พอดีเรากำลังจะหัดแต่งนิยายเจ้าค่ะ วางพล๊อตเรื่องไว้บ้างแล้ว จะเป็นเรื่องการระลึกชาติ การรอคอย บ่วงที่ผูกมัดคนในอดีตไว้
รบกวนช่วยถอดประโยคนี้ออกเป็นคำเมืองให้หน่อยนะคะ

"ข้าเจ้ารออ้ายมาเมินนักแล้ว นานจนไม่รู้ว่านานเท่าใด นานนัก กลับมาเถิดอ้าย กลับมาหาข้าเจ้า"

ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ ข้าเจ้าก็จักบ่ลืม จักไม่เปลี่ยนใจ ถึงแม้จะบ่ได้เคียงกับอ้าย ถึงจะทำได้แค่เพียงเฝ้ามองอ้ายรักคนอื่น ข้าเจ้าก็ยอม

ข้าเจ้าตัดสินใจทิ้งทุกสิ่งอย่าง หวังแค่เพียงอ้ายจักเมตตา อุตส่ายอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนมาหวังมาตายเอาดาบหน้าพร้อมอ้าย
อ้ายกลับหยามใจข้าเจ้านักอ้ายมีคู่หมายแล้ว ไยจึงต้องมาลวงข้าเจ้าอีกเล่า ข้าเจ้าช้ำใจนัก

พระพี่นาง จะผ่านมาแล้วกี่ภพกี่ชาติ เจ้าพี่ก้อไม่เปลี่ยนเลย ไม่เปลี่ยนเลย ช่างใจดำนัก ข้าเจ้าจะไม่มีวันยกโทษให้ท่าน ไม่มีวัน

ช่างน่าอนาถใจนัก ที่จำต้องแบ่งสามีกับหญิงอื่น แล้วใครเล่าจักทุกข์เท่าข้า
เจ้าคิดว่าข้าใจดำงั้นรึ แล้วเจ้าเล่า เจ้าเป็นผู้มาทีหลัง มาแย่งคนรักไปจากข้า เจ้าแย่งสามีข้าแท้ๆ
เมื่อเจ้าพี่มาเรือนข้า เจ้ายังทุกข์ใจถึงเพียงนั้น แล้วข้าเล่าละออออง ข้ามาก่อนเจ้านานเท่าใดแล้ว

ข้าทำเลวกับเจ้างั้นรึ เจ้าพรากดวงใจข้า ข้าพรากชีวิตเจ้า ไม่สาสมกันดอกรึ


ช่วยเรียบเรียงให้เป็นคำเมืองโบราณหน่อยนะคะ ขอบคุณค่าาา