สวัสดีครับ ผมเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งครับที่ตอนนี้เศร้ามากครับ มีอยู่ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตของผมครับ ซึ่งบอกก่อนเลยว่าผมเป็นคนรักยากครับแต่ได้รักแล้วจิงใจมาก ซึ่งเทอคนนี้เต็ม100 กะผมเลยก็ว่าได้นะครับ เทอผมทุกอย่างเพื่อที่จะได้คุยกะผมได้ยุกะผมแต่ผมก็คุยนะครับซึ่งตอนนั้นผมก็รับงานมาทำด้วยก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เทอ ผมเป็นโปรแกรมเมอร์ของบริษัทของหนึ่งครับ และรับงานเสริมหลังเลิกงานครับ  จนคุยกันไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเป็ฯคนเข้าใจกันแต่ผมก็ยังบ้างานเหมือนเดิม คือแบบว่าเทอคิดไรเรารู้หมด เราคิดไรเค้ารู้ไหม คือ รู้ทันกันเลยว่าได้ครับ แล้วเราก็สนิทกันมากจนครั้นเล่นพ่อเล่นแม่กันได้เลยครับ
แล้วก็มีอยู่วันหนึ่งที่มีชายมาจีบเทอครับ เทอก็เล่าให้ผมฟังทุกอย่างเลย แต่ผมดันโง่ครับไปบอกว่าลองคุยไปก่อนเพื่อเปงคนที่ใช่กว่าเราก็ได้ ตอนนั้นผมคิดว่าผมยังไม่พร้อมครับ ผมเป็นคนที่ถ้าไม่พร้อมไม่อยากเอาใครมาลำบากด้วยกัน (นี้เป็นรักแรกของผมเลยว่าได้ครับ) จนเทอก็คุยกับคนนั้นไปด้วยแล้วคุยกะผมด้วยจนผมร็สึกว่าเทอเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มโกหกผม หลังจากนั้นผมรู้สึกขาดเทอไม่ได้กลายเป็นผมเริ่มโทรหาเทอ ทำเหมือนตอนที่เทอเคยทำกะผม แต่เทอกลับเหมือนผมตอนแรกไปแล้วครับ เย็นชา จนปีใหม่นี้ผมก็ได้รู้ความจริงบ้างอย่างครับ ผู้ชายคนนั้นได้นัดเจอเทอบอกว่าอยากดูแลเทออยากเห็นหน้าเทอ (ตอนนี้เทอโกหกไปเที่ยวกะเพือนครับ ผมก็เชื่อเทอ ) สุดท้ายเทอก็ไปนอนกับชายคนนั้น แล้วผมมารู้ที่หลังผมเจ็บมากครับ แล้วผมกะเทอก็เริ่มคุยเรื่องนี้กันตกลงกันแล้วผมได้คำตอบมาว่า ผมคือคนที่ใช่สำหรับเค้าคับ ส่วนผู้ชายคนนั้นเป็นที่เทอชอบ (คือเทอชอบผู้ชอบที่อายุมากว่าเทอครับ และเป็นตำรวจด้วย เทอบอกว่าเค้าดูแลเทอได้ดีกว่าผมครับ) สุดท้ายผมก็คิดที่จะออกมาจากเทอได้ไม่กี่อาทิตย์ครับ เทอก็ติดต่อกลับมาว่าคิดถึงผมอยากเจออยากคุยด้วยเราก็ยังไปเที่ยวด้วยกันโดยที่เค้ามีแฟนแล้ว ซึ่งผมก็พูดกลับเทอหลายรอบว่าเราไม่ควรคุยกันอีก แต่ผมอนุญาติให้เทอมาปรึกษาเวลามีปัญหาได้ครับ ก็คือลดการคุยความสัมพันธ์น้อยลง แต่เทอก็ไม่ฟังเทอก็เลือกที่จะโทรมาหาผมคุยกะผมแต่คบกะชายคนนั้นยุ โดยถ้าแฟนเค้าไม่ยุเค้าจะติดต่อมาหาผม ผมก็คิดยุครับว่าผมเป็นตัวไรถึงยังยุในวงเวียนนี้ยุ จนคุยไปเรื่อยๆ ผมก็ให้เทอคุยกันแบบเปิดอกครับว่าเราจะไม่โกหกกัน เทอก็เล่าเรื่องที่เทอเคยโกหกให้ผมฟังระหว่างเราสามคน ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่ผมเจ็บที่สุดครับและร้องไห้ครับ และจะร้องไห้ครั้งเดียว พอวันต่อไปเรื่อยๆ ผมก็เริ่มที่จะไม่หวั่นไหวกับเทออีกเวลาคุยกะเทอใจนิ่งขึ้นครับ แต่เวลาคุยก็รู้สึกดีครับ จนมีอยู่วันหนึ่งเทอบอกว่าเทอยุกะผู้ชายคนนั้นแล้วไม่รู้สึกไร ผมก็ฟังเทอครับ ผมก็ให้กำลังใจเทอนะ แต่เอทบอกว่าผู้ชายคนนั้นทุ่มเท่กะเทอทุกอย่างพาไปโน้นไปนี้มารับส่งซื้อโน้นซื้อนี้ให้ครับ ซึ่งเป็นผู้ชายในอุดมคติสำหรับเทอยุแล้วครับดูแลเทอได้เอาใจดี ส่วนผมก็ยินดีครับที่เห็นคนที่ผมรักมีความสุข แล้วหลังๆ เทอก็เริ่มโปรมาปรึกษาผมมากขึ้นผมก็ให้กำลังใจไปตามเพือนที่สนิทของเทอครับ แต่ในใจของผมก็ยังรอเทอเสมอ แต่ปัจจุบันผมคิดว่าจะไม่รอเทอแล้วครับผมทำหน้าที่ของผมให้ดีที่สุด และเราก็ยังคุยกันยุเทอบอกว่าเราเป็นเพือนกันครับ แต่เทอคุยกันแบบแฟนเลย  จบแล้วครับผมสรุปมาประมาณนี้ครับ   ผมอยากฟังความคิดเห็นของคนที่ได้อ่านว่าเป็นไงครับ ผมควรทำไง และอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดไง