สวัสดีครับ ก่อนอื่นบอกตรงๆ เลยว่า ตอนนี้อายุผมอีก 2 ปีเข้าหลักเลข 3 การงานมี มั่นคงระดับหนึ่ง และแน่นอนว่าโสต....
ผมเป็นคนที่ไม่มีประสบการณ์รักแบบจริงๆ จังๆ เลยนอกจากจิ้นตัวเองในโลก 2D เหตุเพราะผมมีเพื่อนหญิงในโลกความจริงน้อยมาก (ไม่ได้พูดเล่น คือน้อยมากๆ) เพราะตอนผมเรียนมัธยม ผมเรียนชายล้วน และก็เริ่มทำงาน ทำให้ตอนเรียนมหาวิทยาลัยกแทบไม่ได้คบเพื่อนอะไรกับใคร คบแค่ไม่กี่คน ชุมนุม อะไรก็ไม่ได้เข้า (เป็นมหาลัยเปิดอีก) เรียกได้ว่าหายใจเข้าหายใจออกก็มีแต่งาน
ส่วนตัวผมนั้นไม่ใช่ผู้ชายหน้าหม้อ ผับไม่เข้า เที่ยวกลางคืนไม่เคยและไม่คิดจะเข้า เบียร์ เหล้าไม่ดื่ม (เพราะสุขภาพไม่อำนวย แล้วกลัวด้วย เพราะเคยจิบไปแบบไม่รู้เรื่องตอนไปญี่ปุ่น กลัวแทบตายวันนั้น) บุหรี่ก็ไม่อีก อบายมุขทุกอย่างไม่มี แต่... ผมก็ไม่ใช่พวกกินเนื้อ ผมมันพวกกินผัก
ผมกำลังสนใจสาวคนหนึ่งอยู่
เธออายุน้อยกว่าผม เรียนจบแล้ว และก็เห็นเธอโพสบ่นเรื่อยๆ ว่าเธอยังโสตอยู่และถูกทางบ้านถามว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน สเปคทุกอย่างตรงกับที่ผมชอบมาก คือตัวเล็ก หน้า (สด) สวยโดยไม่ต้องแต่ง จับอุ้มท่าเจ้าหญิงได้สบาย รักแมว และชอบวาดรูป (เธอเป็นนักวาดและชอบออกงานคอมมิคบ่อยๆ) ซึ่งจริงๆ ตอนแรกๆ ผมคิดว่าเธอคงมีแฟนด้วยเพราะเธอสวยมาก แต่ก็แปลกใจเหมือนกันที่ว่าเธอยังไม่มีแฟน (จริงๆ เธอก็สไตล์กึ่งโอตาคุหน่อยๆ ด้วยครับ แต่เน้นไปทาสแมวมากกว่า)
ทีนี้ปัญหาของผมคืออะไร
ข้อแรกคือ บ้านไกลมากครับ เรียกได้ว่าอยู่คนละฟากของกรุงเทพเลย บ้านฝ่ายสาวก็ไม่ใกล้รถไฟฟ้าอีก และอย่างที่สองคือ ผมทำงานประจำ (ของตัวเอง) ที่กินเวลา วันธรรมดา บ่าย 2 - 4 ทุ่ม และ วันหยุด 10.00 - 22.00 น. เรียกได้ว่า ผมมันทำงานในเวลาที่ชาวบ้านปกติไม่ได้ทำ
เนี่ยแหละคือปัญหาสำคัญ ที่ทำให้ผมโสตมาตลอดไม่เว้นแม้แต่ตอนเข้ามหาลัยเพราะต้องทำแต่งาน
อีกส่วนคือ ผมค่อนข้างระมัดระวังเรื่องความรักมาก เพราะก่อนหน้านี้ผมก็เคยจีบสาวผ่านเนต แต่ตอนนั้นมันเด็กมาก แต่ก็ตัดสินใจบอกเลิกเพราะรู้สึกเข้ากันไม่ได้ (แล้วอีกฝ่ายก็ไปมีแฟนใหม่ทันทีหลังเลิกกัน 3 วัน) ผมคิดเสมอและรู้เลยว่า เมื่อคนเราเลิกกันแล้ว ความรู้สึกมันจะไม่เหมือนเดิม และคนที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คือผู้หญิง
แต่ก็แน่นอนว่า ไอ้ที่ผมระมัดระวังตัวเกินเหตุเนี่ยแหละก็ทำให้ผมอยู่คนเดียวมาเรื่อยๆ....
ทีนี้เข้าเรื่อง คงเห็นแล้วนะครับว่าอุปสรรคของผมจะมีสองอย่าง คือเวลา กับ สถานที่ และอีกอุปสรรคก็คือ ผมไม่มีประสบการณ์กับหญิงสาวในเชิงจีบมาก่อน จะมีก็คนที่อายุมากกว่าและเป็นแบบคุยงาน คุยงานจบก็แยกย้าย ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้น
ผมจึงอยากได้คำแนะนำหน่อยครับว่า ผมควรจะเข้าหาเธอยังไง เอาแบบค่อยเป็นค่อยไป เพราะผมก็ไม่อยากรีบ ไม่ต้องการให้อีกฝ่ายเขาอึดอัด และรู้สึกเป็นกันเอง และเมื่อผมลองเข้าหาเธอจนในที่สุดรู้สึกว่า มันใช่แล้ว ผมถึงค่อยเข้าไป STEP ต่อไป คือ สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ
เห็นว่าชาว PANTIP เชี่ยวเรื่องความรักกันเยอะ เลยอยากขอคำแนะนำหน่อย ขอบคุณครับ
ขอคำแนะนำในการจีบสาวที่บ้านอยู่ไกลมากๆ หน่อยครับ
ผมเป็นคนที่ไม่มีประสบการณ์รักแบบจริงๆ จังๆ เลยนอกจากจิ้นตัวเองในโลก 2D เหตุเพราะผมมีเพื่อนหญิงในโลกความจริงน้อยมาก (ไม่ได้พูดเล่น คือน้อยมากๆ) เพราะตอนผมเรียนมัธยม ผมเรียนชายล้วน และก็เริ่มทำงาน ทำให้ตอนเรียนมหาวิทยาลัยกแทบไม่ได้คบเพื่อนอะไรกับใคร คบแค่ไม่กี่คน ชุมนุม อะไรก็ไม่ได้เข้า (เป็นมหาลัยเปิดอีก) เรียกได้ว่าหายใจเข้าหายใจออกก็มีแต่งาน
ส่วนตัวผมนั้นไม่ใช่ผู้ชายหน้าหม้อ ผับไม่เข้า เที่ยวกลางคืนไม่เคยและไม่คิดจะเข้า เบียร์ เหล้าไม่ดื่ม (เพราะสุขภาพไม่อำนวย แล้วกลัวด้วย เพราะเคยจิบไปแบบไม่รู้เรื่องตอนไปญี่ปุ่น กลัวแทบตายวันนั้น) บุหรี่ก็ไม่อีก อบายมุขทุกอย่างไม่มี แต่... ผมก็ไม่ใช่พวกกินเนื้อ ผมมันพวกกินผัก
ผมกำลังสนใจสาวคนหนึ่งอยู่
เธออายุน้อยกว่าผม เรียนจบแล้ว และก็เห็นเธอโพสบ่นเรื่อยๆ ว่าเธอยังโสตอยู่และถูกทางบ้านถามว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน สเปคทุกอย่างตรงกับที่ผมชอบมาก คือตัวเล็ก หน้า (สด) สวยโดยไม่ต้องแต่ง จับอุ้มท่าเจ้าหญิงได้สบาย รักแมว และชอบวาดรูป (เธอเป็นนักวาดและชอบออกงานคอมมิคบ่อยๆ) ซึ่งจริงๆ ตอนแรกๆ ผมคิดว่าเธอคงมีแฟนด้วยเพราะเธอสวยมาก แต่ก็แปลกใจเหมือนกันที่ว่าเธอยังไม่มีแฟน (จริงๆ เธอก็สไตล์กึ่งโอตาคุหน่อยๆ ด้วยครับ แต่เน้นไปทาสแมวมากกว่า)
ทีนี้ปัญหาของผมคืออะไร
ข้อแรกคือ บ้านไกลมากครับ เรียกได้ว่าอยู่คนละฟากของกรุงเทพเลย บ้านฝ่ายสาวก็ไม่ใกล้รถไฟฟ้าอีก และอย่างที่สองคือ ผมทำงานประจำ (ของตัวเอง) ที่กินเวลา วันธรรมดา บ่าย 2 - 4 ทุ่ม และ วันหยุด 10.00 - 22.00 น. เรียกได้ว่า ผมมันทำงานในเวลาที่ชาวบ้านปกติไม่ได้ทำ
เนี่ยแหละคือปัญหาสำคัญ ที่ทำให้ผมโสตมาตลอดไม่เว้นแม้แต่ตอนเข้ามหาลัยเพราะต้องทำแต่งาน
อีกส่วนคือ ผมค่อนข้างระมัดระวังเรื่องความรักมาก เพราะก่อนหน้านี้ผมก็เคยจีบสาวผ่านเนต แต่ตอนนั้นมันเด็กมาก แต่ก็ตัดสินใจบอกเลิกเพราะรู้สึกเข้ากันไม่ได้ (แล้วอีกฝ่ายก็ไปมีแฟนใหม่ทันทีหลังเลิกกัน 3 วัน) ผมคิดเสมอและรู้เลยว่า เมื่อคนเราเลิกกันแล้ว ความรู้สึกมันจะไม่เหมือนเดิม และคนที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คือผู้หญิง
แต่ก็แน่นอนว่า ไอ้ที่ผมระมัดระวังตัวเกินเหตุเนี่ยแหละก็ทำให้ผมอยู่คนเดียวมาเรื่อยๆ....
ทีนี้เข้าเรื่อง คงเห็นแล้วนะครับว่าอุปสรรคของผมจะมีสองอย่าง คือเวลา กับ สถานที่ และอีกอุปสรรคก็คือ ผมไม่มีประสบการณ์กับหญิงสาวในเชิงจีบมาก่อน จะมีก็คนที่อายุมากกว่าและเป็นแบบคุยงาน คุยงานจบก็แยกย้าย ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้น
ผมจึงอยากได้คำแนะนำหน่อยครับว่า ผมควรจะเข้าหาเธอยังไง เอาแบบค่อยเป็นค่อยไป เพราะผมก็ไม่อยากรีบ ไม่ต้องการให้อีกฝ่ายเขาอึดอัด และรู้สึกเป็นกันเอง และเมื่อผมลองเข้าหาเธอจนในที่สุดรู้สึกว่า มันใช่แล้ว ผมถึงค่อยเข้าไป STEP ต่อไป คือ สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ
เห็นว่าชาว PANTIP เชี่ยวเรื่องความรักกันเยอะ เลยอยากขอคำแนะนำหน่อย ขอบคุณครับ