นิทานเรื่องยักษ์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมียักษ์ตนหนึ่งอาศัยอยู่บนภูเขาสูง ภูเขาลูกนี้สูงอยู่เหนือเมฆและยักษ์ก็อาศัยอยู่บนยอดภูเขานั้น และไม่เคยลงมาต่ำกว่าเมฆเลย การที่ยักษ์อยู่สูงนั้น ทำให้ยักษ์คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า แต่อย่างไรก็ตามยักษ์ก็เป็นยักษ์ ยักษ์ได้จับแพะภูเขากินอยู่เป็นประจำ
เหล่าแพะภูเขาได้รับความเดือดร้อนจึงได้พากันอพยพลงมาอยู่ด้านล่าง แต่แพะภูเขามีจำนวนมากทำให้ล้นออกมาตรงตีนเขา และบางตัวได้เข้าไปในสวนของชาวบ้านที่ได้ปลูกพืชพรรณธัญญาหารไว้ ทำให้พืชพรรณธัญญาหารได้รับความเสียหาย ชาวบ้านจึงร้องเรียน ไปยังพระราชา พระราชาจึงถามที่ปรึกษาว่า "ท่านที่ปรึกษาท่านรู้หรือไม่ว่าเหตุใดพืชพรรณธัญญาหารของราษฎรของถึงได้รับความเสียหายขนาดนี้" เมื่อท่านที่ปรึกษาได้ทราบเป็นคำถามของพระราชาแล้ว ก็ได้ตอบอย่างฉะฉาน " ข้าแต่พระองค์ข้าพระองรู้อยู่แล้วว่าพระองค์จะถามคำถามเรื่องนี้ จึงได้หาคำตอบไว้เตรียมสำหรับพระองค์อยู่แล้ว และข้าพเจ้าก็มีเพื่อนที่อยู่แถวนั้นทำให้ทราบความเป็นมาโดยตลอดเรื่องมีอยู่ว่านางยักษ์ตนหนึ่งชอบกินแพะภูเขา แพะภูเขาก็เลยลงมาด้านล่างภูเขาแล้วเหยียบย่ำพืชพรรณธัญญาหารเสียหาย ทำให้ชาวบ้านเดือดร้อนเป็นอันมาก "
เมื่อพระราชาได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกเดือดร้อนแทนราษฎรของพระองค์ พระองค์จึงได้เรียกประชุมขุนนางและนักปราชญ์ เมื่ออยู่ในท้องพระโรงองได้ตรัสถึงปัญหาของราษฎรและให้ทุกคนช่วยกันคิด แต่ในท้องพระโรงนั้นเองก็ไม่มีใครคิดออกว่าจะปรับนางยักษ์ได้ยังไง ก็ไม่มีใครมีไอเดียอะไรดังนั้นนางยักษ์จึงลอยนวลต่อไปและพวกแพะภูเขาก็ยังอพยพลงมาอยู่เรื่อย ๆ
นิทานเรื่องยักษ์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมียักษ์ตนหนึ่งอาศัยอยู่บนภูเขาสูง ภูเขาลูกนี้สูงอยู่เหนือเมฆและยักษ์ก็อาศัยอยู่บนยอดภูเขานั้น และไม่เคยลงมาต่ำกว่าเมฆเลย การที่ยักษ์อยู่สูงนั้น ทำให้ยักษ์คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า แต่อย่างไรก็ตามยักษ์ก็เป็นยักษ์ ยักษ์ได้จับแพะภูเขากินอยู่เป็นประจำ
เหล่าแพะภูเขาได้รับความเดือดร้อนจึงได้พากันอพยพลงมาอยู่ด้านล่าง แต่แพะภูเขามีจำนวนมากทำให้ล้นออกมาตรงตีนเขา และบางตัวได้เข้าไปในสวนของชาวบ้านที่ได้ปลูกพืชพรรณธัญญาหารไว้ ทำให้พืชพรรณธัญญาหารได้รับความเสียหาย ชาวบ้านจึงร้องเรียน ไปยังพระราชา พระราชาจึงถามที่ปรึกษาว่า "ท่านที่ปรึกษาท่านรู้หรือไม่ว่าเหตุใดพืชพรรณธัญญาหารของราษฎรของถึงได้รับความเสียหายขนาดนี้" เมื่อท่านที่ปรึกษาได้ทราบเป็นคำถามของพระราชาแล้ว ก็ได้ตอบอย่างฉะฉาน " ข้าแต่พระองค์ข้าพระองรู้อยู่แล้วว่าพระองค์จะถามคำถามเรื่องนี้ จึงได้หาคำตอบไว้เตรียมสำหรับพระองค์อยู่แล้ว และข้าพเจ้าก็มีเพื่อนที่อยู่แถวนั้นทำให้ทราบความเป็นมาโดยตลอดเรื่องมีอยู่ว่านางยักษ์ตนหนึ่งชอบกินแพะภูเขา แพะภูเขาก็เลยลงมาด้านล่างภูเขาแล้วเหยียบย่ำพืชพรรณธัญญาหารเสียหาย ทำให้ชาวบ้านเดือดร้อนเป็นอันมาก "
เมื่อพระราชาได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกเดือดร้อนแทนราษฎรของพระองค์ พระองค์จึงได้เรียกประชุมขุนนางและนักปราชญ์ เมื่ออยู่ในท้องพระโรงองได้ตรัสถึงปัญหาของราษฎรและให้ทุกคนช่วยกันคิด แต่ในท้องพระโรงนั้นเองก็ไม่มีใครคิดออกว่าจะปรับนางยักษ์ได้ยังไง ก็ไม่มีใครมีไอเดียอะไรดังนั้นนางยักษ์จึงลอยนวลต่อไปและพวกแพะภูเขาก็ยังอพยพลงมาอยู่เรื่อย ๆ