ไม่น่าเชื่อTwo weeks เป็นซีรีย์ที่สนุกมาก แต่สวนกระแสเรตติ้งในไทย


สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าทำไมถึงได้มาตั้งกระทู้เกี่ยวกับซีรี์เรื่องนี้
จขกท เพิ่งจะเริ่มเป็นแฟนคลับของ Lee joon gi ค่ะ เพราะชื่นชอบจุนกิจากบทบาทของตัวละครวังโซ ซึ่งมันทำให้เราแปลกใจมากว่า ผู้ชายคนนี้มีฝีมือการแสดง การใช้สายตาที่ดีมาก รวมถึงมีหน้าตาที่หล่อ น่ารัก จัดได้ว่าเป็นผู้ชายหน้าสวย สูง  ขายาว หุ่นดี เรียกได้ว่า Perfect   แต่ทำไมในประเทศไทยซีรีย์เก่าๆที่จุนกิเล่นคนกลับพูดถึงน้อย มันทำให้เราอดสงสัยไม่ได้  พอ Moon lovers จบเราก็ได้เข้ากลุ่มต่างๆที่เกี่ยวกับจุนกิ  และมีเพื่อนๆพูดถึงเรื่องนี้ว่าสนุก  จุนกิบู๊ได้ดุเดือด  ทุ่มสุดตัว เอาวะ เราก็อยากรู้ว่าเรื่องอื่นๆจุนกิจะทำได้ดีเหมือนบทวังโซมั้ย มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นของการตั้งกระทู้ Two weeks ค่ะ

พูดถึงเนื้อเรื่องนิดนึงนะคะ
ตอนที่1 จะเป็นการปูเรื่องของแทซันไปสู่การถูกจับเป็นแพะ ในข้อหาฆ่าคนตาย และตั้งแต่ตอนที่ 2-16 จะเป็นจุดเริ่มต้น นับถอยหลัง14 วัน ที่จะต้องมีชีวิตรอด  เพื่อช่วยชีวิตลูกสาวเพราะเขาจะต้องปลูกถ่ายไขกระดูกให้กับลูกสาวซึ่งป่วยเป็นลูคีเมียระยะสุดท้าย

Two weeks  แค่สองตอนแรกก็สนุกแล้ว มันเลยทำให้น่าติดตามไปจนจบ ลุ้นไปทุกตอนว่า แทซัน(จุนกิ)จะมีชีวิตรอดกลับมาช่วยซูจิน(ลูกสาว)ได้มั้ย ซึ่งแต่ละตอนสมเหตุสมผล  มีที่มาที่ไป ตัวละครทุกตัวฉลาดโดยเฉพาะพระเอกและอัยการ ทุกตอนมีหักมุมตลอดทำให้เราเดาต่อกันไม่ถูกเลยทีเดียว  ยิ่งตอนใกล้จบเราเดาไม่ถูกเลยว่าใครเป็นหนอนอยู่ในทีมตำรวจหรืออัยการ พอเฉลยออกมาเท่านั้นแหละ อึ้ง อึ้ง
ถ้าใครคาดหวังความฟินพระนาง อาจจะผิดหวังนะคะ สำหรับเราน้องซูจินคือนางเอกคะ  ชอบเวลาตอนพ่อลูกคุยกันมันน่ารัก คือเรื่องนี้ไม่ต้องอาศัยความฟินจากพระนาง แต่ก็สามารถทำให้น่าติดตามได้ดีทีเดียว ได้ดูฝีมือจากนักแสดงในเรื่องที่เล่นได้ดีทุกคน แค่นี้ก็คุ้มแล้วค่ะ

มาพูดถึงฉากที่เราประทับใจในละครเรื่องนี้  จริงๆเราชอบหลายๆฉากเลยนะคะ  แต่ขอยกมาพูดถึงแค่บางฉาก

ช่วงแรกที่แทซันต้องหนี เพราะจะถูกฆ่าปิดปากในคุก ซึ่งฉากที่ใส่กุญแจมือและต้องขับมอไซต์หนี  พระเอกสะบักสะบอมมากแต่ยังคงมีความเท่ห์อยู่ คือลุ้นมากตั้งแต่รถคว่ำ พี่ก็ยังรอดควบมอไซต์มือเดียว หนีไปได้อย่างเท่ห์ๆแม้จะมอมแมมก็ตาม
ซึ่งตอนนี้สายตาแทซันมันบ่งบอกถึงอารมณ์ประมาณว่า เหนื่อย หมดแรง ไม่รู้จะหนีไปไหน แต่ก็จะตายไม่ได้ยังไงก็ต้องมีชีวิตรอดเพื่อกลับมาช่วยลูก



ฉากนี้เป็นตอนที่หนีไปแอบบนรถขนทราย คือฉากนี้เป็นอะไรที่แทซันฉลาดมากก ถ้าเป็นเราคงเอาทรายกลบตัวเอง  และคงหายใจไม่ออกตายคากองทรายแน่นอน  แต่แซทันใช้หลอดดูดน้ำต่อออกมาเพื่อหายใจทางปาก และทำให้รอดต่อการถูกจับ
ฉากนี้ยอมใจจุนกิเลย หน้าตามอมแมม เลอะดินเลอะทราย จุนเล่นแบบไม่มีฉากไหนที่ห่วงหล่อเลย  ไอ้เราก็อยากเห็นหน้าใสๆของพี่บ้าง


เราชอบฉากที่แทซันกินข้าวเป็นพิเศษ  คือหนีการตามล่าจากตำรวจและจากตัวร้าย อดข้าวอดน้ำมาหลายวัน
คือมันสมเหตุสมผลมากที่พระเอกจะหมดแรง ต้องขโมยอาหารและขอข้าวชาวบ้านกิน เพื่อจะได้มีแรงหนีต่อ
ฉากนี้เราแอบอยากให้แทซันอัดไก่  อัดข้าว  อัดน้ำไปเยอะๆ นานๆจะได้กินข้าว จะได้มีแรงวิ่งหนีต่อ


https://www.youtube.com/watch?v=5dnRiy-4wVg

ฉากที่แทซันจะต้องหนีการจับกุม แต่แอบมาหาลูกสาวก่อน ฉากนี้จุนกิแสดงสีหน้าแววตาได้ดี  
ถึงความทรมานของคนเป็นพ่อที่เห็นลูกป่วย  แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ซึ่งตอนนี้น้องซูจิน (ลูกสาว)
แกล้งอ้อนให้แม่อุ้มเพื่อแม่จะได้ไม่เห็นว่าพ่อแอบมาหา และตัวเองจะได้โบกมือลาพ่อได้ ซูจินฉายแววความฉลาดตามแบบคุณพ่อเลย


https://www.youtube.com/watch?v=vHvDaXhbOWU


ตอนนี้เป็นตอนที่ ตัวร้ายจะมาจับตัวซูจินไปเป็นตัวประกัน คือเราก็ลุ้นมาก  เพราะไหนจะนางเอกถูกจับตัวแล้วถ้าลูกสาวโดนอีก  
แทซันคงต้องยอมแลกชีวิตกับลูกสาว  คงถูกฆ่าตายแน่  แต่เปล่าเลยความฉลาดของแทซันส่งมาถึงลูกสาว  
ซึ่งซูจินแกล้งทำรองเท้าหลุดเพื่อให้มุลอิลซอกเก็บ จากนั้นหนูน้อยก็วิ่งเข้าลิฟท์หนีตัวร้ายไปได้อย่างเฉียดฉิว


https://www.youtube.com/watch?v=dveoQGvQvkM

ฉากนี้เป็นตอนที่พระเอก ตามมาช่วยลูกสาว ฉากนี้จุนกิเล่นดี ทำให้เราเห็นถึงความเป็นห่วงของที่มีต่อลูกสาวได้จริงๆ  เริ่มจากที่จุนกิไปบู๊มาเนื้อตัวมอมแมมและยังไม่ได้ผ่านการฆ่าเชื้อ  ซึ่งผกก ใส่ใจความละเอียดถึงจุดนี้มาก  แทซันชะงักได้แต่ตะโกนเรียกซูจินแบบบ้าคลั่งเพราะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วลูกสาวยังอยู่หรือถูกจับตัวไปหรือยัง พอเจอหน้าปุ๊บก็ไล่ให้ซูจินเข้าไปอยู่ในห้องปลอดเชื้อด้วยความห่วงใย  ส่วนตัวเราชอบตอนนี้มากๆ  ตอนที่แทซันพูดว่า
ซูจินลูกออกมาอยู่ข้างนอกแบบนี้ไม่ได้ ให้รีบกลับเข้าไป สีหน้าตอนนี้ของแทซันจุนกิเล่นได้เข้าถึงมาก ถ้าข้อมูลไม่ผิดนี่เป็นละครเรื่องแรกที่จุนกิรับบทเป็นพ่อ แต่สามารถทำให้เราเชื่อได้


ฉากนี้เป็นตอนที่หลังจากช่วยซูจินแล้ว แทซันก็กลับมาหา  เป็นครั้งแรกที่พ่อลูกจะได้คุยกันแบบไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ  จุนกิแสดงสีหน้าแววตาออกมาได้ดี ทำให้เรารู้สึกว่าแทซันกำลังเขิน  ที่จะได้เจอและพูดคุยกับลูกตัวเองเป็นครั้งแรก อารมณ์ประมาณว่าผมเผ้ายุ่งมั้ย  หน้าตามอมแมมเปล่า กลัวลูกสาวไม่ประทบใจ มีการจัดเซ็ททรงผมนิดนึง จากนั้นก็ดราม่าน้ำตาแตกเพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะวาดรูปให้เป็นของขวัญวันเกิด เป็นภาพวาดภูเขา(แทซัน=ภูเขา) พระอาทิตย์และต้นไม้ เปรียบเสมือน  พ่อ  แม่  ลูก เพราะตลอดเวลา8ปีที่ผ่านมา แทซันไม่เคยดูแลนางเอกและลูกสาว เลยรู้สึกผิดและเสียใจเป็นอย่างมาก  


มาถึงฉากบู๊  จริงๆเรื่องนี้จุนกิมีบทบู๊แอคชั่นฉากสวยๆเยอะ คือเราชอบจุนกิบู๊นะรู้สึกว่าจุนทำได้ดี ไม่ว่าจะฟันดาบ  ขี่ม้า  ยิงปืน วิ่งหนี5555
แต่เรื่องนี้ส่วนจะเป็นการวิ่งหนีซะเยอะ เพราะจริงๆแทซันจะเป็นอันธพาลทั่วไป ไม่ได้ไปเรียนการต่อสู้มาเหมือนนักฆ่าคิม อาศัยไหวพริบและความฉลาด เลยเอาตัวรอดมาได้ แต่อย่างไรพ่อซูจินก็มีท่าเตะก้านคอที่สวยงามนะคะ ทำเอาตัวร้ายสลบไปเลย


ฉากขับเรือหนีตัวร้าย  เป็นฉากที่เราลุ้นมากว่าจะรอดไหม ลุ้นจนเหนื่อย แบบพี่คะขอสักวันที่พี่นอนพักเอาแรงเงียบๆบ้างได้มั้ย  พวกตัวร้ายและอัยการนี่ก็จมูกดี ตามได้ไวแท้


เรื่องนี้เราแอบสงสารพระรองนะ แต่สุดท้ายก็ทำเพื่อซูจิน บอกเลิกนางเอกแบบไม่ทำให้ใครเจ็บ  ยอมเจ็บคนเดียว T T

จบแล้วค่ะ เขียนมาซะยืดยาว นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนอะไรยาวๆแบบนี้  อาจจะเขียนแล้วสลับไป สลับมา  ใช้คำพูดอ่านแล้วงง จนเสียอรรถรสก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ อย่างไรก็ตามฟังจากคนอื่นเล่าก็ไม่เท่าเราดูเองเนอะ
จึงยากมาแนะนำให้คนที่เริ่มติดตามจุนกิ จาก Moon Lovers ลองหาละครเก่าๆของจุนกิมาดูนะคะหรือเริ่มจากเรื่องนี้เหมือนเราก็ได้ค่ะ  รับรองว่าไม่ผิดหวัง  

ปิดท้ายด้วยรูปพ่อลูกและพระนางนะคะ


แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่