ขอระบายก่อนนะคะ
เมื่อก่อน จขกท ไม่เคยเกลียดใคร มองโลกในแง่ดีตลอด คงเพราะครอบครัวมีความสุข ฝันมาตลอดว่าเรียนจบ จะเลี้ยงพ่อแม่ ให้ท่านสบาย
แต่ตั้งแต่แม่มีหัวหน้าใหม่ (ซึ่งเขามีเมียหลายคนมาก และเขาแต่งงานมีลูกแล้วนะคะ) เขามาเป็นชู้กับแม่ แม่เราก็เปลี่ยนไป จากที่เคยสนใจธรรมะ ชอบสวดมนต์มาโดยตลอด แต่แม่ก็ไปเป็นเมียน้อยเขา แถมยังบอกเราว่า หัวหน้าแม่ดีอย่างนู่นอย่างนี่ (แม่ยังไม่หย่ากับพ่อ แต่ไปอยู่บ้านพักกับหัวหน้าบ้าง บางวันก็กลับมานอนบ้านเรา แต่แม่นอนแยกกับพ่อค่ะ)

เราเกลียดหัวหน้าแม่มาก หาเบอร์ แล้วส่งข้อความไปด่าเขาตลอด(แต่ไม่เคยมีคำหยาบนะคะ)
ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยเกลียดคน เพิ่งเคยก็ตอนนี้ เขาเหมือนคนที่ทำลายความฝันเรา ผ่านมาเป็นเวลาเกือบปีแล้ว เราก็ไม่เคยทำใจได้ มันเหมือนแผลสดอยู่ตลอดเวลา เราไม่เคยร้องไห้หรือเสียใจอะไรมากขนาดนี้มาก่อน และที่น่าเสียใจกว่าคือ เมื่อคืนแม่มาบอกเราว่า เลิกส่งข้อความไปว่าเขาได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่ เราร้องไห้โฮ แต่แม่ไม่เข้ามาปลอบเราเลย ตั้งแต่แม่ไปคบกับเขา แม่ไม่เหมือนเก่าเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อน ครอบครัวเรามีความสุขมาตลอด..

อยากถามว่า ทำยังไงให้ทำใจได้คะ เราผิดมากใช่ไหม ที่ส่งข้อความไปว่าเขา เราควรคิดยังไงถึงปล่อยวางได้ ทำยังไงให้เลิกเกลียดเขา
ปล.ขอบคุณพันทิปที่มีพื้นที่ให้ระบาย เพราะเราไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย ตั้งแต่เกิดเรื่อง เคยปรึกษาคุณครูที่รู้จักแค่ครั้งเดียว ปกติคนมักมองว่าเราเป็นคนร่าเริง ยิ้มง่าย ชีวิตมีความสุข แต่ไม่มีใครรู้เลย ว่าเราเจออะไรมาบ้าง