ในวันนี้ที่อ่อนล้า…………… มีมากมายปัญหาพาสับสน สุดร้าวรอน อ่อนไหวในกมล อยู่อย่างคนทุกข์ท้อทรมาน มองรอบกายดูคล้ายมีเพียงเรา อยู่กับเงาเคล้าคู่ผู้ผสาน เคียงข้างกายม

'บานดอกติ้วพลิ้้วลมเช้าเย้าหยอกฝัน ปีเดือนวันลั่นเลื่อนขับเคลื่อนย้าย ทยอยเก็บฝันเหน็บหนาวอันเปล่าดาย ที่เรียงรายหล่นร่วงเรี่ยลานดิน  เช้าหมอกหม่นฝนแปลกหน้ามาเยี่ยมยาม โลกสีงา

ม้านั่งเก่ามุมหนึ่งที่ในสวน เปิดสมุดทวนบทกลอนมาย้อนอ่าน สีกระดาษค่อนเหลืองเก็บเรื่องนาน กว่าสิบปีเลยผ่านฉันจดจำ บทกลอนไม่หวานซึ้งตราตรึงหรอก บทเย้าหยอกขุ่นเคืองทั้งเรื่องขำ บทที่แสนวุ่นวายหลายคนทำ บท

โลมมารุตยุดมโน ลมเจ้าไยใจร้ายคล้ายยั่วเย้าส่งความเหงาเร้ารั้นวันเหน็บหนาวนภาคราค่ำคืนกลืนแสงดาวแขสกาวราวกลับเลือนลับไป ลมโลมร่างพร่างหนาวราวสะท้านสั่นเทิ้มยามลามลิ่วผิวลูบไล้โลมาลุกปลุกชันพร