สวัสดีครับ
ที่บ้านผมส่วนมากเป็นคนหัวโบราณ ตอนเด็กผมจะไปไหนทีก็ไม่ค่อยได้ไป ต้องแอบหาข้ออ้าง แล้ววันนึ่งสมัย ม.ต้น เขาอยู่ ม.3 ผมอยู่ ม.2 ผมก็มีความรักกับแฟนคนนึ่ง แต่ความรักของผมก็ไม่ค่อยสมหวังเพราะคนในบ้าน ว่าไม่ดีบ้าง ไม่สมควรบ้าง เอาเรียนให้มันดีก่อน ผมก็เชื่อครึ่งบ้างไม่เชื่อบ้าง เพราะคิดว่าเราก็เริ่มโต น่าจะมีแฟนเหมือนคนอื่นได้บ้าง จนผมเลิกกับเขา จบไม่สวยกับแฟนคนนี้ เพราะเรื่องที่บ้านผมเป็นแบบนี้กับอาจจะเรื่องอื่นบ้าง จนจบม.3  ผมเรียนต่อสายอาชีพ เขาเรียนต่อสายสามัญ แล้ววันนึ่งเราก็กลับมาคุยใหม่ ก็ไปไม่สวยอีก จนผมคิดว่าผมคงมีความรักไม่ได้ ผมก็เรียน อาจจะมีนอกเส้นทาง แต่ผมก็เรียนจนจบปวช  ผมเรียนต่อปวส ส่วนเขาก็ต่อมหาลัย จนวันนึ่งผมก็มีแฟนใหม่ เขาก็มีแฟนใหม่ ผมไม่ได้คุยไม่ได้เจอ เพราะเขาขึ้นไปเรียนต่อที่กรุงเทพบวกกับเขามีแฟนใหม่ ผมคงคิดว่าคงไม่ได้คบกันอีกเพราะเรื่องมันผ่านมาเกือบ5-6ปี ผมเรียนจบปวส ผมเณฑ์ทหาร ผมมีงานทำ เขากำลังเรียนป.ตรี ปีสุดท้าย แล้ววันนึ่งผมช่วงเคาว์ดาว ผมทักเฟสเขาไป เขาตอบผมกลับมา ผมก็แอบคิดในใจนะ เพราะผมไม่มีใคร มัวแต่เรียนและก็ทำงาน พูดง่ายๆผมอยากมีแฟนสักที แต่กลัวว่าเขาจะมีแฟนอยู่ อยู่ๆผมก็ตัดสินใจขอเขากลับมาอีกครั้ง แล้วเขาก็กลับมา ผมก็กับเขาคุยกันมาได้สักพัก ผมก็บอกกับที่บ้านว่าผมมีแฟนแล้ว ที่บ้านผมก็บอกว่ามีได้ อาจจะลงมาหาที่บ้านมานอนค้าง เหมือนจะโอเคขึ้น  ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไป เพราะแฟนผมเขาว่าบอกจะลงมา เพราะถ้าเขาลงมาแล้วกับไปนอนที่บ้านก็อาจจะไม่ได้ออกมาหาผม เพราะที่บ้านเขาพ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยโอเคเรื่องนี้  เขาลงมาหาตอนกลางคืนเพราะนั่งรถจากกรุงเทพ ผมไปรับเขามาที่บ้าน เจอแม่ผม แม่ก็เหมือนจะโอเคครึ่งไม่โอเคครึ่ง เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านหรือมานอนบ้าน (จะว่าผมเชยก็ได้) ผมพาเธอไปเก็บกระเป๋าบนห้อง แล้วพาออกไปเที่ยว เรื่องเที่ยวที่บ้านโอเคมานานแล้ว แต่บังเอิญไม่ได้เจอยาย เพราะยายนอนแล้ว มันก็ดึกแล้วด้วย เที่ยวเสร็จก็กลับมานอนได้แปปนึ่ง เพราะตอนเช้านัดไปเที่ยวน้ำตกกับพี่ที่ทำงาน ผมก็กะว่าจะพาเธอไปด้วย ก่อนกลับไปเรียนต่อ ผมลงมาอาบน้ำเสร็จ เลยให้แฟนผมลงมาอาบน้ำ ผมก็เดินลงมาเป็นเพื่อนเพราะเขากลัวที่บ้าน ลงมาปุ๊บเจอยายคนแรกเลย แม่ออกไปข้างนอก ยายไม่ได้ว่าอะไรตอนแรก ผมก็บอกว่าแฟนผมนะ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมกับแฟนก็กำลังจะออกไปรวมตัว ยายเรียกเข้ามาคุยทั้ง2คนก่อนที่จะไปหาพวกพี่ๆ เขาพูดมาแบบตรงเกิ้น (ขอไม่พูดนะ) จนแฟนผมไม่พูดไม่จา น่าบึ่ง เขาก็จะเสียใจแหละ เพราะถ้าคิดกลับกัน ถ้าผมโดนแบบนี้ก็อาจรู้สึกแบบเขาก็ได้ ผมถามเครียดหรอ พยายามพูดให้สถานะการณ์ดีขึ้นเขาก็บอกว่าจะกลับหอ ไม่อยากอยู่แล้ว จะร้องไห้ ผมก็เลยขับรถต่อตลอดทางเขาไม่พูดเลยสักคำ จนเจอพวกพี่ๆ เขาก็ยังนิ่ง ไม่พูดไม่จา พอถึงน้ำตกเขาก็เริ่มยิ้ม เริ่มพูด ผมก็พยามพูดให้เขายิ้ม เขาก็ยิ้มแบบหนักใจ มีตอนนึ่งในระหว่างที่เหลือ2คน ผมพูดเรื่องที่ยายพูดขึ้นมาเพราะผมก็หนักใจ แบบทางตันหาทางออกไม่เจอ ผมก็บอกจะกลับไปพูดกับยาย เขาก็บอกว่าอย่าเลย เดี่ยวยายหาว่าเขามาบอกให้ตัวเองไปพูดอีก ผมก็ว่ามันก็จริง เดี่ยวเขาหาว่าเชื่อแฟนมากกว่า แฟนผมเขาบอกว่าตอนแรกจะเลิก จะกลับหอเลย จะไม่มาเที่ยวด้วยแล้ว จะไม่พูดด้วย ทำเอาผมยิ่งหนักใจเข้าไปอีกบวกกับเรื่องที่บ้าน พอถึงตอนกลับผมนั่งกอด นั่งจับมือ เพราะเขาบอกว่าอาจจะไม่ได้มาหาอีกยาวๆเลยแหละ ยิ่งทำให้หนักใจ พอกลับมาถึงบ้านผม ก่อนกลับแฟนผมก็พามาหมอเพราะหมอนัด เพราะเกิดอุบัติเหตุที่ทำงาน พอหาหมอเสร็จ ระหว่างที่รอเขาเรียกไปเซ็นชื่อ ผมก็ได้แต่นั่งคิดว่าจะทำยังไง บังเอิญผมนั่งเหม่อจนเขารู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ในใจ พอเสร็จจากมาหาหมอ ก็ถึงเวลาที่ผมต้องมาส่งเขาขึ้นรถกลับกรุงเทพ มีพวกพี่ๆที่ไปเที่ยวมาส่งด้วย เพราะถ้าผมมาส่งคนเดียว ผมคงทำใจไม่ได้ ผมได้แต่ท่องในใจว่าต้องเข็มแข็ง ต้องไม่ร้อง น้ำตาคลอเบ้าก็พยามเก็บอาการ (ไม่รู้นะว่าทำไมผมถึงเป็นไปถึงขนาดนี้ ไม่เคยร้องไห้ใครแฟนคนไหนเลย) ผมเดินไปหาพี่บอกรอก่อนนะ ได้รอบ2ทุ่ม ผมไม่อยากทิ้งเขา เพราะตอนนั้นแค่19.10 พวกพี่เขาก็บอกเดี่ยวรอ ผมเลยตัดสินใจเดินกลับไปหา เพราะผมเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ แฟนผมถามว่ายังไม่กลับอีกหรอให้พวกพี่เขามารอ เกรงใจ กลับไปเหอะ รอขึ้นรถได้ ผมเดินนั่งข้างๆแล้วพูดไปว่า ไม่ชอบที่มันเป็นแบบนี้เลย อดทนหน่อยนะ ละถามเขาว่าตอนแรกที่บอกว่าจะเลิกเลย ตอนนี้ยังคิดอยู่ไหม เขาบอกว่าขอคิดดูก่อน ยิ่งทำให้ผมไม่โอเคเข้าไปอีก พอดีคนเก็บตั๋วตะโกนมาว่า ใครจะไปหมอชิต มาเลย ขาดอีก2คน แล้วเขาก็บอกไปละนะ เดินไปโดยที่ไม่หันหลังมา แล้วผมก็เดินออกมา เพราะถ้าผมยืนดูรถวิ่งออกไป ความรู้สึกผมคงพังกองอยู่ตรงนั้น พวกพี่ๆก็จับมือผมเดินออกมาขึ้นรถ มาส่งที่บ้านผมยังทำใจไม่ได้ เดินขึ้นห้องแบบไม่พูด ไม่ลงมากินข้าว พอเปิดไฟ มองดูเตียงที่เขานอน ที่เขานั่งแต่งหน้า  ก็ยึ่งคิดถึงเขา เพราะนึกถึงคำพูดว่าจะไม่เจอกันอีกยาวเลย
ผมต้องทำยังไง เพราะผมเป็นคนสนุก ชอบพูดให้คนอื่นขำ ตอนนี้ผมไม่เป็นตัวเองเลย ไม่เคยแคร์ในเรื่องความรักครั้งก่อนๆ แต่ครั้งนี้แคร์เขามากจู่ๆก็กลับสวนทางกัน ผมก็แค่อยากมีความรัก อยากไปเที่ยวด้วยกัน ถ่ายรูปในที่ที่เราไปกับ ทำอะไรด้วยกัน เพราะที่ผ่านมาโมเม้นต์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมสักเท่าไหร่เลย หรือว่าผมยังไม่โตพอ หรือว่ายังดูแลใครยังไม่ได้