สวัสดีค่ะ

เนื่องจากเราเป็นคนเที่นมมีปัญหามาแล้วเกือบทุกรูปแบบ เรียกว่าตั้งแต่คลอดจนถึงสามเดือนนี่ไปโรงพยาบาลทุกๆสามวัน ไปคลินิกนมแม่จนจะเหมือนห้องนอนตัวเองอยู่แล้ว ร้องไห้ไปไม่รู้เท่าไร ตอนนี้ลูกหกเดือนแล้ว รู้สึกมีความสุขและคิดถูกมากที่วันนั้นกัดฟันทนจนถึงวันนี้ เลยขอมาเล่าสู่กันฟัง (ส่วนตัวคิดว่า คนที่ให้นมแม่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มีความเป็นแม่ที่ดีและมีความสุขสุดๆได้ กระทู้นี้แค่แบ่งปันความรู้ที่พอมีเฉยๆ ขอความกรุณางดดราม่านะคะ)

++ ถ้าเอาสรุปๆอยู่ที่ความเห็น 8-9 ค่ะ



ก่อนคลอด
เนื่องจากเรามีความรู้อยู่บ้าง คิดว่าตนเองเตรียมดีแล้ว ดูว่าหัวนมไม่ได้บอดอะไร (เคยมีเพื่อนบอกว่าให้ซื้อที่มาดึงหัวนมให้ยาวๆ ขอบอกว่าอย่าทำโดยปราศจากคำแนะนำผู้เชี่ยวชาญ เพราะว่าการกระตุ้นหัวนมนั้น จะทำให้มดลูกหดตัว ยิ่งทำตอนท้องใกล้คลอด เสี่ยงคลอดก่อนกำหนดมาก)

วันคลอด
เราโขคดีอย่างหนึ่ง ที่คลอดในโรงพยาบาลที่ส่งเสริมนมแม่ เราคลอดธรรมชาติ หลังจากคลอดเจ็บสุดๆก็หลับไป ตื่นมาอีกทีมีสามีเข้ามาเยี่ยมในห้องพักฟื้น และพยาบาลเอาลูกตัวแดงๆมาให้ แล้วจับให้ดูดนม แน่นอนว่าดูดไม่ได้หรอก ก็จับๆยัดปากไป หลังจากนั้นเรากลับห้อง พยาบาลเอาลูกไปดูแล เนื่องจากเป็นลูกคนแรก ก็ยังงงๆว่าตกลงลูกจะต้องอยู่กับพยาบาลหรืออยู่กับเรา ผลก็คือเรารับแขกที่มาเยี่ยม คุณพยาบาลก็เอาลูกไปดูแล(และป้อนนมจากถ้วย)ไป สองสามวันนั้น เรากินอาหารบำรุงที่คนเอามาให้เยอะมาก น้ำขวดละเกือบร้อย แกงเลียงเกือบทุกมื้อ (แต่รพ.เราสั่งอาหารฝรั่งตลอด) แขกที่มาก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่า นมมาหรือยังๆ