นอกจากที่ชื่นชมความสามารถของผู้เขียนและผู้แปล จขกท อ่านเรื่องนี้แล้วคิดไปหลายอย่าง

ความรักนี่ก็ประหลาด
เกิดมาแสนกว่าปี อาอินอยู่กับม่อเหยฺวียนเป็นๆสองหมื่นปี รักษาร่างอีกเจ็ดหมื่นปีก็หักใจไม่หลงรักอาจารย์ได้
แต่ซูซู่อยู่กับเยี่ยหัวเพียงสามปี ลืมเรื่องไปสามร้อยปี กลับมาอีก ก็หักใจลืมหักใจไม่รักเยี่ยหัวไม่ได้

ในสุดท้าย เรื่องถึงได้บอกให้เห็นมุมมองความรักของเยี่ยหัวที่มีต่อซู่ซู่ ว่ารักเพียงไหนก็สละได้เพียงนั้น
เรายังมองว่า เยี่ยหัว เอาตัวเองเป็นที่ตั้งเกินไป ความรักที่ไม่สื่อสารต่อกันก็ไม่ต่างกับมีความลับต่อกัน
ซูซูอาจจะผิดที่นางก็ไม่เชื่อมั่นในเยี่ยหัว แต่เยี่ยหัวทำไมไม่คิดบ้างว่า นางเกิดมาชาตินั้นแทบไม่เคยรู้จักใครในโลก
อยู่คนเดียวกับสัตว์ทั้งหลาย ความตรงไปตรงมาต่อตัวเองเหมือนสัตว์ป่าก็คือนาง
เราเลยมองว่า เยี่ยหัวคือคนที่ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับชะตากรรมของซู่ซู่มากกว่าทุกคนอยู่ดี