ตอนแรกที่เรียนปรับพื้นฐาน เราเข้าไปที่เรียนที่โรงเรียนเราไม่มีเพื่อนเลยชีวิตเราคือ ไปโรงเรียน เรียน กินข้าว กลับบ้าน พูดกับคนอื่นไม่เกิน5ประโยคต่อวัน แต่พอเปิดเรียนเทอมแรกเราก็มีเพื่อนสนิท 2 คนเทอมแรกก็อยู่กันดี เวลาตอนเย็นเพื่อนอีกคนก็จะไปเล่นกีฬาที่สนามที่ใช้เข้าแถว เรากับเพื่อนอีกคนนึงก็จะไปรอพ่อมารับที่ห้องสมุดเป็นแบบนั้นทุกวัน กินข้าวเที่ยงด้วยกันอย่างสนุกสนาน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย พอเทอมสองช่วยแรกๆก็ยังดีอยุ่พอผ่านไปสัก1สัปดาห์ เพื่อน1คนที่เราสนิทก็กลายเป็นพวกบ้าผู้ชายแล้วไปสนิทกับเพื่อนที่บ้าผู้ชายอีกคน เวลาตอนเช้าที่เรามาโรงเรียนก็ทำเป็นไม่อยากคุยกับเรา ตอนเย็นก็ไปนั่งอยู่กับเพื่อนที่บ้าผู้ชายอีกคน ตอนกินข้าวก็ปกติดี เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเค้า่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ พอหลังปัจจุบันเค้าก็ไม่คุยกับเราเลยเราชวนคุยกับก็ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วหันไปคุยกับคนอื่น เราเบื่อ เราเหนื่อย เราเลยคิดว่าต่อไปนี้เราจะใช้ชีวิตเหมือนตอนปรับพื้นฐาน แต่เราก็ไม่อยากจะเป็นแบบนั้นเราเหงา เราไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้น เราควรจะทำอย่างไรดี