สวัสดีครับผมชื่อ... วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องของผมในชีวิตม.1กันนนะครับ     
ผมเป็นเด็กคนหนึงที่การเรียนก็พอใช้ได้ที่บ้านฐานะก็กลางๆเรียกได้ว่าชีวิตที่เรียบง่าย
ผมมีพี่ชายอยู่คนหนึงเขาเนี้ยเป็นคนที่นิสัยดีเรียนเก่งหน้าตาดีงั้นผมจะเข้าเรื่องเเลยลละกันครับผมศึกษาอยู่โรงเรียนแห่งหนึงโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงพอสมควรตัวผมนั้นได้อยู่ระดับห้องที่1ผมคิดว่าสังคมน่าจะดีแต่ๆมันไม่ใช่อย่างที่คิดสิครับตอนผมเข้าไปแรกๆผมก็ไปเจอกลับเพื่อนคนหนึงขอใช้ชื่อสมมุดตินะ(พีช)เขาเนี่ยเป็นคนที่ใส่แมสดำและใส่อยู่ตลอดเวลาแบบไม่ถอดเลยครับผมเนี่ยเจอเขาครั้งแรกตอนเปิดเทอมแรกๆตอนผมเจอเขาเนี่ยเขาก็โชว์ความกรางขอเขาโดยการโชว์เหนือด่ากรางสิ่งผมก็ยังไม่คิดอะไรจนเวลาผ่านไปประมาณ2-3อาทิตย์เขาก็เริ่มมาสนิทกับผมและตอนนั้นเองที่ผมได้เจอเพื่อนอีกคนที่ชื่อว่า(บอล)ชื่อที่สมุติผมไม่อยากเอ้ยชื่อนะครับ ต่อ บอลเนี่ยเป็นคนที่รูปร่างเตี้ยผอมผิวขาวและหล่อมากตอนผมเจอเขาครั้งแรกผมกับบอลค่อนข้างคุยกันได้อย่างถูกคอกันผมกับบอลและพีชตอนนั้นพวกเราค่อนข้างจะสนิทกันมากแบบไปไหนไปกันแต่ติดตรงที่ว่าพีชเป็นคนที่ใส่แมสเวลาที่ผมกับบอลจะกินข้าวมันก็จะเร่งไม่ให้พวกผมกินแต่พวกผมก็ไม่ยอมเวลาผ่านไป3เดือนผมกับบอลสนิทกันมากสนิทกว่าพีชและมันก็ได้มีจุดที่เปลี่ยนพวกผมไปตลอดการผมกับบอลตันสินใจไม่คุยกับพีชหรือการติดต่อทุกอย่างเพราะ(พีชเป็นคนที่คอนข้างแปลกเช่นผมแค่แกล้งมันแต่มันกลับไปฟ้องพ่อและมันก็ยังสั่งกับผมว่าห้ามไปบอกบอลแต่ด้วยความที่ผมรักเพื่อนไม่หักหลังเพื่อนผมจึงตัดสินใจบอกและมันก็มีอีกหลายเรื่องที่มันจะพยามนินทาหรือหักหลังบอล)และผมกับบอลก็สนิทกันมากขึ้นเวลาผ่านไป5เดือนจบภาคเรียนที่1ผมกับบอลก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่จนเปิดภาคเรียนที่2บอลกับเปลี่ยนไปจากที่เคยสนิทกันบอลกับไม่อยากคุยกับผมแต่กับไปคุยกับพีชแทนและมันก็หักหลังผมเรียกได้ว่าผมไม่มีเพื่อนที่สนิทเลยส่วนมากผมจะใช้ชีวิตคนเดียวกับเพื่อนที่จบจากโรงเรียนเก่ามากกว่าผมโดนหักหลังจนไม่มีชิ้นดีบอลกับพีชกับรวมหัวกันล้อเลียนผมสาราพัตเอาเรื่องที่ผมคุยกับบอลว่าห้ามบอกใครบอลกับเอาไปบอกพีชผมนั้นไม่มีเพื่อนที่ไวใจได้อีกแล้วและนี้คือเรื่องราวที่ผมกำลังเจออยู่ท่าเรียกได้ผมขอย้อนเวลาไปเรียกเพื่อนใหม่ดีกว่า