ตอนจีบกัน ทักมา โทรหา ทุกวัน แต่พอเป็นแฟน คิดจะหาย
ก็หายไปเลย สองสามวันงี้ ทั้งๆที่อัพรูป IG อัพเฟส แต่ทักเราไม่ได้
โทรหาเราไม่ได้ อ้างว่าโทรศัพท์พัง จนเราต้องเอาเบอร์เพื่อนโทรไป
เลยโทรกลับ แล้วนัดเราเจอ ตั้งแต่คุยๆกันจนคบกัน เลื่อนไปมาตลอด
พอเราถาม ไหนจะออกมาเจอเรา ก็บอกว่า บอกแล้วไงไม่แน่นอน
บอกเหนื่อยไม่อยากออกไปไหนบ้าง จนตอนนี้รวมๆ รู้จักกันได้ 6เดือน
ก็ยังไม่เคยเจอกันเราไม่รู้ต้องรอถึงเมื่อไหร่
แล้วมีครั้งหนึ่ง เรากลับจากบ้านลงเครื่องดอนเมือง 4ทุ่มเกือบ 5ทุ่ม
แล้วเราขึ้นแท็กซี่กลับหอ เรากะจะโทรหา คุยเป็นเพื่อนบนแท็กซี่
โทรไม่รับค่ะ บอกตอนเช้าว่าหลับไปแล้ว เราเสียความรู้สึกมาก
คือเป็นแฟนกัน ไม่คิดจะห่วงกันบ้างเหรอ แฟนยังไม่ถึงห้องนะ
แต่กลับว่าเราแทน ว่าขึ้นเวลานั้นทำไม รู้ๆอยู่จะดึก มันฉุกเฉินไอ่sus
คือเอาตรงๆ เราไม่ได้ขอให้คุยกันตลอดเวลา ดูแลกันยิ่งกว่าแม่ลูก
อะไรแบบนั้น จริงๆเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน พอ มีคนนี้
ชีวิตแทบไม่ต่างจากเดิมบางทีแย่กว่าเดิม เวลาเสียความรู้สึก
พอเราขอเลิกก็ไม่ยอม บอกว่าไม่ผิดอะไร ไม่มีคนอื่น
ใช่สิไม่เคยทำอะไรผิดหรอก  เพราะไม่ทำอะไรเลยมากกว่า

มีใครมีประสบการณ์ และวิธีการแก้ปัญหานี้บ้าง
มาแชร์กันได้ ตอนนี้เรารู้สึกว่า การมีแฟนมันแย่มาก ไม่เห็นมีอะไรดีเลย
ถือเป็นความพลาดอย่างหนึ่งของชีวิต 😭😭

Tag ความรักวันรุ่น กับความรักวัยทำงาน เพราะอยากรู้
ความคิดเห็นจากทั้งสองมุมค่ะ เพราะเราเรียนปี5 แต่แฟน
ทำงานแล้ว

พิมพ์ในมือถือ อ่านยากขออภัย นะคะ🙏🙏