...วันที่ 5 พฤษภาคม 2557 เวลา 16.30 น.  นานมาแล้วแหละ
วันนั้นผมไปอ่านหนังสือเล่นที่ร้าน SE-ED ในห้างเดอะมอลล์บางแค
ในระหว่างที่กำลังอ่านหนังสืออยู่นั้นผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธออ่านหนังสืออยู่ในหมวดนวนิยาย
เธอแต่งตัวแบบธรรมดา ใส่กางเกงวอร์มสีดำ(น่าจะเป็นกางเกงนักเรียน)เสื้อยืดรองเท้าแตะ ผมยาวประบ่า
ถึงจะแต่งตัวธรรมดาอย่างงี้นะครับแต่เธอสวยมาก(ในความคิดผมนะ) ตาคมบาดใจเลยหละ
ผมจ้องเธออยู่นาน คือตะลึงอะ!! เธอรู้ตัวก็มองมา เราสบตากันชั่วครู่ เธอก็หลบตา...ผมก็เขินดิอมยิ้ม02ไม่เอาๆ
>>เดินไปอีกล็อคนึงหมวดตำราสอบ(ใครเคยไปSE-EDเดอะมอลล์บางแคคงนึกภาพออกนะ) อ่านหนังสือ
เธอก็เดินมาอยู่ฝั่งตรงข้าม อ่านไปๆ...ก็มองไปที่เธออีก เธอก็มองมา แล้วก็หลบตา คราวนี้ผมเดินไปฝั่งเดียวกับเธอ
เลือกหนังสือข้างๆเธอเลย(เอาดิใจกล้าหน่อย!!) ผมก็ลองมองเธออีกที คราวนี้เธอยิ้มให้ผม ใจเต้นแรงเลยครับพี่น้อง!!!หัวใจ
ผมก็เลยถามเธอครับ เป็นคนที่ไหนอะไรยังไงนู้นี่นั่น เท่าที่ผมทราบคือ เธอชื่อ "นุช" มาจาก จ.สุรินทร์(ช่วงนั้นปิดเทอม) มีน้องอีก 3 คน
เธอมากับแม่ จะกลับสุรินทร์วันที่ 12 พฤษภาคม ผมก็คุยไปเรื่อยๆ ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาแค่ไม่กี่นาทีแต่ก็มีความสุขมากสำหรับผม
  -จนแม่เธอจะไปก็เลยเรียกเธอ...
         นุช:แล้วเราจะติดต่อกันยังไง???
         เรา:นั่นสิ..
         นุช:เอาเบอร์***มา
         เรา:มือถือหายอะ(ช่วงนั้นมือถือหายพอดี )
         นุช:งั้นเอาเบอร์เราไปนะ 09X-XXXXXXX (ความจริงคือจำเบอร์เธอไม่ได้เพราะตอนนั้นผมไม่มีปากกาหรือโทรศัพท์อะไรเลย)
         เรา:เดี๋ยวๆ เราว่าเอาเฟสนุชมาจะง่ายกว่านะ เดี๋ยวเราแอดไป
         นุช:อ๋อ เฟสเรานะ "noo dee..." (เหมือนจะพูดไม่จบซะก่อน)
         เรา:อ้าว ชื่อหนูดีหรอ
         นุช:แค่ชื่อเฟสเฉยๆค่ะ 555(หัวเราะน่ารักมาก)
  -แล้วแม่เธอก็เรียกอีก
         นุช:ไปแล้วนะ บายๆ เจอกันนะ
         เรา:บาย...
แล้วนั้นคือครั้งสุดท้ายที่เราได้คุยกัน ผมกลับบ้านไปหาเฟส noo dee แต่ไม่เจอ!! ตั้งพิกัดไปที่สุรินทร์ก็แล้ว ไม่เจอ!!
ทำยังไงผมก็ติดต่อเธอไม่ได้เลย หลังจากวันนั้นผมไปรอเธอที่ SE-ED ทุกวันจนเย็น จน รร.เปิดเทอม จนถึงทุกวันนี้ถ้าว่างๆผมก็ไปรอเธอที่เดิม
ด้วยหวังว่าจะเจอเธอ เวลาผ่านมาเกือบ 2 ปี ผมไม่เคยเจอเธออีกเลย.........
  -เป็นอุทาหรณ์สำหรับเพื่อนๆนะครับ ไปไหนควรพกโทรศัพท์ หรือกระดาษปากกาด้วยเสมอ...