คือผมทำงานอยู่ในบริษัทเอเจนซี่ชั้นนำของindustry นึง ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันในวงการทั้งในประเทศและระดับโลก เป็นบริษัทที่ผมใฝ่ฝันอยากทำมาตั้งแต่สมัยเรียนเรื่อยมา จนจบทำงานในระดับโลคอล พยายามเรื่อยมาจนสามารถเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ในที่สุด แต่....
"ผมกลับไม่มีความสุขและไม่เอนจอยเลย"
ใช่ครับ ผมตอบไม่ได้ว่าตัวเองมีความสุขจากงานที่ทำไหม มันอึนๆ นอยๆ บอกไม่ถูก ทั้งๆที่มันก็เป็นงานที่ผมอยากทำ และในบริษัทที่ผมและใครหลายคนอยากเข้ามาอยู่
ผมพอมีประสบการณ์การทำงานในสายอาชีพนี้ เริ่มจากศูนย์ จนถึงขั้นได้รับการโปรโมทเป็นระดับเมเนเจอร์ภายในช่วงเวลา 2 ปีกว่าๆจากบริษัทเก่า ด้วยความที่เป็นบริษัทโลคอลขนาดเล็ก ผมจึงได้เรียนรู้จากการทำทุกอย่างเป็น ลูกค้าหลากหลายประเภท ก็เรียกได้ว่าพอมีประสบการณ์การทำงานมาบ้าง แต่พอมาอยู่ที่นี่ ผมต้องมาดูแลลูกค้าประเภทองค์กร หรือ พวกการเงิน ลูกค้าแต่ละเจ้าระดับประเทศทั้งนั้น ซึ่งก่อนหน้านี้ก็น่าสนใจ เพราะเป็นสิ่งใหม่ เลยอยากลองเรียนรู้ พอได้เริ่มทำก็เหมือนเปิดโลก และก็พบว่ามันยากมาก เห็นถึงความต่างในการทำงานระหว่างบริษัทโลคอล และบริษัทอินเตอร์ ซึ่งส่วนตัวผมก็เห็นว่าต่างก็มีข้อดีข้อเสียคนละแบบ
อะไรที่ทำให้ผมไม่มีความสุขน่ะเหรอ?
จากการที่ผมเคยเป็นคนมีพลังล้นเหลือ มีความกระตือรือร้นในการทำงาน มีความมั่นใจ กลายเป็นคนทื่อบื้อ ไม่รู้เรื่องรู้ราว ขาดความมั่นใจ เพราะวิธีการทำงาน วิธีคิดที่เปลี่ยน และประเภทลูกค้าที่แทบจะอยู่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ตัวเองสนใจเลยด้วยซ้ำ ที่สำคัญ พลังที่เคยล้นเหลือกลับหายไปมาก เหนื่อยหน่าย ความเป็นตัวเองหายไป จนน่าใจหาย
ผมต้องทำหน้าที่นอกจากดูแลลูกค้า แล้วคือต้องคิด Strategy แน่นอนผมอยากเรียนรู้จากองค์กรระดับโลกขนาดนี้ การคิด Strategy จะสามารถพัฒนาทักษะงานของเราได้ อยากทำให้เป็น อยากเก่ง แต่ผมกลับไม่มีพลัง ขาดแรงจูงใจ ขาด Passion อย่างแรงและไม่เอนจอย มันเลยกลายเป็นว่า เราทำงานให้เสร็จเพราะความรับผิดชอบเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่ผมเลย
เจ้านาย...หลายคนบอกว่าผมโชคดีที่ได้มาอยู่ทีมนี้กับพี่คนนี้ แต่เหมือนกับว่าเรามีช่องว่างระหว่างกันมาก ด้วยที่หัวหน้านั้นถือว่าเป็นรุ่นใหญ่ของวงการ ขณะที่ผมอายุรุ่นลูก ผมรู้เลยว่าผมยังไม่สามารถสร้างความเชื่อมั่นในตัวผมให้แก่เจ้านายได้ และเจ้านายก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่ผมทำมา หลายครั้งมีเหตุการณ์ทำนองนี้ที่ทำให้ผมท้อใจ
งานยากที่อยู่ตรงหน้า ผมอยากพยายามให้เป็น แต่มันเดินอยู่บนความขัดแย้งในใจแบ่งเป็น 2 ฝั่ง คือ “ไม่อยากทำ เครียด กดดัน” และ อีกฝั่งคือ “เห้ย ต้องทำให้ได้ดิ เราได้มาอยู่บริษัทระดับโลกทั้งทีนะเว้ย นี่คือโอกาส”
ก่อนหน้านี้เจ้านายเคยถามว่า คิดว่าตัวเองเหมาะกับลูกค้าประเภทองค์กรไหม ณ ตอนนั้นผมตอบไปว่า “ยังตอบไม่ได้ เพราะขอให้เวลาตัวเองสักปีก่อน แล้วจะประเมินตัวเองอีกทีว่าชอบไหม”
มาตอนนี้เข้าสู่เดือนที่ 7 ปัจจุบัน ผมพอจะตอบได้ว่า ผมไม่ชอบการทำงานลูกค้าประเภทองค์กรหรือการเงิน คืออยากทำให้เป็นนะครับ แต่รู้เลยว่ามันไม่เอนจอย ไม่ใช่ตัวเอง ตอนนี้ผมเลยสับสนในตัวเองมาก และค่อนข้างเครียดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ผมได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้แล้ว จะล้มเลิกง่ายๆเลยเหรอ แต่ถ้าไปต่อ เราก็ไม่เอนจอยอยู่ดี แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีครับ
ทำไงดีครับ "ไม่มีความสุขกับงาน" กับการทำงานในที่ๆใฝ่ฝันมาทั้งชีวิต
"ผมกลับไม่มีความสุขและไม่เอนจอยเลย"
ใช่ครับ ผมตอบไม่ได้ว่าตัวเองมีความสุขจากงานที่ทำไหม มันอึนๆ นอยๆ บอกไม่ถูก ทั้งๆที่มันก็เป็นงานที่ผมอยากทำ และในบริษัทที่ผมและใครหลายคนอยากเข้ามาอยู่
ผมพอมีประสบการณ์การทำงานในสายอาชีพนี้ เริ่มจากศูนย์ จนถึงขั้นได้รับการโปรโมทเป็นระดับเมเนเจอร์ภายในช่วงเวลา 2 ปีกว่าๆจากบริษัทเก่า ด้วยความที่เป็นบริษัทโลคอลขนาดเล็ก ผมจึงได้เรียนรู้จากการทำทุกอย่างเป็น ลูกค้าหลากหลายประเภท ก็เรียกได้ว่าพอมีประสบการณ์การทำงานมาบ้าง แต่พอมาอยู่ที่นี่ ผมต้องมาดูแลลูกค้าประเภทองค์กร หรือ พวกการเงิน ลูกค้าแต่ละเจ้าระดับประเทศทั้งนั้น ซึ่งก่อนหน้านี้ก็น่าสนใจ เพราะเป็นสิ่งใหม่ เลยอยากลองเรียนรู้ พอได้เริ่มทำก็เหมือนเปิดโลก และก็พบว่ามันยากมาก เห็นถึงความต่างในการทำงานระหว่างบริษัทโลคอล และบริษัทอินเตอร์ ซึ่งส่วนตัวผมก็เห็นว่าต่างก็มีข้อดีข้อเสียคนละแบบ
อะไรที่ทำให้ผมไม่มีความสุขน่ะเหรอ?
จากการที่ผมเคยเป็นคนมีพลังล้นเหลือ มีความกระตือรือร้นในการทำงาน มีความมั่นใจ กลายเป็นคนทื่อบื้อ ไม่รู้เรื่องรู้ราว ขาดความมั่นใจ เพราะวิธีการทำงาน วิธีคิดที่เปลี่ยน และประเภทลูกค้าที่แทบจะอยู่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ตัวเองสนใจเลยด้วยซ้ำ ที่สำคัญ พลังที่เคยล้นเหลือกลับหายไปมาก เหนื่อยหน่าย ความเป็นตัวเองหายไป จนน่าใจหาย
ผมต้องทำหน้าที่นอกจากดูแลลูกค้า แล้วคือต้องคิด Strategy แน่นอนผมอยากเรียนรู้จากองค์กรระดับโลกขนาดนี้ การคิด Strategy จะสามารถพัฒนาทักษะงานของเราได้ อยากทำให้เป็น อยากเก่ง แต่ผมกลับไม่มีพลัง ขาดแรงจูงใจ ขาด Passion อย่างแรงและไม่เอนจอย มันเลยกลายเป็นว่า เราทำงานให้เสร็จเพราะความรับผิดชอบเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่ผมเลย
เจ้านาย...หลายคนบอกว่าผมโชคดีที่ได้มาอยู่ทีมนี้กับพี่คนนี้ แต่เหมือนกับว่าเรามีช่องว่างระหว่างกันมาก ด้วยที่หัวหน้านั้นถือว่าเป็นรุ่นใหญ่ของวงการ ขณะที่ผมอายุรุ่นลูก ผมรู้เลยว่าผมยังไม่สามารถสร้างความเชื่อมั่นในตัวผมให้แก่เจ้านายได้ และเจ้านายก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่ผมทำมา หลายครั้งมีเหตุการณ์ทำนองนี้ที่ทำให้ผมท้อใจ
งานยากที่อยู่ตรงหน้า ผมอยากพยายามให้เป็น แต่มันเดินอยู่บนความขัดแย้งในใจแบ่งเป็น 2 ฝั่ง คือ “ไม่อยากทำ เครียด กดดัน” และ อีกฝั่งคือ “เห้ย ต้องทำให้ได้ดิ เราได้มาอยู่บริษัทระดับโลกทั้งทีนะเว้ย นี่คือโอกาส”
ก่อนหน้านี้เจ้านายเคยถามว่า คิดว่าตัวเองเหมาะกับลูกค้าประเภทองค์กรไหม ณ ตอนนั้นผมตอบไปว่า “ยังตอบไม่ได้ เพราะขอให้เวลาตัวเองสักปีก่อน แล้วจะประเมินตัวเองอีกทีว่าชอบไหม”
มาตอนนี้เข้าสู่เดือนที่ 7 ปัจจุบัน ผมพอจะตอบได้ว่า ผมไม่ชอบการทำงานลูกค้าประเภทองค์กรหรือการเงิน คืออยากทำให้เป็นนะครับ แต่รู้เลยว่ามันไม่เอนจอย ไม่ใช่ตัวเอง ตอนนี้ผมเลยสับสนในตัวเองมาก และค่อนข้างเครียดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ผมได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้แล้ว จะล้มเลิกง่ายๆเลยเหรอ แต่ถ้าไปต่อ เราก็ไม่เอนจอยอยู่ดี แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีครับ