สวัสดีค่ะพอดีเราเคยเข้ารับการผ่าตัดหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทบริเวณเอวช่วงเดือนมิ.ย. ปี20ุ16 มาค่ะ
เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ทั้ง1.อาการก่อนผ่า จน 2. เมื่อรู้ตัวว่าต้องผ่า ไปจนถึง 3. การพักฟื้นและทำกายภาพหลังผ่าเสร็จนะคะรวมถึงการใช้ชีวิตที่จะไม่เหมือนเดิมกับก่อนผ่านะคะ เพราะช่วงพักฟื้นเราทำไรไม่ได้นอกจากนอนเล่นมือถือแล้วก็หาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้และการใช้ชีวิตหลังผ่า เลยอยากเอาประสบการณ์ตัวเองมาแชร์ว่ากว่าจะผ่านมาได้ก็เครียดพอสมควร

เริ่มด้วย อาการก่อนผ่านะคะ คือปีที่แล้ว(อายุ21)เราเคยล้มแรงๆครั้งนึงแต่คิดว่าไม่ได้เป็นอะไรมากมีแค่แผลถลอกเฉยๆ แล้วพอผ่านไปเดือนนึงที่เราไปเรียนต่อต่างประเทศอยู่พอดีด้วย(จะเห็นได้ว่ากระทู้เก่าของเราก็เคยมาถามในพันทิปไปรอบนึงแต่ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโรคที่เป็นคืออะไรเพราะยังสื่อสารกับหมอไม่ค่อยได้) ดันมีอาการปวดแว๊บขึ้นมาบริเวณสะโพก ปวดมากๆแบบเดินไม่ได้เลยค่ะ ต้องให้เพื่อนพยุงไปหาหมอที่ต่างประเทศแล้วยังสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง โชคยังดีที่ยาที่หมอออกใบสั่งยาให้เรา เราทานไปไม่กี่วันอาการก็ดีขึ้นจนหายสนิทเลยค่ะ กลับมาเรียนต่อได้จนจบเทอม เพียงเพราะกินยาที่เราอ่านชื่อยากับสรรพคุณไม่ออกด้วยซ้ำ กระทั่งกลับไทยได้โดยสวัสดิภาพค่ะ ตอนนั้นก็คิดว่าหายเองแล้วนะคะ

เมื่อรู้ตัวว่าต้องผ่า
ผ่านไปประมาณครึ่งปี จอตอนนี้กลับมาเรียนที่ไทยจบไปอีกเทอมแล้วนะคะ อาการมันก็กลับมาอีกค่ะเพราะช่วงท้ายๆเทอมเรานั่งอ่านหนังสือติดต่อกันนานๆทั้งยังนั่งผิดท่า, นั่งบนโซฟานิ่มๆอาการเลยกลับมา แต่คราวนี้รุนแรงกว่าเดิมมากเพราะซื้อยาทานเองก็ไม่หายจนต้องไปหาหมอที่รพ.แถวบ้าน หมอก็วินิจฉัยอาการและสั่งให้ทำกายภาพ7วัน แต่เราทำไปได้แค่3วันแล้วปวดมากกว่าเดิมแบบปวดร้าวลงขาซ้ายจนขาซ้ายชาแบบก้าวขาไม่ออกเลยค่ะมันชาไปหมด โดยเราได้ซื้อที่พยุงหลังมาช่วยด้วยค่ะเพราะมีประโยชน์มากได้ใส่จนทุกวันนี้เลยค่ะ ช่วงนั้นเราเครียดมากเพราะกลัวจะเป็นอะไรร้ายแรง จนสุดท้ายต้องเปลี่ยนไปหาหมออีกรพ.ที่มีเครื่องมือทางการแพทย์พร้อมกว่าเพื่อทำMRIดูว่าหมอนรองกระดูกบริเวณไหนที่มีปัญหา สรุปคือเป็นที่L5-S1 ค่ะแล้วเราก็แอดมิทวันนั้นพร้อมเตรียมเข้าห้องนั้นผ่าตัดคืนนั้นเลยค่ะ โชคดีมากที่คุณหมอยอมผ่าให้คืนนั้นเพราะอาการวันนั้นเราเจ็บมากจริงๆเหมือนโดนมีดแทงตลอดเวลา เดินไปห้องน้ำหรือนั่งไม่ได้เลยค่ะ ต้องนอนอย่างเดียว เป็นวันที่เจ็บที่สุดในชีวิตแล้วค่ะ การผ่าตัดใช้วิธีแบบส่องกล้องนะคะตอนผ่าไม่รู้สึกตัวเลยค่า ใช้เวลาผ่าประมาณ2-3ชม.(รวมพักฟื้นก่อนย้ายกลับเข้าห้องพักค่ะ) ค่าใช้จ่ายประมาณ27x,xxx บาทนะคะ(จำตัวเลขเป๊ะๆไม่ได้) พอวันถัดไปก็มีนักกายภาพมาสอนเดินโดยใช้Walkerค่ะ ให้เดินสั้นๆแค่ไปเข้าห้องน้ำแล้วก็สอนท่ากายบริหารที่ทำได้บนเตียง4ท่า เพราะหลังผ่าก็ต้องใช้เวลาพักฟื้นอีกประมาณ2เดือนค่ะ กว่าจะกลับมาเดินได้คล่องโดยไม่ต้องใช้walkerหรือให้คนช่วย สรุปคือนอนรพ.แค่3คืนก็ได้กลับไปพักฟื้นต่อที่บ้านค่ะ ช่วงที่อยู่รพ.ได้รับการดูแลอย่างดีค่ะ พี่ๆพยาบาลก็ใจดีพาเราไปเข้าห้องน้ำเอย ช่วยจับwalkerตอนหัดเดินเอย พานั่งรถเข็นเอย และอีกหลายอย่างค่ะเลยทำให้มีกำลังใจมากขึ้นอีกหน่อยค่ะ ก่อนกลับคุณหมอก็บอกว่าหลังจากนี้ห้ามยกของหนัก ห้ามเอี้ยวหรือเอื้อมตัว และให้ลดนน.ค่ะ

การพักฟื้นที่บ้านและทำกายภาพหลังผ่า
ช่วงนี้เราปิดเทอมใหญ่พอดีค่ะเลยได้พักแบบยาวๆ2เดือนกว่าโดยไม่มีภาระหน้าที่ใดๆ(โชคดีมากที่ไม่เป็นช่วงเปิดเทอมไม่งั้นได้ดรอปทุกวิชาของเทอมนั้นแน่นอนค่ะเพราะเจ็บแบบเดินไม่ได้เลยต้องมีคนพยุงตลอด) ช่วงแรกๆที่อยู่บ้านก็ทำได้แค่ท่ากายภาพ4ท่าค่ะ ได้แก่ กระดกข้อเท้า, ชันเข่า, ยกสะโพก, เกร็งท้อง เวลาว่างก็ดูทีวีกับเล่นมือถือนี่แหล่ะค่ะ ออกแรงอะไรยังไม่ได้ ออกจากบ้านก็ไม่ได้ค่ะเพราะอันตรายมากแค่มีคนมาเฉียดเรา เราก็เกร็งจนกลัวล้มแล้วค่ะ ช่วงนั้นยังมีอาการปวดอยู่ประมาณ1สัปดาห์หลังผ่าค่ะ โดยเราทานยาแก้ปวดหลังผ่าแต่1สัปดาห์ค่ะ หลังจากนั้นก็ทานแค่ยาบำรุงปลายประสาทกับยาบำรุงตับค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงที่เรากลับมาเครียดและคิดมากอีกครั้งค่ะ เพราะเราว่างมากๆวันๆก็นั่งเล่นมือถือพอเข้าsocial networkเห็นเพื่อนได้ฝึกงาน ได้ไปเที่ยว ไปสังสรร ในขณะที่เราไม่มีโอกาสได้ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์เราเลยค่อนข้างจิตตก เนื่องด้วยปกติเป็นคนไม่ติดบ้านค่ะ ต้องมีอะไรทำตลอดเวลา ชอบเที่ยวด้วยค่ะ แพลนญี่ปุ่นช่วงส.คก็ อดไปเลย

ผ่านไป1เดือน พอเริ่มยืน,เดินเองได้ ก็ยังออกจากบ้านไม่ได้เพราะเดินนานๆแล้วปวดเอวค่ะ จึงเริ่มเครียดว่าจะหายไม่ทันเปิดเทอม เลยขอให้เพื่อนที่เรียนอยู่คณะสหเวชพารุ่นพี่ที่เรียนเอกกายภาพและกำลังฝึกงานที่รพ.ศิริราชอยู่มาช่วยดูอาการที่บ้านและสอนท่าออกกำลังกายเพิ่มเติม

พักฟื้นครบ2เดือน ก็เริ่มออกจากบ้านไปทำธุระได้แล้วค่ะ แต่ออกครั้งนึงคือไม่นานมากและต้องนั่งรถยนตร์เท่านั้นค่ะ รถชนิดอื่นเลิกคิดได้เลยค่ะเพราะมันจะกระเทือน ตอนนี้ก็เดินไปไหนมาไหนได้เองแล้วค่ะ แต่ยังขึ้นบันไดไม่ค่อยไหว วันไหนว่างๆเราก็ออกกำลังกายโดยการว่ายน้ำ

ผ่านไป2เดือนครึ่ง ตอนนี้เปิดเทอมแล้วค่ะ เราก็ใส่ที่พยุงหลังไปเรียนที่มหาลัยค่ะ แต่จะนั่งเรียนนานๆไม่ค่อยได้ต้องพยายามลุกบ่อยๆทุกครั้งที่เบรคค่ะ ดีที่วิชาเรียนไม่เยอะมากเพราะอยู่ปีสุดท้ายแล้ว เลยทนๆไปจะได้เรียนจบพร้อมเพื่อน ไม่อยากนั่งว่างๆอยู่บ้านแล้วเราก็เรียนได้จนจบเทอมไม่ได้มีปัญหาใดๆ ช่วงท้ายๆเทอมก็ออกไปทำงานกับเพื่อนนอกบ้านได้แล้วค่ะโดยไม่ต้องมีคนไปด้วย คือเดินทางคนเดียวแล้วก็นั่งรถเมล์ได้แล้ว(ยังใส่ที่พยุงหลังอยู่ตลอดนะคะ) นั่งมอเตอร์ไซค์ก็ได้แล้วค่ะแต่จะนั่งแค่วันที่รถติดจริงๆเท่านั้น

ช่วงปลายธ.ค. เราไปเที่ยวต่างประเทศกับครอบครัวได้แล้วค่ะ ยังมีอาการปวดเวลานั่งเครื่องบินนานๆก็ต้องลุกไปเดินบ่อยๆ แต่ช่วงนี้จะไม่ค่อยได้ใส่ที่พยุงหลังแล้วค่ะเพราะดีขึ้นแล้ว แต่ยังไม่สามารถยกกระเป๋าหนักๆได้เหมือนเดิมค่ะ

ปัจจุบันนี้ก็นั่งพื้นได้แล้วค่ะ นอนพลิกตะแคงข้างซ้าย(ข้างที่มีอาการ)ก็ได้แล้วค่ะ แต่ยังไม่กล้าทำอะไรแรงๆเช่นกระโดดหรือยกของหนักนะคะ แต่สรุปก็คือกลับมาใช้ชีวิตได้เกือบเหมือนเดิม100%แล้วค่ะ เว้นแค่เวลาเพื่อนชวนไปเล่นice-skateหรือโยนbowlingที่ยังไม่กล้าและไม่คิดจะเล่น55555
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ เราถือว่าเราโชคดีมากที่ทางบ้านมีกำลังทรัพย์มากพอจะดูแล้ค่าใช้จ่ายและอุปกรณ์ดูและตัวเองทั้งหลายตลอดค่ะเพราะถ้าขาดตรงนี้ไปเราคงเครียดมากกว่านี้ค่ะ เพราะอาการเราหนักมากต้องได้รับการผ่าตัดวันนั้นเลยอ่ะค่ะ สุดท้ายนี้ใครมีคำถามอะไรหรืออยากถามข้อมูลอะไรเพิ่มเติมก็สอบถามได้เลยนะคะ ช่วงนี้เราเพิ่งเปิดเทอมเทอมสุดท้ายเลยยังว่างอยู่ งานยังไม่เยอะมาก5555 สรุปเราก็ได้เรียนจบพร้อมเพื่อนเพียงแค่ไม่ได้ฝึกงานเหมือนคนอื่นเพราะต้องพักฟื้นอยู่บ้านเท่านั้นเอง ขอบคุณมากค่ะ

ปล.เป็นกระทู้แรกที่เขียนยาวขนาดนี้ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ กลัวtagผิดมากค่ะ