วันนี้เราขึ้นเรือตอนเย็นมาก แล้วคนมันแน่น เลยลงท่าช้าง เพื่อกะจะรอลำต่อไป
ตอนยืนบนโป๊ะมืดๆ มีฝรั่งผุ้หญิงวัยรุ่นสองคนสวยมากยืนอยู่ด้วย
เรามีลางสังหรณ์ว่าจะโดนถามยังไงไม่รู้ แล้วลางเราก็แม่นจริง
คนสวยคนนึงเดินเข้ามาหาเรา แล้วยิ้มถามว่า ท่านี้ไปข้าวสารไหม
เราไม่รู้ เราเลยบอกเค้าว่าเดี๋ยวไปถามเจ้าหน้าที่ให้ แล้วเราก็วิ่งไปข้างบน เดินไปถามพนักงานเก็บเงินตรงงทางเข้าว่า
ไปข้าวสารท่านี้ป่าวคะ เค้าก็พยักหน้า เราก็ถามอีกว่า ใช่ทางที่ไปสาทรมั้ยคะ เค้าก็พยักหน้า
เราก็ยิ้มแล้วขอบคุณ
แล้วเดินลงโป๊ะมา สบตาฝรั่งคนสวยอย่างมั่นใจ ยิ้มแล้วบอกว่า yesๆ โป๊ะนี้แหละ
แล้วเค้าก็ขอบคุณเรากันใหญ่ เราก็ยิ้มอย่างไมตรีจิตที่สุดตอบกลับไป
สักพักเรือก็ไม่มาสักที แล้วสองคนนั้นก็หายไป
หันไปมองอีกทีพบว่าเค้าไปยืนกันอีกโป๊ะนึง เราก็เอะใจว่า ทำไมเค้าไม่เชื่อเราหว่า ทันใดนั้นเรือก็มาพอดี เราเลยลงเรือ
แต่ยังคาใจอยู่เลยกลับมาเสิร์ชเน็ตพบว่า ข้าวสารลงท่าพระอาทิตย์
ดังนั้นต้องขึ้นอีกโป๊ะน่ะถูกแล้ว
ใจนึงเราดีใจนะที่ถึงจะบอกทางผิดไปแต่เค้าก็ไม่ได้หลงไปตามที่เราบอก
อีกใจเราเฟลมากกกก เหมือนเราเป็นตัวตลกไปเลย ไอท่าทีมั่นใจที่กล้าเจรจากับฝนั่งเมื่อกี้
กลายเป็นเหมือนเราเป็น ไอบื้อที่มีดีแค่รอยยิ้มมั่นๆแต่เนื้อหามั่วอะ
ฝรั่งสองคนนั้นจะมองคนไทยเป็นยังไง เป็นพวกอวดฉลาดทั้งที่โง่รึเปล่า เป็นพวกแปลกๆเปล่า ทำทีมาให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ สุดกำลังแต่ข้อมูลดันมั่ว เค้าจะมองว่าคนไทยชอบแกล้งป่าว เฮ้อ คิดแล้วรู้สึกแย่อะ