In This Corner of the World     เรื่องราวของ ซูสุ ผู้หญิงซึ่งอาศัยอยู่ที่เมืองคุเร  จังหวัดฮิโรชิมะ  ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

เป็นอนิเมะ ที่แสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของสงครามที่มีต่อผู้คนทั่วไป  

กำกับโดย     Sunao Katabuchi

ที่เคยฝากผลงานเช่น  Kiki's Delivery Service    Black Lagoon   เกม Ace Combat 5: The Unsung War  เป็นต้น

ซูสุ ให้เสียงโดย  Rena Nounen หรือ ชื่อในวงการว่า Non



เริ่มจาก  ซูสุ   เกิดและโตที่ เขต Eba  เมืองฮิโรชิมะ  จังหวัด ฮิโรชิมะ  ซึ่งอยู่ห่างจากใจกลางเมืองฮิโรชิมะมาประมาณ 3 กิโลเมตร
ครอบครัวของ ซูสุ มีอาชีพขายส่ง สาหร่ายตากแห้ง


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เขตเอบะ อยู่นอกเขตการระเบิดของระเบิดปรมาณูพอดี  ทำให้ พ่อกับน้องสาวของ ซูสุ รอดชีวิตจากแรงระเบิด
ส่วนคนแม่ ไปทำธุระในเมืองตอนนั้นพอดี  คิดว่าไม่น่ารอด  แต่น้องสาวก็โดนกัมมันตรังสี อาจจะเป็นมะเร็งในเวลาต่อมา

ในวงกลมสีน้ำเงินนะครับ

มืองฮิโรชิมะ  เป็นศูนย์กลางของเขตชูโกคุ หรือ เขตเกาะฮอนชูตอนใต้ของญี่ปุ่น
เป็นเมืองท่า อุตสาหกรรม และการค้า ที่สำคัญมาตั้งแต่ ปี 1880   จัดได้ว่าเป็นเมืองที่เจริญมาตั้งแต่ร้อยกว่าปีที่แล้ว



เมืองคุเร หรือ อำเภอคุเร   เป็นเมืองที่สังกัดจังหวัดฮิโรชิมะ  อยู่ห่างจากเมืองฮิโรชิมะ มาประมาณ 20 km

เดินทางด้วยรถไฟจากสถานีฮิโรชิมะ มาที่สถานีคุเร  ใช้เวลา 31 นาที (ช่วงสงครามโลก  ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง)


เมืองคุเร  เป็นฐานทัพเรือที่สำคัญของญี่ปุ่นมาตั้งแต่ ปี 1889 จนถึงปัจจุบัน

เรือรบสำคัญๆ มากมายของญี่ปุ่น เช่นเรือยามาโต้  ก็ถูกต่อขึ้นที่นี้  

ลักษณะภูมิประเทศคือ  เป็นเมืองที่มี คลองผ่านกลางเมือง  และมีภูเขาสูงล้อมรอบ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บ้านของครอบครัวโฮโจ  อยู่นอกเขตเมือง ในภูเขา

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองนั้น  
ในช่วงต้นๆของสงคราม ผู้ชายที่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย จะถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารก่อน
ในช่วงหลังๆ  ผู้ชายไม่พอใช้ ผู้ชายทุกคนที่มีสุขภาพแข็งแรง อายุ 15-16 ปีขึ้นไป จะถูกเกณฑ์ไปหมด (บางคนพิการหูดับ 1 ข้าง  หรือ สายตาสั้นมาก ก็โดน)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชูซาคุ สามีของซูสุ ก็เป็นทหารนะ  แต่ทำงานธุรการ  ตอนแรกเลยไม่ส่งไปรบ  แต่ตอนหลังทหารหน่วยสู้รบไม่พอใช้เลยโดนไปด้วย

ส่วนผู้หญิงและเด็ก  จะถูกเกณฑ์ไปทำงานในโรงงานทดแทนแรงงานผู้ชาย
ทำให้แรงงานภาคการเกษตรขาดแคลน ส่งผลให้อาหารไม่พอกิน

ในช่วงปี 1941-1943  การขนส่งทางเรือจากดินแดนในยึดครองของญี่ปุ่น เช่น แมนจูเรีย เกาหลี จีน ไต้หวัน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ยังพอทำได้บ้าง  การขาดแคลนอาหารและเชื้อเพลิงยังไม่รุนแรงมากนัก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ งานแต่งของ ซูสุ กับ ชูซาคุ มีอาหารการกินค่อนข้างดีเลยทีเดียว

พอขึ้นปี  1944  เรือดำน้ำกับเครื่องบินสหรัฐ ได้ออกปฏิบัติการถล่มกองเรือขนส่งญี่ปุ่นอย่างหนัก  ทำให้การลำเลียงอาหารและเชื้อเพลิง จากแผ่นดินอาณานิคมมายังญี่ปุ่นทำได้ลำบาก จำนวนเสบียงต่างๆ ที่ลำเลียงมาญี่ปุ่นในปี 1944 เหลือไม่ถึงครึ่งของปี 1943
ส่วนปี 1945  เกือบจะเป็น 0 เลย (เรือลำเลียงโดนยิงจมเกือบหมด)

รัฐบาลญี่ปุ่น จึงได้เริ่มเข้มงวดในการปันส่วนอาหารแก่ประชาชน
โดยประชาชนจะได้รับอาหารเพียงวันล่ะ ข้าวสาร 250-330 กรัมต่อคน อาหารอย่างอื่นเช่น ปลา เต้าหู ขนมปังกรอบ น้ำตาล เกลือ หรือ อื่น บ้างเป็นบางวัน


แม่บ้านญี่ปุ่น ต่อคิวรอรับปันส่วนอาหารจากส่วนกลาง  แม้แต่ฝืน หรือ ถ่าน ก็ถูกจำกัดการใช้งาน
ช่วงนั้น คนญี่ปุ่น มักจะปลูกผัก เลี้ยงไก่ เพื่อกินเองในครอบครัว  

การเดินทางทำได้ลำบาก  เนื่องจาก ถ่านหินซึ่งเป็นแหล่งพลังงานที่สำคัญของรถไฟถูกนำไปใช้ ผลิตไฟฟ้าในโรงงานผลิตอาวุธ  ส่วนขบวนรถไฟก็มักจะถูกนำไปใช้ลำเลียงในภารกิจทางทหาร


การโจมตีทางอากาศ

เนื่องจาก เมืองคุเร เป็นเมืองสำคัญทางทหาร  จึงถูกโจมตีหลายครั้ง

5 พฤษภาคม 1945 — ทิ้งระเบิดทำลายคลังแสงที่เขตฮิโระ
22 มิถุนายน, 1945 — ทิ้งระเบิดทำลายคลังแสงของเมืองคุเร
1 กรกฎาคม, 1945 —โจมตีทางอากาศใส่เมืองคุเร
24–28 กรกฎาคม, 1945 —โจมตีทางอากาศใส่กองเรือญี่ปุ่นที่ท่าเรือคุเร

โดยเมืองคุเร  มีผู้เสียชีวิต จากการโจมตีทางอากาศประมาณ 2100 คน


สภาพเมืองคุเร  หลังการโจมตีทางอากาศ


เรือลาดตระเวณ Aoba  ภายหลังการโจมตี ที่ท่าเรือคุเร

การแต่งกายของประชนเพื่อเตรียมรับมือการโจมตีทางอากาศ


สภาพภายในหลุมหลบภัย