เย็นวันหนึ่ง ที่รอรถกลับบ้านตามปกติ.....
...................................
โดยความเป็นคนอารมย์ดี ไม่คิดอ่ะ
เพราะ มั่นใจเวลาใส่ชุดนักศึกษา
ยืนรอซักพักนึ่ง มีฝรั่งผุ้หญิงน่ารัก มาถามทางครับ
..................................
เค้าเปิดแผนที่ให้ดู แล้วกำลังจะพูดอะไร  
ผมก็ตอบกลับไปอย่างมั่นใจว่า..................."I'm don't speak english." เท่านั่นแหละ

ฝรั่งเธอยิ้มได้น่ารักมากกกกกกกกกก  
แล้วเธอก็ไปถามคนอื่นต่อ

ในขณะที่เธอไปถามอีกคน เธอก็หันมามองผม แล้วก็ยิ้มแบบเดิมอีก

ในใจตอนนั้นแบบ ฮู่ว ดีใจจัง อย่างน้อยเราก็ไม่เดินหนีฝรั่ง ทั้งยังทำให้เธอยิ้มอีก
มีความสุขจัง

พอมารู้ความหมายที่ตัวเองพูดไปตอนนั้น.......
ที่แท้รอยยิ้มนั่นมันยิ้มแบบ "แล้วยูพูดภาษาอะไรอยู่"

คิดถึงรอยยิ้มนั่นแล้ว  ตราตรึงใจจังเลย