นกลับบ้านมีแต่ดนัยที่ซุ่มรอ พ่อมดมาชุมนุมกันที่เดิม แต่โชคไม่เข้าข้างเอาซะเลย จู่ๆวันนี้ไม่มีวี่แววของพ่อมดมาชุมนุมกันแม้แต่ตนเดียว ยิ่งทำให้ดนัยวิตกกังวนเป็นอย่างมาก เมื่อไม่พบอะไร ดนัยก็เดินกลับบ้านทั้งบ่นพึมพัมว่า “ฟ้าใสจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า”
วันสุดท้ายก่อนวัน Dark Moon Club   วันนี้ฟ้าใสไม่สบาย หลับตลอดชั่วโมงเรียน คนที่คอยดูแลก็คือดนัย ดนัยได้พาฟ้าใสเข้าไปพักที่ห้องพยาบาล และเช็ดตัวให้ตลอด ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าผู้ชายที่ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนจะมายอมเสียเวลาให้กับเธอคนนี้ด้วยความเต็มใจ ทั้งที่รู้จักกันไม่ถึงปีด้วยซ้ำ หรือนี่อาจจะเป็นพรมลิขิตที่พาทั้งคู่มาเจอกัน.... หลังจากที่พาฟ้าใสกลับบ้านไปพัก ดนัยก็ไปสืบเรื่องชุมนุมพ่อมดต่อระหว่างทางไปเจอพ่อมด จึงทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้น ดนัยเองรู้ตัวว่าสู้ได้ไม่เต็มที่เพราะอายุยังไม่ครบ18ปี  จึงใช้พลังเวทสะท้อน เพิ่มโจมตีกลับด้วยพลังเดิมของผู้ต่อสู้นั้น จากนั้นไม่ให้สะตรู ตั้งตัวจึงใช้เวทสะกดจิต ให้พ่อมดบอกแผนของพรุ่งนี้ “ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืนพวกเราจะทำพิธีเรียกความทรงจำของนายหญิง จากนั้นท่านมิดไนท์กับนายหญิงจะได้ครองรักกันตลอดไป” เมื่อดนัยได้ยินอย่างงั้น ก็เรียบวางแผนโดยตัวเองจะคอยเฝ้าปกป้องฟ้าใสตลอดงาน และให้เครื่องรางเป็นจี้รูปหัวใจแก่ฟ้าใสเพื่อใส่ป้องกันตัว