สวัสดีครับ เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในใันที่ผมกับแฟนและเพื่อนของผม ออกไปดื่มสังสรรค์กันในวันหยุด ซึ่งเหตุผลที่ทำให้ทะเลาะกับแฟนก็คือผมคุยกับเพื่อนในโทรศัพท์มันไม่ได้มาด้วย ก็ได้บอกมันว่า"ขอโทษทีนะเพื่อน กุก็อยากอยู่กับเพื่อนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้" นี่คือประโยคที่แฟนผมเห็นและก็งอนไปแล้วแต่ต่อจากนั้นคือ "..เท่าที่จะทำได้..นอกเหนือจากเวลาที่ต้องดูแลแฟน" ซึ่งตรงนี้ผมพยายามให้เธออ่าน อยากอธิบายให้ฟังว่าเห้ย เค้าไม่ไม่โทษแกนะ แกลองอ่านดูก่อน แต่เธอก็บอกว่ารำคาญ ไม่อยากฟัง พอเป็นแบบนั้นผมจึงไม่ง้อแต่แล้วก็หงุดหงิดแทนที่ทำไมไม่ฟังกัน ไม่ได้คิดในมุมของเธอเลยว่าทำไมไม่พร้อมจะฟัง
จากนั้นผมก็พยายามจะคุย ป้อนของกินเธอก็ยังปฏิเสธ ด้วยความที่เริ่มเมาแล้วด้วย ผมเลยลืมไปหมดว่าการเป็นคนง้อที่ถูกมันไม่ใช่การเอาชนะ แต่ต้องจำยอมเพื่อให้คุยกันได้ ตรงกันข้าม ผมใช้อารมณ์ตลอดไม่มีเหตุผล และชงเหล้าดื่มเทประมาณครึ่งแก้ว ดื่มไป 4-5 แก้ว เพื่อประชด เธอพูดอะไรๆผมก็จะขัดตลอด ต่อหน้าเพื่อนๆผมด้วย แล้วเธอก็ถามว่าจะเอาแบบนี้ใช่มั้ยจากนั้นก็ลุกเดินออกไป ด้วยความที่โมโห ผมตามเธอไปแล้วยืนเถียงกันหน้าห้องน้ำว่าทำไมไม่ยอมฟังๆ เธอก็บอกจะกลับให้ได้จะให้เพื่อนมารับ ซึ่งผมตอนนั้นคิดเพียงว่าเห้ยทำไมไม่ยอมฟัง ทำไมต้องหนีไม่อยากเข้าใจกันหรอแล้วก็พยายามให้เธออ่านข้อความในโทรศัพท์ที่คุยกับเพื่อนว่ามันไม่มีอะไรเลย แต่เธอก็ไม่รับฟังอะไร เธอพยายามผลักเพื่อออกไป ผมก็พูดประโยคเดิมอ่านก่อนฟังก่อน เธอก็ไม่อีกครั้งจนผมทนไม่ไหวในใจผมคิดว่าจะหยุดเธอให้เธอฟังให้ได้ ก็เลยบีบคอเธอกดกับกำแพง ผมมองตาเธอและวินาทีนั้นผมตื่นจากอาการเมาแล้วปล่อยมือทันที แต่นั่นทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง ผมเสียใจทำที่แบบนั้นจึงพยายามจับแขนเธอไว้พยายามกอดและบอกให้ใจเย็นๆนะเมื่อกี้ขอโทษนะ แต่ก็ไม่เป็นผลเธอก็ดิ้นหนี และโทรให้เพื่อนมารับ ซึ่งในหัวตอนนั้นคืออยากรู้ว่าใครจะมารับและไปยังไงเลยจับมือเธอแน่นมาก และเดินลงมาข้างล่างร้านด้วยกัน แล้วเพื่อนเธอก็มารับไป
ผมเดินกลับขึ้นมาและนึกภาพเหตุการณ์ต่างๆรู้สึกว่าตัวเอง llม่Jโครตเxี้ย เห้ยนั่นคือตัวเราเหรอ แล้วก็ไม่ได้ดื่มต่อครับ กลายเป็นว่านั่งคุยกับเพื่อนไปเรื่อยๆก็เล่าให้ฟังทุกอย่าง เพื่อนก็บอกกับผมว่ามุงต้องรับผิดชอบกับการกระทำของมุง มุงรู้ตัวเองว่าทำผิดก็ดีแล้ว ทีนี้มุงก็ควรจะขอโทษเขา และถ้ายังรักอยู่ก็ต้องง้อให้มากที่สุด ซึ่งเมื่อกลับบ้านแล้วผมก็คิดตลอดว่าจะทำอย่างไรจังหวะนั้นมันมืดแปดด้านคิดทั้งแบบนี่กุทำอะไรลงไป แล้วจะทำยังไงต่อไปจะง้อเขายังไง ยังสมควรจะคบกับเขาไหม กว่าจะหลับก็เกือบเช้า
ซึ่งพอเช้าแล้ว ผมรีบโทรหาร้านที่ให้เช่าชุดมาสคอต ซึ่งตั้งใจเลือกชุดแมวเพราะปกติผมชอบทำท่าแมวแบบปญอ.ตอนเล่นกับเธอ ตั้งใจจะไปขอโทษเธอที่ห้องเพื่อน ผมก็จอดรถที่กลางซอยครับเพราะมันไม่มีที่จอด แล้วก็ใส่ชุดนั่นแหละซึ่งมันต้องมีคนใส่ช่วยผมลืมไปเลย เลยวานคนที่เดินผ่านติดข้างหลังให้หน่อย(ขอบคุณมากๆครับ) ระหว่างทางคนเห็นก็ยิ้ม ผมก็โบกมือแก้เขินไป พอขึ้นไปบนห้องเพื่อนเธอแล้วตอนแรกที่เธอเห็นก็เหมือนอมยิ้มเล็กๆครับ แต่ผมเชื่อว่าทำแบบนี้มันเปลี่ยนความรู้สึกที่มันเสียไปไม่ได้อยู่แล้ว เราก็คุยกับไปร้องไห้ไปเธอก็ตัดสินใจไม่ได้เหมือนกันว่าควรจะอยู่ด้วยกันต่อไปไหม เธอจึงถามผมว่าหากคบกันต่อผมจะรับได้รึป่าวถ้าเธอไม่เหมือนเดินเธออาจจะงี่เง่ากว่าเดิมและผมก็ต้องพยายามหนักกว่าเดิมจะฝืนมั้ยจะรับได้หรอ แล้วเธอเองก็กลัวเวลาจะทะเลาะกันอีกด้วย เธอต้องระแวงตลอดไปหรอว่าผมจะทำร้าย จะเอาอะไรมาทำให้เธอมั่นใจได้ ผมก็สัญญากับเธอว่าหากเมาอีกแล้วทะเลาะกันจะยอมห่างกันก่อนไม่ใจร้อนเหมือนครั้งนี้อีกแล้ว แล้วห้องก็เงียบผมจึงออกมาข้างนอกแล้วคิดไปร้องไห้ไป
พอมีคนเดินผ่านมาผมก็รีบใส่หมวกอายคนเขาก็ยิ้มให้และโบกมือ ผมก็โบกมือตอบและได้แต่คิดในใจว่าเขาคงไม่รู้หรอกหน้าของตุ๊กตาที่ยิ้มอยู่นี้ข้างในมีแต่น้ำตา สักพักเธอก็เปิดประตูออกมาเรียกเข้าไปคุยกันต่อ ผมเองก็สงสารเธอเหมือนกันนะถ้าคบกับผมต่อ แต่ลึกๆแล้วก็ยังรักกันอยู่ วันนั้นเธอยอมกลับมากับผม แต่ทุกๆอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมแหละครับ ตอนนี้ก็ด้วย
ผมเสียใจจริงๆที่เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นผมไม่เคยเมาแล้วทะเลาะกับใคร หรือทำร้ายใครเลย ไม่นึกเลยว่าครั้งแรกนี้จะเกิดขึ้นกับแฟนตัวเอง ผมทำเธอเจ็บมาก ถึงแม้ผมจะทายาให้เธอหายเจ็บแต่แผลในใจคงไม่หายเจ็บแน่ๆ
เลยอยากถามท่านสมาชิกในพันทิปว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ผมควรออกมาจากชีวิตเธอดีไหมครับ หรือควรจะอยู่ด้วยกันต่อแล้วทำตัวให้ดีขึ้น
*ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะครับนี่เป็นกระทู้แรกเลย
ผมบีบคอเธอ
จากนั้นผมก็พยายามจะคุย ป้อนของกินเธอก็ยังปฏิเสธ ด้วยความที่เริ่มเมาแล้วด้วย ผมเลยลืมไปหมดว่าการเป็นคนง้อที่ถูกมันไม่ใช่การเอาชนะ แต่ต้องจำยอมเพื่อให้คุยกันได้ ตรงกันข้าม ผมใช้อารมณ์ตลอดไม่มีเหตุผล และชงเหล้าดื่มเทประมาณครึ่งแก้ว ดื่มไป 4-5 แก้ว เพื่อประชด เธอพูดอะไรๆผมก็จะขัดตลอด ต่อหน้าเพื่อนๆผมด้วย แล้วเธอก็ถามว่าจะเอาแบบนี้ใช่มั้ยจากนั้นก็ลุกเดินออกไป ด้วยความที่โมโห ผมตามเธอไปแล้วยืนเถียงกันหน้าห้องน้ำว่าทำไมไม่ยอมฟังๆ เธอก็บอกจะกลับให้ได้จะให้เพื่อนมารับ ซึ่งผมตอนนั้นคิดเพียงว่าเห้ยทำไมไม่ยอมฟัง ทำไมต้องหนีไม่อยากเข้าใจกันหรอแล้วก็พยายามให้เธออ่านข้อความในโทรศัพท์ที่คุยกับเพื่อนว่ามันไม่มีอะไรเลย แต่เธอก็ไม่รับฟังอะไร เธอพยายามผลักเพื่อออกไป ผมก็พูดประโยคเดิมอ่านก่อนฟังก่อน เธอก็ไม่อีกครั้งจนผมทนไม่ไหวในใจผมคิดว่าจะหยุดเธอให้เธอฟังให้ได้ ก็เลยบีบคอเธอกดกับกำแพง ผมมองตาเธอและวินาทีนั้นผมตื่นจากอาการเมาแล้วปล่อยมือทันที แต่นั่นทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง ผมเสียใจทำที่แบบนั้นจึงพยายามจับแขนเธอไว้พยายามกอดและบอกให้ใจเย็นๆนะเมื่อกี้ขอโทษนะ แต่ก็ไม่เป็นผลเธอก็ดิ้นหนี และโทรให้เพื่อนมารับ ซึ่งในหัวตอนนั้นคืออยากรู้ว่าใครจะมารับและไปยังไงเลยจับมือเธอแน่นมาก และเดินลงมาข้างล่างร้านด้วยกัน แล้วเพื่อนเธอก็มารับไป
ผมเดินกลับขึ้นมาและนึกภาพเหตุการณ์ต่างๆรู้สึกว่าตัวเอง llม่Jโครตเxี้ย เห้ยนั่นคือตัวเราเหรอ แล้วก็ไม่ได้ดื่มต่อครับ กลายเป็นว่านั่งคุยกับเพื่อนไปเรื่อยๆก็เล่าให้ฟังทุกอย่าง เพื่อนก็บอกกับผมว่ามุงต้องรับผิดชอบกับการกระทำของมุง มุงรู้ตัวเองว่าทำผิดก็ดีแล้ว ทีนี้มุงก็ควรจะขอโทษเขา และถ้ายังรักอยู่ก็ต้องง้อให้มากที่สุด ซึ่งเมื่อกลับบ้านแล้วผมก็คิดตลอดว่าจะทำอย่างไรจังหวะนั้นมันมืดแปดด้านคิดทั้งแบบนี่กุทำอะไรลงไป แล้วจะทำยังไงต่อไปจะง้อเขายังไง ยังสมควรจะคบกับเขาไหม กว่าจะหลับก็เกือบเช้า
ซึ่งพอเช้าแล้ว ผมรีบโทรหาร้านที่ให้เช่าชุดมาสคอต ซึ่งตั้งใจเลือกชุดแมวเพราะปกติผมชอบทำท่าแมวแบบปญอ.ตอนเล่นกับเธอ ตั้งใจจะไปขอโทษเธอที่ห้องเพื่อน ผมก็จอดรถที่กลางซอยครับเพราะมันไม่มีที่จอด แล้วก็ใส่ชุดนั่นแหละซึ่งมันต้องมีคนใส่ช่วยผมลืมไปเลย เลยวานคนที่เดินผ่านติดข้างหลังให้หน่อย(ขอบคุณมากๆครับ) ระหว่างทางคนเห็นก็ยิ้ม ผมก็โบกมือแก้เขินไป พอขึ้นไปบนห้องเพื่อนเธอแล้วตอนแรกที่เธอเห็นก็เหมือนอมยิ้มเล็กๆครับ แต่ผมเชื่อว่าทำแบบนี้มันเปลี่ยนความรู้สึกที่มันเสียไปไม่ได้อยู่แล้ว เราก็คุยกับไปร้องไห้ไปเธอก็ตัดสินใจไม่ได้เหมือนกันว่าควรจะอยู่ด้วยกันต่อไปไหม เธอจึงถามผมว่าหากคบกันต่อผมจะรับได้รึป่าวถ้าเธอไม่เหมือนเดินเธออาจจะงี่เง่ากว่าเดิมและผมก็ต้องพยายามหนักกว่าเดิมจะฝืนมั้ยจะรับได้หรอ แล้วเธอเองก็กลัวเวลาจะทะเลาะกันอีกด้วย เธอต้องระแวงตลอดไปหรอว่าผมจะทำร้าย จะเอาอะไรมาทำให้เธอมั่นใจได้ ผมก็สัญญากับเธอว่าหากเมาอีกแล้วทะเลาะกันจะยอมห่างกันก่อนไม่ใจร้อนเหมือนครั้งนี้อีกแล้ว แล้วห้องก็เงียบผมจึงออกมาข้างนอกแล้วคิดไปร้องไห้ไป
พอมีคนเดินผ่านมาผมก็รีบใส่หมวกอายคนเขาก็ยิ้มให้และโบกมือ ผมก็โบกมือตอบและได้แต่คิดในใจว่าเขาคงไม่รู้หรอกหน้าของตุ๊กตาที่ยิ้มอยู่นี้ข้างในมีแต่น้ำตา สักพักเธอก็เปิดประตูออกมาเรียกเข้าไปคุยกันต่อ ผมเองก็สงสารเธอเหมือนกันนะถ้าคบกับผมต่อ แต่ลึกๆแล้วก็ยังรักกันอยู่ วันนั้นเธอยอมกลับมากับผม แต่ทุกๆอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมแหละครับ ตอนนี้ก็ด้วย
ผมเสียใจจริงๆที่เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นผมไม่เคยเมาแล้วทะเลาะกับใคร หรือทำร้ายใครเลย ไม่นึกเลยว่าครั้งแรกนี้จะเกิดขึ้นกับแฟนตัวเอง ผมทำเธอเจ็บมาก ถึงแม้ผมจะทายาให้เธอหายเจ็บแต่แผลในใจคงไม่หายเจ็บแน่ๆ
เลยอยากถามท่านสมาชิกในพันทิปว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ผมควรออกมาจากชีวิตเธอดีไหมครับ หรือควรจะอยู่ด้วยกันต่อแล้วทำตัวให้ดีขึ้น
*ถ้าแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะครับนี่เป็นกระทู้แรกเลย