สวัสดีเพี่อนๆทุกคนนะผมพี่งเข้ามาไนพันทืบเป้นคั้งแรกฝากตัวด้วยนะคับ
เอาละเข้าเรี่องเลยละกันนะคับ ผมมีแฟนสาวอายุ19ปี ส่วนผม 25ปีเราเพี่งคบกันได้ 4-5เดีอนผมกับเค้ารู้สึกถูกชะตากันมากตั้งแต่แรกพบจึงได้ตกลงคบกัน
ไนส่วนเรี่องนีตสัยนั้นผมจาเป้นไรทางใจเย้น คิดแบบมีเหตุผลไม่ไช้อารมเท่าไหร่ แต่อิจจามีปัณหาเรี่องความอดทนที่ผมไม่ ชอบจู้จี้จุกจิกไม่ชอบไห้ไครมาบ่นเวลาทำงาน ไนการงานผมยอมรับว่าผมข่อนข้างเกเร นอกคอก หัวแข้ง ทำงานไห้การงานไม่เป้นปกติจืงมีปัณหาด้านการเงีนอยู่ไม่น้อยแต่ก็สามารทำงานหาเงีนมาไช้จ่ายได้ไม่ขาดสายเพราะผมไม่ดื่มไม่เที่ยวไม่สูบเลยจัดการเรี่อเงีนได้เรี่อยๆ
ส่วนแฟนผมเธอเป้นคนนิตสัยร่าเรืงสดไสตลอดเวลาเธอทำงานตามร้านอาหารทั่วไปแบบเช้าไปเย็นกลับจีงไม่ชับช้อนอาไรมาก
ไนช่วงที่เราอยู่ไกล้กันพวกเราคุยกันแบบเปีดใจได้ทุกเรี่องบางครั้งเธอก็บอกกับผมเองว่าได้อยู่ไกล้ๆได้คุยกันได้เป้นตัวของตัวเองทำไห้เธอมีความสุข
เหตุการทั่งหมดเรี่มขื้นเมื่อเธอต้องกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่ป่วยเป้นเบาหวานชี่งผมก็ไม่ห้ามอาไรไนช่วงที่เราห่างกันเราหาติดต่อกันตลอดช่วง2-3อาทิตย์จนไนที่เธอบอกว่าครอบครัวกำลังแย่เพราะกู้ยืมมาเป้นค่ารักษาเบาหวานเลยทำไห้เธอต้องไปทำงานไนโรงงานแห่งหนื่งเพื่อไห้ได้เงีนมากขื้นฃื่งผมก็ไม่ห้ามอาไรเพราะเป้นการทำเพื่อแม่แต่หลั่งจากที่เธอไปทำงานไนโรงงานแห่งนั้นตั้งแต่วันที่15/5/59 ถีงวันนี้ ก็เกีอบ 3 เดีอนไนช่วงนั้นเราติดต่อตลอดเวลาแบบวันเว้นไม่ก็ 2 วัน/ครั้ง ตอน2ทุ่มครี่งเพี่อไม่ไห้รบกวนเวลาทำงานของเธอ จนมาถีงวันที่ 27-28/7/59 เวลา 2 ทุ่มครี่งเราก็ติดต่อกันและเธอได้ถามคำถามที่ทำไห้ผมใจสั่นไนทีแรกว่า:
แฟน:พี่ค่ะถ้าสมมุติว่าเราเลีกกันพี่จาโมโหหรือเสียใจมั้ย
ผม:มำไมถามแบบนั้นละ
แฟน:ก็สมมุติไงหนูอยากรู้เฉยๆๆไม่ต้องคิดมาก
ผม:อืม ก็เสียใจดิเสียใจมากด้วย(ไนหัวผมเรี่มเตมไปด้วยคำถามละ)
ผม:น้องถามทำไมบอกพี่ตรงๆๆดิ
แฟน:นี่แค่สมมุติเองนะพี่
ผม:บอกพี่ตรงๆๆเถอะพี่ไม่ว่าไม่โกรธหรอก
แฟน:เอาตรงๆๆจรีงเหรอพี่
ผม:จริง
แฟน:พี่ก็รู้ไช่ไหมว่าพี่เองไม่มีอาไรที่เป้นหลักแหล่งยังสร้างตัวไม่ได้และตอนนี้รู้เองก็มีภาระทางบ้านและถ้าหนูเจอคนที่พอช่วยเหลีอหรือแบ่งเบาภาระได้หนูก็อยากไห้เค้าช่วยนะพี่
ผม:....(เงียบไปชัก2-3วิ)
ผม:งั้นหรอกเหรอ
ผม:ถ้าพูดตามความเป้นจริงเลยแบบไม่หรอกตัวเอง
แฟน:อืม
ผม:ถ้าน้องเจอคนที่ดีกว่าพี่ไห้ความไห้ช่วยเหลีอไห้ความหนั้นคงและความรัก พี่ก็ไม่ว่าอาไรพี่รู้ตัวดีว่าพี่ไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่างน้อยน้องก็บอกพี่ว่าวันไหนจาเรี่มคบคนไหม่บอกพี่ด้วย
แฟน:ได้ๆๆ
หลังจากนั้นเราก็พยามคุยเรี่องอื่นเพี่อไม่ไหเคิดมากเรี่องดั่งกล่าวเชี่งผมก็รู้ไนใจแล้วว่ามันต้องมีอาไรแน่ๆๆแต่ผมก็พยามไม่สนใจไม่คิดมากและพยามทำใจเย้นเพี่อไม่ไห้เราทะเลาะกันไนเรี่องนี้หลังจากนั้นเราก็วางสายจากนั้นวันต่อมาผมก็ได้รับงานจากญาติไห้ช่วยทำ1อาทิตย์หลังจากงานผมจีงได้โทหาอีกครั้ง
ไนวันที่ 5/8/59 2ทุ่มครี่ง
ผม:เป้นไงมั่งวันนี้งานหนักมากไหม
แฟน:เหมีอนนะแหละพี่เนี่อยๆๆ(เสียงตอบแบบเช่งๆ)
ผม:เหรอแล้วมีอาไรน่าสนใจมั่งไหมพูดไห้ฟังหน่อยไม่ได้คุยกันตั้งอาทิตย์หนื่งนะ
แฟน:ก็ไม่มีไรมากพี่เรี่อยๆๆเดีมๆๆ
ผม:มีอาไรอยากบอกพี่ไหม(ผมเข้าเรี่องเลยเพราะเรี่มรู้สึกว่ามันแปลกๆๆละ)
แฟน:ไม่มีอาไรจริงๆๆเหมีอนเดีม
ผม:มีอาไรที่พี่ต้องรู้ไหม(เตรียมใจไว้ละ)
แฟน:นีจาเอาจรีงๆๆเหรอพี่
ผม:บอกพี่เถอะพี่ถามเองพี่ไม่โกรธ
แฟน:หนูมีแฟน
ผม:เหรอคบกันได้กี่วันละ(ถามด้วยความแค้นใจที่สุดแต่พยามข่มเอาไว้)
แฟน:2อาทิตย์เองเพี่งเรี่มคบ
ผม:แล้วไปคุยกันท่าไหนถีงได้คบกัน
แฟน:ก็เขามาจีบหนูก็บอกแล้วว่าหนูไม่ชอบ
ผม:แล้วมีกี่คนที่มาจีบบอกพี่หน่อยสิ
แฟน:2คนอีกคนหนูไม่ขอบเค้าตัวดำ
ผม:แล้วนอนด้วยกันหรือยังหรือมีอาไรกันแล้วบอกพี่ตรงๆๆ
แฟน:ไม่มีพี่ก็รู้หนูไม่ใจง่ายขนาดนั้น
แฟน:หนูไม่ได้จะจรีงเหรอหนูมีพี่..........(และเกีดเสียงคนตะคอกไส่หละดังตุบ)
ละก็เงียบไปชัก1-2นาทีก่อนสายจาตัดไปชี่งก็เวลา 21:07 ไช้เวลาคุยกันชักเกีอบ 20นาที ผมพยามโทกลับเป้นสิบๆๆสายแต่ก็ติดต่อไม่ได้ ตอนนั้นสี่งที่ผมกลัวที่สุดเมี่ออาทิตย์ก่อนมันก็เปีนความจรีงจีตใจผมถีงกับเกีดอาการจืตตกต่ำว้าวุ้นเลยหัวสมองตะเลิดไปถีงไหนต่อไหนแต่ก็ยังคิดถีงแฟนว่ามันจาทำร้ายแฟนเราไหม เกีดความคิดตีกันว่า จาไปสนมันทำไมเป้นกำของมันที่ทำกับเรา แต่เราเคยรักกันนะ มันรักมืงไหมปานนี้มันมีอาไรกันไปถีงไหนต่อไหนแล้วเป้นบ้าอยู่จนถีง 22.30ผมนอนไม่หลับเลยโทไปถามและได้รู้ความจรีงจากเธอว่า
แฟน:พี่มีอาไรเหรอหนูจานอนละนะ
ผม:เป้นอาไรเกีดอาไรขี้นถีงเงียบไปละพี่โทไปก็ปิดเครี่อง
แฟน:ไม่มีอาไรหรอกสันยานไม่ดีฝนจาตก
ผม:....(ผมเงียบและหายใจลึกๆๆ)
ผม:มีอาไรที่พี่ต้องรู้ไหมบอกพี่เถอะพี่รู้ละ
แฟน:รู้อาไรพี่หนูบอกไปหมดแล้ว
ผม:โกหกไม่เกั่งเลยนะบอกพี่เถอะยี่งปล่อยไว้พี่ยี่งเจ็บ
ผม:พี่รู้ว่าน้องทะเลาะกับแฟนไหม่มันปาโทสับมันทำร้ายน้องไช่ไหม
ผม:มันอยู่กับน้องตอนนี้ไช่ไหม
แฟน:.....(ได้ยีนเสียงผู้ชายคงอยู่ด้วยกันสินะมันคงได้ยินเสียง)
แฟน:หนูขอโทษนะพี่
ผม:ไห้พี่คุยกับมันหน่อยมันอยู่ไกล้ๆๆไช่ไหม
แฟน:ไม่ต้องเขาได้ยินอยู่
ผม:ไห้พี่คุยกับมัน
แฟน:เขาได้ยีนอยู่พี่พูดกับหนูนี่ละ
ผม:ไห้พี่คุยกับมัน เดี่ยวนี้
แฟน:พี่ตั้งใจดีๆๆนะ อะ
ไอ้เวน:สวัสดีคับพี่ผมเพี่งรู้วันนี้ว่าเค้าเป้นแฟนพี่ผมขอโทษคับพี่
ผม:โอเคกูจาถามแบบลูกผู้ชายตรงๆๆ
ไอ้เวน:ได้คับผมลูกผู้ชายพอพี่ถามมาเลย
ผม:คบได้กันกี่วันละบอกตรงๆๆ
ไอ้เวน:ผมไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนเค้าบอกผมว่าไม่มีไครผมด็เชื่อเค้า
ผม:มันไม่เกี่ยวกับเรี่องนั้น คบกันได้กี่วันบอกมา
ไอ้เวน: 3อาทิตย์ คับพี่
ผม:3อาทิตย์ที่คบกันนอนด้วยมีอาไรกันแล้วไช่ไหม
ไอ้เวน:ผม ผมไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้วพี่
ผม:ไช่ไหม นอนด้วยกันทุกวันไช่ไหม ห้ะไช่ไหม
ไอ้เวน
เกีดเสียงแฟนกรี้ดขื้นมาและก็เสียงของตกละก็สายตัดไป)
มาถีงตอนนี้ผมก็ความรู้สึผมป่นกันไปหมดเสียใจ โล่งใจ สะใจ และไม่รู้จาทำยังไงต่อดีเพราะเกีดความรู้สึกจาที้งก็เสียดายจาเอาไว้ก็ขยาด
ตลอด 2วันมานี้รู้สึกทรมานเหลีอเกีนถีงขั้นกีนไม่ได้นอนไม่หลับจาได้มาระบายไห้ทุกท่านได้รับรู้อย่างน้อยก็เป้นที่เยียวยาจีตใจตัวเองไนตอนนี้
ตอนนี้สี่งที่ผมคิดได้ตอนนี้คือจาเลีกคิดเลีกอาลัยอาวรแล้วลบความทรงจำทุกอย่างเกี่ยวกับเรี่องแฟนคนนี้และไปไห้หมด
แต่ผมก็ไม่หมั่นใจกับความคิดตัวเองเท่าไหร่เลยอยากขอคำแนะนำจากทุกท่านใน ฟันทีบ แห่งนี้จะว่ามีทางออกที่ดีหรือดีกว่านี้หรือไม่
มาถีงที่นี้ก็ขอขอบคุณสำหรับคำแนะและกำลังใจที่ทุกท่านจามอบไห้ไนที่นี้ด้วยนะคับ
ผิดพลาดประการใดก็อภัยมานะที่นี้ด้วยนะคับ
เหตุเกีดเพราะอยู่ห่างไกลแฟนสาวเลยไปมีแฟนไหม่
เอาละเข้าเรี่องเลยละกันนะคับ ผมมีแฟนสาวอายุ19ปี ส่วนผม 25ปีเราเพี่งคบกันได้ 4-5เดีอนผมกับเค้ารู้สึกถูกชะตากันมากตั้งแต่แรกพบจึงได้ตกลงคบกัน
ไนส่วนเรี่องนีตสัยนั้นผมจาเป้นไรทางใจเย้น คิดแบบมีเหตุผลไม่ไช้อารมเท่าไหร่ แต่อิจจามีปัณหาเรี่องความอดทนที่ผมไม่ ชอบจู้จี้จุกจิกไม่ชอบไห้ไครมาบ่นเวลาทำงาน ไนการงานผมยอมรับว่าผมข่อนข้างเกเร นอกคอก หัวแข้ง ทำงานไห้การงานไม่เป้นปกติจืงมีปัณหาด้านการเงีนอยู่ไม่น้อยแต่ก็สามารทำงานหาเงีนมาไช้จ่ายได้ไม่ขาดสายเพราะผมไม่ดื่มไม่เที่ยวไม่สูบเลยจัดการเรี่อเงีนได้เรี่อยๆ
ส่วนแฟนผมเธอเป้นคนนิตสัยร่าเรืงสดไสตลอดเวลาเธอทำงานตามร้านอาหารทั่วไปแบบเช้าไปเย็นกลับจีงไม่ชับช้อนอาไรมาก
ไนช่วงที่เราอยู่ไกล้กันพวกเราคุยกันแบบเปีดใจได้ทุกเรี่องบางครั้งเธอก็บอกกับผมเองว่าได้อยู่ไกล้ๆได้คุยกันได้เป้นตัวของตัวเองทำไห้เธอมีความสุข
เหตุการทั่งหมดเรี่มขื้นเมื่อเธอต้องกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่ป่วยเป้นเบาหวานชี่งผมก็ไม่ห้ามอาไรไนช่วงที่เราห่างกันเราหาติดต่อกันตลอดช่วง2-3อาทิตย์จนไนที่เธอบอกว่าครอบครัวกำลังแย่เพราะกู้ยืมมาเป้นค่ารักษาเบาหวานเลยทำไห้เธอต้องไปทำงานไนโรงงานแห่งหนื่งเพื่อไห้ได้เงีนมากขื้นฃื่งผมก็ไม่ห้ามอาไรเพราะเป้นการทำเพื่อแม่แต่หลั่งจากที่เธอไปทำงานไนโรงงานแห่งนั้นตั้งแต่วันที่15/5/59 ถีงวันนี้ ก็เกีอบ 3 เดีอนไนช่วงนั้นเราติดต่อตลอดเวลาแบบวันเว้นไม่ก็ 2 วัน/ครั้ง ตอน2ทุ่มครี่งเพี่อไม่ไห้รบกวนเวลาทำงานของเธอ จนมาถีงวันที่ 27-28/7/59 เวลา 2 ทุ่มครี่งเราก็ติดต่อกันและเธอได้ถามคำถามที่ทำไห้ผมใจสั่นไนทีแรกว่า:
แฟน:พี่ค่ะถ้าสมมุติว่าเราเลีกกันพี่จาโมโหหรือเสียใจมั้ย
ผม:มำไมถามแบบนั้นละ
แฟน:ก็สมมุติไงหนูอยากรู้เฉยๆๆไม่ต้องคิดมาก
ผม:อืม ก็เสียใจดิเสียใจมากด้วย(ไนหัวผมเรี่มเตมไปด้วยคำถามละ)
ผม:น้องถามทำไมบอกพี่ตรงๆๆดิ
แฟน:นี่แค่สมมุติเองนะพี่
ผม:บอกพี่ตรงๆๆเถอะพี่ไม่ว่าไม่โกรธหรอก
แฟน:เอาตรงๆๆจรีงเหรอพี่
ผม:จริง
แฟน:พี่ก็รู้ไช่ไหมว่าพี่เองไม่มีอาไรที่เป้นหลักแหล่งยังสร้างตัวไม่ได้และตอนนี้รู้เองก็มีภาระทางบ้านและถ้าหนูเจอคนที่พอช่วยเหลีอหรือแบ่งเบาภาระได้หนูก็อยากไห้เค้าช่วยนะพี่
ผม:....(เงียบไปชัก2-3วิ)
ผม:งั้นหรอกเหรอ
ผม:ถ้าพูดตามความเป้นจริงเลยแบบไม่หรอกตัวเอง
แฟน:อืม
ผม:ถ้าน้องเจอคนที่ดีกว่าพี่ไห้ความไห้ช่วยเหลีอไห้ความหนั้นคงและความรัก พี่ก็ไม่ว่าอาไรพี่รู้ตัวดีว่าพี่ไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่างน้อยน้องก็บอกพี่ว่าวันไหนจาเรี่มคบคนไหม่บอกพี่ด้วย
แฟน:ได้ๆๆ
หลังจากนั้นเราก็พยามคุยเรี่องอื่นเพี่อไม่ไหเคิดมากเรี่องดั่งกล่าวเชี่งผมก็รู้ไนใจแล้วว่ามันต้องมีอาไรแน่ๆๆแต่ผมก็พยามไม่สนใจไม่คิดมากและพยามทำใจเย้นเพี่อไม่ไห้เราทะเลาะกันไนเรี่องนี้หลังจากนั้นเราก็วางสายจากนั้นวันต่อมาผมก็ได้รับงานจากญาติไห้ช่วยทำ1อาทิตย์หลังจากงานผมจีงได้โทหาอีกครั้ง
ไนวันที่ 5/8/59 2ทุ่มครี่ง
ผม:เป้นไงมั่งวันนี้งานหนักมากไหม
แฟน:เหมีอนนะแหละพี่เนี่อยๆๆ(เสียงตอบแบบเช่งๆ)
ผม:เหรอแล้วมีอาไรน่าสนใจมั่งไหมพูดไห้ฟังหน่อยไม่ได้คุยกันตั้งอาทิตย์หนื่งนะ
แฟน:ก็ไม่มีไรมากพี่เรี่อยๆๆเดีมๆๆ
ผม:มีอาไรอยากบอกพี่ไหม(ผมเข้าเรี่องเลยเพราะเรี่มรู้สึกว่ามันแปลกๆๆละ)
แฟน:ไม่มีอาไรจริงๆๆเหมีอนเดีม
ผม:มีอาไรที่พี่ต้องรู้ไหม(เตรียมใจไว้ละ)
แฟน:นีจาเอาจรีงๆๆเหรอพี่
ผม:บอกพี่เถอะพี่ถามเองพี่ไม่โกรธ
แฟน:หนูมีแฟน
ผม:เหรอคบกันได้กี่วันละ(ถามด้วยความแค้นใจที่สุดแต่พยามข่มเอาไว้)
แฟน:2อาทิตย์เองเพี่งเรี่มคบ
ผม:แล้วไปคุยกันท่าไหนถีงได้คบกัน
แฟน:ก็เขามาจีบหนูก็บอกแล้วว่าหนูไม่ชอบ
ผม:แล้วมีกี่คนที่มาจีบบอกพี่หน่อยสิ
แฟน:2คนอีกคนหนูไม่ขอบเค้าตัวดำ
ผม:แล้วนอนด้วยกันหรือยังหรือมีอาไรกันแล้วบอกพี่ตรงๆๆ
แฟน:ไม่มีพี่ก็รู้หนูไม่ใจง่ายขนาดนั้น
แฟน:หนูไม่ได้จะจรีงเหรอหนูมีพี่..........(และเกีดเสียงคนตะคอกไส่หละดังตุบ)
ละก็เงียบไปชัก1-2นาทีก่อนสายจาตัดไปชี่งก็เวลา 21:07 ไช้เวลาคุยกันชักเกีอบ 20นาที ผมพยามโทกลับเป้นสิบๆๆสายแต่ก็ติดต่อไม่ได้ ตอนนั้นสี่งที่ผมกลัวที่สุดเมี่ออาทิตย์ก่อนมันก็เปีนความจรีงจีตใจผมถีงกับเกีดอาการจืตตกต่ำว้าวุ้นเลยหัวสมองตะเลิดไปถีงไหนต่อไหนแต่ก็ยังคิดถีงแฟนว่ามันจาทำร้ายแฟนเราไหม เกีดความคิดตีกันว่า จาไปสนมันทำไมเป้นกำของมันที่ทำกับเรา แต่เราเคยรักกันนะ มันรักมืงไหมปานนี้มันมีอาไรกันไปถีงไหนต่อไหนแล้วเป้นบ้าอยู่จนถีง 22.30ผมนอนไม่หลับเลยโทไปถามและได้รู้ความจรีงจากเธอว่า
แฟน:พี่มีอาไรเหรอหนูจานอนละนะ
ผม:เป้นอาไรเกีดอาไรขี้นถีงเงียบไปละพี่โทไปก็ปิดเครี่อง
แฟน:ไม่มีอาไรหรอกสันยานไม่ดีฝนจาตก
ผม:....(ผมเงียบและหายใจลึกๆๆ)
ผม:มีอาไรที่พี่ต้องรู้ไหมบอกพี่เถอะพี่รู้ละ
แฟน:รู้อาไรพี่หนูบอกไปหมดแล้ว
ผม:โกหกไม่เกั่งเลยนะบอกพี่เถอะยี่งปล่อยไว้พี่ยี่งเจ็บ
ผม:พี่รู้ว่าน้องทะเลาะกับแฟนไหม่มันปาโทสับมันทำร้ายน้องไช่ไหม
ผม:มันอยู่กับน้องตอนนี้ไช่ไหม
แฟน:.....(ได้ยีนเสียงผู้ชายคงอยู่ด้วยกันสินะมันคงได้ยินเสียง)
แฟน:หนูขอโทษนะพี่
ผม:ไห้พี่คุยกับมันหน่อยมันอยู่ไกล้ๆๆไช่ไหม
แฟน:ไม่ต้องเขาได้ยินอยู่
ผม:ไห้พี่คุยกับมัน
แฟน:เขาได้ยีนอยู่พี่พูดกับหนูนี่ละ
ผม:ไห้พี่คุยกับมัน เดี่ยวนี้
แฟน:พี่ตั้งใจดีๆๆนะ อะ
ไอ้เวน:สวัสดีคับพี่ผมเพี่งรู้วันนี้ว่าเค้าเป้นแฟนพี่ผมขอโทษคับพี่
ผม:โอเคกูจาถามแบบลูกผู้ชายตรงๆๆ
ไอ้เวน:ได้คับผมลูกผู้ชายพอพี่ถามมาเลย
ผม:คบได้กันกี่วันละบอกตรงๆๆ
ไอ้เวน:ผมไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนเค้าบอกผมว่าไม่มีไครผมด็เชื่อเค้า
ผม:มันไม่เกี่ยวกับเรี่องนั้น คบกันได้กี่วันบอกมา
ไอ้เวน: 3อาทิตย์ คับพี่
ผม:3อาทิตย์ที่คบกันนอนด้วยมีอาไรกันแล้วไช่ไหม
ไอ้เวน:ผม ผมไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้วพี่
ผม:ไช่ไหม นอนด้วยกันทุกวันไช่ไหม ห้ะไช่ไหม
ไอ้เวน
มาถีงตอนนี้ผมก็ความรู้สึผมป่นกันไปหมดเสียใจ โล่งใจ สะใจ และไม่รู้จาทำยังไงต่อดีเพราะเกีดความรู้สึกจาที้งก็เสียดายจาเอาไว้ก็ขยาด
ตลอด 2วันมานี้รู้สึกทรมานเหลีอเกีนถีงขั้นกีนไม่ได้นอนไม่หลับจาได้มาระบายไห้ทุกท่านได้รับรู้อย่างน้อยก็เป้นที่เยียวยาจีตใจตัวเองไนตอนนี้
ตอนนี้สี่งที่ผมคิดได้ตอนนี้คือจาเลีกคิดเลีกอาลัยอาวรแล้วลบความทรงจำทุกอย่างเกี่ยวกับเรี่องแฟนคนนี้และไปไห้หมด
แต่ผมก็ไม่หมั่นใจกับความคิดตัวเองเท่าไหร่เลยอยากขอคำแนะนำจากทุกท่านใน ฟันทีบ แห่งนี้จะว่ามีทางออกที่ดีหรือดีกว่านี้หรือไม่
มาถีงที่นี้ก็ขอขอบคุณสำหรับคำแนะและกำลังใจที่ทุกท่านจามอบไห้ไนที่นี้ด้วยนะคับ
ผิดพลาดประการใดก็อภัยมานะที่นี้ด้วยนะคับ