ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคับ อาจจะมีงงๆอะไรบ้างเล็กน้อยก็ขออภัยนะคับ เพราะผมก็ไม่เคยมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้..
เคยคุยกับไครหลายๆคนใหมคับ.. มันเหนื่อยนะ 55
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า..ผมคุยกับผู้หญิงอยู่สองคน
ผมคุยกับเธอมาได้สักพักแล้วละเธอในที่นี้ผมขอใช้นามสมมุติ ว่า B นะคับ
Bเพิ่งอกหักมา ดูเหมือนว่าเธอคงจะสร้างกำแพงป้องกันหัวใจของเธอสูงอยู่พอสมควร
เราค่อยๆคุย ดูๆกันไป.
จนมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเข้ามาคุยกับผม
ขอใช้นามสมมุติว่า A อะคับ ผมคุยกับAได้ไม่นานเราก็คบกัน ทั้งที่เราก็ยังคุยกับBอยู่
พักหลังๆมาBรู้ว่าเรากับAคบกัน
เธอก็เงียบหายไป ไม่คุยกับผมอีกเลย...
แล้ววันหนึ่งผมจับได้ว่าAไม่ได้มีผมอยู่คนเดียว เขาคบกับผู้ชายอีกคนอยู่ คบกันตอนใหนก็ไม่รู้
ผมก็ไม่ได้พูดไรไม่ได้โวยวายอะไรก็ เงียบๆไป ผมทำใจและใช้ความคิดอยู่ประมาณ 5-6 วัน ว่าผมตัดสินใจถูกแล้วใช้ใหมที่เลือกA ทำไมเราถึงไม่เลือกB ผมตัดสินใจทักไปคุยBก็ดูเหมือนว่าเธอก็คุยดีนะ (แต่ก็มีแอบประชดเล็กน้อย)
ณ.ตอนนั้นผมยังไม่ได้เลิกกับAเพราะผมคิดว่าควรจะให้โอกาศดีใหม ลองถามเขาดูถ้าเขายอมรับเราก็อาจจะให้อภัยได้ แต่ไม่เลย! Aไม่ยอบรับเลยสุดถ้ายเรางัดเอาหลักฐานออกมาเถียงเธอจึงยอมจำนน
ผมบอกกับAว่าขอคิดดูก่อนได้ใหมว่าจะยังไง...
ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่ควรจะเลิกๆกันไป
และแล้วเรื่องที่ไม่ควรเกิดก็เกิดขึ้นเมื่อAได้ไปเจอข้อความเก่าๆที่ผมคุยกันกับเพื่อน ข้อความก็ประมาณว่า ผมจะหลอกเอาเธอเฉยๆไม่มีไรมากซึ้งผมพลาดมาก ที่ไปคุยเล่นๆแบบนั้นกับเพื่อน ผมไม่รู้ว่าเธอไปเอามาได้ยังไง บอกเลยว่าผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยจริงๆ แต่ให้แก้ตัวยังไงมันก็ฟังไม่ขึ้นหลอกไช้ใหมละ... Aได้โพสต์ข้อความดังกล่าว ผมคิดว่า B ก็คงจะเห็นข้อความนั้นเหมือนกัน ตั้งแต่วันนั้นBก็เงียบหายไปเลย ผมไม่สนใจหรอกว่าคนอื่นจะมองผมยังไง ผมสนใจแต่ความรู้สึกของB ผมพยามขอโทษเธอแล้วแต่เธอก็คงจะเสียใจ พยามพูดยังไงเธอก็คงไม่เข้าใจ ผมรู้ดีว่าผมเป็นคนผิด.
คำถามคือถ้าคุณเป็นBคุณจะยกโทษไห้ผมได้หรือป่าว...
ถ้าหากว่าได้ผมจะเข้าไปขอโทษเธอตรงๆเลย
ผมแอบเห็นเธอโพสต์ว่า"คงไม่เปิดใจให้ไครง่ายๆเพราะกลัวมันจะผังเหมือนที่ผ่านมา"ประมาณนี้...
ถ้าผมเป็นต้นเหตุที่ทำไห้เธอเป็นแบบนี้ผมคงรู้สึกผิดไปจนตายแน่
เหลือเวลาอีกไม่นานแล้ว เพราะเมษายนนี้ผมต้องเข้ารับราชการเกณฑ์ทหาร และผมคิดว่าคงจะไม่ได้เจอเธออีกแน่...
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ ผมเองก็ปิดใจตัวเองเหมืนกัน ไม่อยากจะไปทำให้ไครเขาต้องเจ็บอีก....
ไม่ได้หวังนะว่าจะได้คบกัน เพราะดูๆแล้วคงจะหมดหวัง...เห้อออออออออ เหนื่อยยยยย.
ถามใจคุณผู้หญิงนะคับ ถ้าหากวันหนึ่งเราสำนึกผิดในสิ่งที่ทำอะไรไม่ดีกับเธอไว้ จะยกโทษให้เราได้หรือป่าว...?
เคยคุยกับไครหลายๆคนใหมคับ.. มันเหนื่อยนะ 55
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า..ผมคุยกับผู้หญิงอยู่สองคน
ผมคุยกับเธอมาได้สักพักแล้วละเธอในที่นี้ผมขอใช้นามสมมุติ ว่า B นะคับ
Bเพิ่งอกหักมา ดูเหมือนว่าเธอคงจะสร้างกำแพงป้องกันหัวใจของเธอสูงอยู่พอสมควร
เราค่อยๆคุย ดูๆกันไป.
จนมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเข้ามาคุยกับผม
ขอใช้นามสมมุติว่า A อะคับ ผมคุยกับAได้ไม่นานเราก็คบกัน ทั้งที่เราก็ยังคุยกับBอยู่
พักหลังๆมาBรู้ว่าเรากับAคบกัน
เธอก็เงียบหายไป ไม่คุยกับผมอีกเลย...
แล้ววันหนึ่งผมจับได้ว่าAไม่ได้มีผมอยู่คนเดียว เขาคบกับผู้ชายอีกคนอยู่ คบกันตอนใหนก็ไม่รู้
ผมก็ไม่ได้พูดไรไม่ได้โวยวายอะไรก็ เงียบๆไป ผมทำใจและใช้ความคิดอยู่ประมาณ 5-6 วัน ว่าผมตัดสินใจถูกแล้วใช้ใหมที่เลือกA ทำไมเราถึงไม่เลือกB ผมตัดสินใจทักไปคุยBก็ดูเหมือนว่าเธอก็คุยดีนะ (แต่ก็มีแอบประชดเล็กน้อย)
ณ.ตอนนั้นผมยังไม่ได้เลิกกับAเพราะผมคิดว่าควรจะให้โอกาศดีใหม ลองถามเขาดูถ้าเขายอมรับเราก็อาจจะให้อภัยได้ แต่ไม่เลย! Aไม่ยอบรับเลยสุดถ้ายเรางัดเอาหลักฐานออกมาเถียงเธอจึงยอมจำนน
ผมบอกกับAว่าขอคิดดูก่อนได้ใหมว่าจะยังไง...
ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่ควรจะเลิกๆกันไป
และแล้วเรื่องที่ไม่ควรเกิดก็เกิดขึ้นเมื่อAได้ไปเจอข้อความเก่าๆที่ผมคุยกันกับเพื่อน ข้อความก็ประมาณว่า ผมจะหลอกเอาเธอเฉยๆไม่มีไรมากซึ้งผมพลาดมาก ที่ไปคุยเล่นๆแบบนั้นกับเพื่อน ผมไม่รู้ว่าเธอไปเอามาได้ยังไง บอกเลยว่าผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยจริงๆ แต่ให้แก้ตัวยังไงมันก็ฟังไม่ขึ้นหลอกไช้ใหมละ... Aได้โพสต์ข้อความดังกล่าว ผมคิดว่า B ก็คงจะเห็นข้อความนั้นเหมือนกัน ตั้งแต่วันนั้นBก็เงียบหายไปเลย ผมไม่สนใจหรอกว่าคนอื่นจะมองผมยังไง ผมสนใจแต่ความรู้สึกของB ผมพยามขอโทษเธอแล้วแต่เธอก็คงจะเสียใจ พยามพูดยังไงเธอก็คงไม่เข้าใจ ผมรู้ดีว่าผมเป็นคนผิด.
คำถามคือถ้าคุณเป็นBคุณจะยกโทษไห้ผมได้หรือป่าว...
ถ้าหากว่าได้ผมจะเข้าไปขอโทษเธอตรงๆเลย
ผมแอบเห็นเธอโพสต์ว่า"คงไม่เปิดใจให้ไครง่ายๆเพราะกลัวมันจะผังเหมือนที่ผ่านมา"ประมาณนี้...
ถ้าผมเป็นต้นเหตุที่ทำไห้เธอเป็นแบบนี้ผมคงรู้สึกผิดไปจนตายแน่
เหลือเวลาอีกไม่นานแล้ว เพราะเมษายนนี้ผมต้องเข้ารับราชการเกณฑ์ทหาร และผมคิดว่าคงจะไม่ได้เจอเธออีกแน่...
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ ผมเองก็ปิดใจตัวเองเหมืนกัน ไม่อยากจะไปทำให้ไครเขาต้องเจ็บอีก....
ไม่ได้หวังนะว่าจะได้คบกัน เพราะดูๆแล้วคงจะหมดหวัง...เห้อออออออออ เหนื่อยยยยย.